Jehu: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne redakcyjne |
|||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
{{Król Izraela|urząd=król Izraela<br />(królestwo północne)|poprzednik=[[Joram (król Izraela)|Joram]]|następca=[[Joachaz (król Izraela) |Joachaz]]|lata=ok. 841-814 p.n.e.}} |
|||
[[Kategoria:Królowie starożytnego Izraela]] |
[[Kategoria:Królowie starożytnego Izraela]] |
||
Wersja z 18:24, 20 paź 2012
Jehu (hebr. יֵהוּא , On jest Jahwe, w tekstach asyryjskich: Jaua) – postać biblijna ze Starego Testamentu, syn Jozafata, syna Nimsziego, władca starożytnego królestwa północnego Izraela w l. 841-814 r. p.n.e.[1]
Początkowo jeden z dowódców wojskowych króla Jorama, później, podburzony przez proroka Elizeusza, wywołał powstanie religijne, w wyniku którego wyeliminowana została ze sceny politycznej dynastia Omrydów. Krwawe prześladowania Jehu miały na celu przywróceniu religii jahwistycznej, chociaż sam król nie zdelegalizował kultu najstarszego bożka królestwa − złotego cielca.
Za panowania Jehu kraj został zaatakowany przez króla Aramejczyków Chazaela: W owym czasie Pan zaczął uszczuplać Izraela: Chazael pobił Izraelitów na całym ich obszarze, od Jordanu na wschód słońca, cały obszar Gileadu, Gadytów, Rubenitów, Manassytów – od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon – Gilead i Baszan (2Krl 10,32-33, cyt. za Biblią Tysiąclecia).
Pojawia się w II Księdze Królewskiej, w rozdz. 9-10
Jehu w źródłach asyryjskich
Salmanasar III (858-825 p.n.e.), władca Asyrii, wymienia Jehu pośród podległych sobie królów. Na tzw. Czarnym obelisku Salmanasara III, sławiącym militarne dokonania tego władcy, Jehu przedstawiony został w scenie składania trubutu królowi asyryjskiemu. Towarzysząca tej scenie inskrypcja w piśmie klinowym głosi:
"Trybut Jehu, z rodu Omri (akad. mIa-u-a mār mHu-um-ri). Otrzymałem od niego srebro, złoto, złotą misę, złotą wazę z ostro zakończonym dnem, złote kubki, złote naczynia, cynę, berło (godne) królewskiej dłoni, włócznie"[2]