Traktat prucki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (robot dodaje sv:Freden vid Prut |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Traktat prucki''' (pokój prucki) – pokój zawarty [[12 lipca]] [[1711]] roku ( |
'''Traktat prucki''' (pokój prucki) – pokój zawarty [[12 lipca]] [[1711]] roku (według kalendarza wówczas stosowanego w Rosji, według obecnego kalendarza było to 23 lipca 1711) pomiędzy [[Carstwo Rosyjskie|Carstwem Rosyjskim]] i [[Imperium osmańskie|Turcją]] nad brzegiem [[Prut]]u w pobliżu [[Jassy|Jass]], jako zakończenie kampanii pruckiej 1711 roku. |
||
Pokój w imienu cara [[Piotr I Wielki|Piotra I]] podpisali [[Piotr Szafirow]] i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr [[Baltacı Mehmed Pasza]] oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman [[Filip Orlik]], kozacki koszowy [[Kost Hordijenko]] oraz król szwedzki [[Karol XII]]. |
Pokój w imienu cara [[Piotr I Wielki|Piotra I]] podpisali [[Piotr Szafirow]] i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr [[Baltacı Mehmed Pasza]] oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman [[Filip Orlik]], kozacki koszowy [[Kost Hordijenko]] oraz król szwedzki [[Karol XII]]. |
||
Wersja z 18:38, 31 sie 2012
Traktat prucki (pokój prucki) – pokój zawarty 12 lipca 1711 roku (według kalendarza wówczas stosowanego w Rosji, według obecnego kalendarza było to 23 lipca 1711) pomiędzy Carstwem Rosyjskim i Turcją nad brzegiem Prutu w pobliżu Jass, jako zakończenie kampanii pruckiej 1711 roku.
Pokój w imienu cara Piotra I podpisali Piotr Szafirow i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr Baltacı Mehmed Pasza oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman Filip Orlik, kozacki koszowy Kost Hordijenko oraz król szwedzki Karol XII.
Piotr I wraz ze swoją 38 tys. armią znalazł się w beznadziejnym położeniu. Otaczało ich 120 tysięcy Turków oraz 70 tysięcy Tatarów krymskich. W tej sytuacji rosyjscy negocjatorzy Szafirow i Szeremietiew dostali od cara znaczne pełnomocnictwa.
Ostatecznie, pozostawiając w Turcji sygnatariuszy układu jako zakładników, car i jego armia z pełnym uzbrojeniem mogli wyjść z okrążenia. Rosja zobowiązała się do:
- zwrócenia Turcji Azowa,
- zniszczenia umocnień Taganrogu oraz innych swoich twierdz na południu,
- zezwolenia Turcji na budowę fortecy nad Donem pomiędzy Azowem a Czerkasami,
- zatrzymania wypadów kozackich na Krym,
- rezygnacji z Ukrainy Prawobrzeżnej i wyprowadzenia z niej oraz z Polski swoich wojsk przed upływem 3 miesięcy,
- nie wtrącania się w wewnętrzne sprawy Polski, a więc praktycznie uznać protegowanego Szwedów na polskim tronie Stanisława Leszczyńskiego,
- przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII.
Warunki pokoju były bardzo ciężkie stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się pokojem adrianopolskim zawartym w 1713 r.