Ludwik Sforza: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.2+) (Robot dodał uk:Людовіко Сфорца |
m r2.7.3) (Robot dodał mk:Лудовико Сфорца |
||
Linia 56: | Linia 56: | ||
[[he:לודוביקו ספורצה]] |
[[he:לודוביקו ספורצה]] |
||
[[la:Ludovicus Sfortia]] |
[[la:Ludovicus Sfortia]] |
||
[[mk:Лудовико Сфорца]] |
|||
[[nl:Ludovico Sforza]] |
[[nl:Ludovico Sforza]] |
||
[[ja:ルドヴィーコ・スフォルツァ]] |
[[ja:ルドヴィーコ・スフォルツァ]] |
Wersja z 19:23, 25 paź 2012
Data urodzenia |
27 lipca 1452 r. |
---|---|
Data śmierci |
27 maja 1508 r. |
Ludovico Sforza, zwany Ludovico il Moro lub Maur, znany także jako Ermelino (z wł. gronostaj), (ur. 27 lipca 1452 r., zm. 27 maja 1508 r.), książę Mediolanu 1494–1499, syn Francesco I Sforzy i Bianki Marii Visconti. Młodszy brat Galeazzo Marii Sforzy.
W latach 1480–94 sprawował władzę jako regent małoletniego bratanka Gian Galeazzo Sforzy (ojca Bony Sforzy), a po jego śmierci został księciem Mediolanu. Był jednym z inspiratorów wyprawy króla Francji Karola VIII do Włoch z lat 1494-1495, która zapoczątkowała wieloletnie wojny włoskie. Początkowo był w sojuszu z Francją; gdy jednak Karol VIII w 1495 r. zajął Królestwo Neapolu, Ludovico przeszedł na stronę jego przeciwników, co zmusiło Karola do opuszczenia Włoch. W 1499 został pozbawiony władzy przez kolejnego króla Francji Ludwika XII, wspieranego przez Wenecję. W lutym 1500 r. odzyskał władzę w Mediolanie; jednak w kwietniu tego roku Francuzi raz jeszcze opanowali Księstwo, a sam Ludovico został przez nich ujęty i do śmierci więziony w zamku Loches w Turenii.
Jego żoną była Beatrice d'Este, córka Ercole I i Eleonory Aragońskiej. Przydomek Maura nadano mu ze względu na śniadą cerę. Był on bezwzględnym i pragmatycznym władcą renesansowym, a zarazem wybitnym mecenasem sztuki. Za jego panowania mediolański dwór stał się najświetniejszy w Europie, pracowali dla niego architekt Bramante i Leonardo da Vinci, który sportretował jego kochankę Cecylię Gallerani na obrazie Dama z gronostajem oraz nieślubną córkę Biankę na portrecie zwanym La Bella Principessa.
Finansował budowy kanałów i fortyfikacji oraz urządzał wspaniałe festyny. Doprowadził do supremacji Mediolanu w stosunkach z państwami włoskimi (sojusz z Florencją). Jednak wraz z końcem jego rządów Mediolan dostał się pod panowanie francuskie.