Rokosz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne merytoryczne
Linia 9: Linia 9:
Słowo węgierskie pochodzi z kolei od pola pod [[Budapeszt|Pesztem]], gdzie zbierała się konno szlachta węgierska w celu wyboru monarchy.
Słowo węgierskie pochodzi z kolei od pola pod [[Budapeszt|Pesztem]], gdzie zbierała się konno szlachta węgierska w celu wyboru monarchy.


Prawo do występowania poddanych przeciwko władcy gwarantował artykuł ''de non praestanda oboedientia'' [[konfederacja warszawska (1573)|konfederacji warszawskiej]] w [[1573]] roku, wysnuty z [[przywilej mielnicki|przywileju mielnickiego]] z [[1501]], gdzie zapewniano [[Urzędy senatorskie|senatorom]] prawo do uważania króla, który przekroczył swoje uprawnienia za tyrana.<ref>[[Wacław Sobieski]], Król czy tyran. Idee rokoszowe a różnowiercy za czasów Zygmunta Augusta, w: Reformacja w Polsce, r. IV, Warszawa 1926, s. 1-2.</ref>
{{Przypisy}}
{{Wikiźródła|Encyklopedia staropolska/Rokosz|hasło ''Rokosz'' w Encyklopedii staropolskiej|tekst=nie}}
{{Wikiźródła|Encyklopedia staropolska/Rokosz|hasło ''Rokosz'' w Encyklopedii staropolskiej|tekst=nie}}



Wersja z 18:03, 7 wrz 2012

Rokosz sandomierski, XVII wiek

Rokosz – pierwotnie zajazd szlachty, później bunt, zbrojne powstanie szlachty (polskiej, bądź węgierskiej) przeciw królowi elektowi w celach politycznych. Rokoszem nazywana jest także konfederacja, skierowana przeciwko królowi.

Słynne historyczne rokosze to m.in. wojna kokosza, rokosz Zebrzydowskiego, rokosz Lubomirskiego i rokosz łowicki. Słowo pochodzi z węgierskiego od słowa rakás, oznaczającego tłum.

Słowo węgierskie pochodzi z kolei od pola pod Pesztem, gdzie zbierała się konno szlachta węgierska w celu wyboru monarchy.

Prawo do występowania poddanych przeciwko władcy gwarantował artykuł de non praestanda oboedientia konfederacji warszawskiej w 1573 roku, wysnuty z przywileju mielnickiego z 1501, gdzie zapewniano senatorom prawo do uważania króla, który przekroczył swoje uprawnienia za tyrana.[1]

  1. Wacław Sobieski, Król czy tyran. Idee rokoszowe a różnowiercy za czasów Zygmunta Augusta, w: Reformacja w Polsce, r. IV, Warszawa 1926, s. 1-2.