Magister: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 21:48, 9 sie 2012

Magister (z łac. mistrz, nauczyciel), mgr – tytuł zawodowy^[1] nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia (dawniej: studiów jednolitych magisterskich lub magisterskich studiów uzupełniających), a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia, często także teologia) – studiów jednolitych.

Dla uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie absolutorium, złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do farmaceutów (podobnie jak tytuł doktora używany w odniesieniu do lekarzy).

Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł lekarza po ukończeniu kierunku lekarskiego, lekarza dentysty po stomatologii oraz lekarza weterynarii po weterynarii. Jest to odstępstwem od Deklaracji Bolońskiej, która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.

Tytuł magistra w Polsce

Na podstawie obowiązującej do 1982 r. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych^[2] szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym^[3] stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano tytułami zawodowymi.

↑ art. 2. ust. 2. pkt 4. Ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365, z późn. zm.)
↑ art. 50. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336)
↑ art. 9. ust. 1. Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 113)

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie rodzajów tytułów zawodowych nadawanych absolwentom studiów i wzorów dyplomów oraz świadectw wydawanych przez uczelnie (Dz. U. Nr 11, poz. 61)

[1] rt. 2. ust. 2. pkt 4. Ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365, z późn. zm.)

[2] rt. 50. Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych (Dz.U. z 1958 r. nr 68, poz. 336)

[3] rt. 9. ust. 1. Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 113)

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 {{disambigR|tytułu zawodowego|[[Magister (ujednoznacznienie)|inne znaczenia]]}}
 {{wikisłownik|magister}}
-'''Magister''' (z [[łacina|łac.]] mistrz, nauczyciel), '''mgr''' – [[tytuł zawodowy]]<ref>art. 2 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym ({{Dziennik Ustaw|rok=2005|numer=164|pozycja=1365}}, z późn. zm.)</ref> nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia (dawniej: studiów jednolitych magisterskich lub magisterskich studiów uzupełniających), a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia, teologia spec. kapłańska) – studiów jednolitych. Dla uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie [[Absolutorium (studia)|absolutorium]], złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do [[Farmaceuta|farmaceutów]] (podobnie jak tytuł doktora używany przez lekarzy).
+'''Magister''' (z [[łacina|łac.]] mistrz, nauczyciel), '''mgr''' – [[tytuł zawodowy]]<ref>art. 2. ust. 2. pkt 4. ''Ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. o szkolnictwie wyższym'' ({{Dziennik Ustaw|rok=2005|numer=164|pozycja=1365}}, z późn. zm.)</ref> nadawany przez wyższe uczelnie po ukończeniu studiów drugiego stopnia (dawniej: studiów jednolitych magisterskich lub magisterskich studiów uzupełniających), a w przypadku niektórych kierunków (farmacja, prawo, psychologia, często także teologia) – studiów jednolitych.
+Dla uzyskania tytułu magistra niezbędne jest wcześniejsze uzyskanie [[Absolutorium (studia)|absolutorium]], złożenie pracy dyplomowej i zdanie egzaminu magisterskiego. Jest to również tytuł zwyczajowy używany w stosunku do [[Farmaceuta|farmaceutów]] (podobnie jak tytuł doktora używany w odniesieniu do lekarzy).
-Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł [[lekarz]]a po ukończeniu kierunku lekarskiego, [[lekarz dentysta|lekarza dentysty]] po [[stomatologia|stomatologii]] oraz [[lekarz weterynarii|lekarza weterynarii]] po [[weterynaria|weterynarii]], które to kierunki faktycznie są studiami magisterskimi.
-Jest to odstępstwem od [[Deklaracja Bolońska|Deklaracji Bolońskiej]], która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.
+Po ukończeniu niektórych kierunków nadawane są tytuły równorzędne tytułowi magistra: tytuł [[lekarz]]a po ukończeniu kierunku lekarskiego, [[lekarz dentysta|lekarza dentysty]] po [[stomatologia|stomatologii]] oraz [[lekarz weterynarii|lekarza weterynarii]] po [[weterynaria|weterynarii]]. Jest to odstępstwem od [[Deklaracja Bolońska|Deklaracji Bolońskiej]], która stanowi, że po ukończeniu studiów magisterskich absolwent otrzymuje tytuł magistra.
-== Tytuł magistra w [[Polska|Polsce]] ==
-Na podstawie obowiązującej do 1982 r. ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych<ref>{{Dziennik Ustaw|1958|68|336}}, z późn. zm.</ref>, szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra inżyniera lub lekarza. Natomiast tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności), uprawniającym do podjęcia studiów doktoranckich itp.
+== Tytuł magistra w [[Polska|Polsce]] ==
-Art. 9 ust. 1 kolejnej ustawy z 1982 r. zaliczał w art. 9 ust. 1 stopnie mgr, mgr inż. i lekarza do tytułów zawodowych, łącząc je z innymi — poprzednio odróżnionymi jako tytuły ukończenia studiów zawodowych. Tym samym tytuły sprzed 1982 r. zgodne są z deklaracją bolońską, zaś późniejsze, traktowane jako tytuły zawodowe — są z nią sprzeczne.
+Na podstawie obowiązującej do 1982 r. ''Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych''<ref>art. 50. ''Ustawy z dnia 5 listopada 1958 r. o szkołach wyższych'' ({{Dziennik Ustaw|1958|68|336}})</ref> szkoły wyższe wydawały absolwentom dyplomy stwierdzające ukończenie studiów i nadanie tytułu magistra, magistra-inżyniera lub lekarza. Tytuły nadawane absolwentom studiów zawodowych określała Rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Magister nie był wówczas tytułem zawodowym, lecz tytułem związanym z ukończeniem studiów wyższych (z dodaniem specjalności). Dopiero w ''Ustawie z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym''<ref>art. 9. ust. 1. ''Ustawy z dnia 4 maja 1982 r. o szkolnictwie wyższym'' ({{Dziennik Ustaw|1982|14|113}})</ref> stopnie magistra, magistra inżyniera i lekarza nazwano ''tytułami zawodowymi''.
 {{Przypisy}}