Michał Issajewicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Tadek208 (dyskusja | edycje)
Dodany link
Tadek208 (dyskusja | edycje)
m Literówka
Linia 9: Linia 9:
Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na [[Pawiak]]u, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. [[24 maja]] [[1944]] r. wywieziono go do [[KL Stutthof]] wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).
Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na [[Pawiak]]u, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. [[24 maja]] [[1944]] r. wywieziono go do [[KL Stutthof]] wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).


Po [[II wojna światowa|wojnie]] działał w środowisku byłych żołnierzy [[batalion Parasol|"Parasola"]] przy [[ZBoWiD|Związku Bojowników o Wolność i Demokrację]] (w latach [[1974]]-[[1979]] był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD) oraz jako wychowawca w [[Szczep 208 WDHiZ||Szczepie 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych]] im. [[Batalion Parasol|Batalionu "Parasol"]].
Po [[II wojna światowa|wojnie]] działał w środowisku byłych żołnierzy [[batalion Parasol|"Parasola"]] przy [[ZBoWiD|Związku Bojowników o Wolność i Demokrację]] (w latach [[1974]]-[[1979]] był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD) oraz jako wychowawca w [[Szczep 208 WDHiZ|Szczepie 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych]] im. [[Batalion Parasol|Batalionu "Parasol"]].


Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został [[12 marca]] 2012 r. na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://tvp.info/informacje/ludzie/pozegnalismy-michala-issajewicza-ps-mis/6716334|tytuł=Pożegnaliśmy Michała Issajewicza ps. „Miś”|język=pl|data dostępu=2012-03-12}}</ref>.
Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został [[12 marca]] 2012 r. na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://tvp.info/informacje/ludzie/pozegnalismy-michala-issajewicza-ps-mis/6716334|tytuł=Pożegnaliśmy Michała Issajewicza ps. „Miś”|język=pl|data dostępu=2012-03-12}}</ref>.

Wersja z 00:56, 17 cze 2012

Michał Issajewicz ps. ”Miś” (ur. 18 sierpnia 1921 w Baranowiczach, zm. 4 marca 2012 w Warszawie) – major Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej i więzień obozu koncentracyjnego Stutthof w czasie II wojny światowej.

W 1940 r. zaprzysiężony jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej, został w czerwcu tr. aresztowany przez NKWD i był przez rok więziony w Baranowiczach. Uwolniony w końcu czerwca 1941 r., po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, był następnie deportowany przez Niemców na roboty przymusowe do Królewca.

W 1943 r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. Został członkiem Zgrupowania "Agat", a następnie Batalionu "Parasol". Uczestniczył w udanym zamachu na Franza Kutscherę - dowódcę SS i policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa, dokonanym 1 lutego 1944 r. w okupowanej Warszawie.

W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu Adler-Triumph-Junior i trzecim wykonawcą (pistolet Parabellum, granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a nastepnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Został za to odznaczony Krzyżem Walecznych a później Orderem Virtuti Militari.

Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na Pawiaku, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. 24 maja 1944 r. wywieziono go do KL Stutthof wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).

Po wojnie działał w środowisku byłych żołnierzy "Parasola" przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (w latach 1974-1979 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD) oraz jako wychowawca w Szczepie 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych im. Batalionu "Parasol".

Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został 12 marca 2012 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[1].

Bibliografia