Stanisław Tessaro: Różnice pomiędzy wersjami

Stanisław Tessaro
„Zosik”
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1891 ; Biała Podlaska
Data i miejsce śmierci	9 marca 1933 ; Przemyśl
	Przebieg służby
Lata służby	1914-1933
Siły zbrojne	cesarska i królewska Armia Wojsko Polskie;
Jednostki	1 Pułk Piechoty Legionów; 2 Pułk Piechoty Legionów; II Brygada Piechoty Legionów; 2 Dywizja Piechoty Legionów; 30 Dywizja Piechoty; Korpus Ochrony Pogranicza; Okręg Korpusu Nr X;
Stanowiska	dowódca pułku piechoty; dowódca brygady piechoty; dowódca piechoty dywizyjnej; dowódca dywizji piechoty; dowódca KOP; dowódca okręgu korpusu;
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka;
	Odznaczenia
	;

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 21:43, 21 lis 2012

Stanisław Tessaro ps. "Zosik" (ur. 24 czerwca 1891 w Białej Podlaskiej, zm. 9 marca 1933 w Przemyślu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Od 1919 do 1920 był dowódcą 2 Pułku Piechoty Legionów. 22 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920. 3 maja 1922 zweryfikowany został w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Od lipca do września 1920 był dowódcą II Brygady Piechoty Legionów. Od września 1920 do 1921 pełnił obowiązki dowódcy 2 Dywizji Piechoty Legionów. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej 30 Dywizji Piechoty. 31 lipca 1926 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu^[1].

16 marca 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 12. lokatą w korpusie generałów^[2].

12 maja 1929 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza. 14 października 1930 został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu^[3].

W sobotę 4 marca 1933 zachorował na zapalenie płuc i opłucnej. W poniedziałek 6 marca przewieziony został do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu. Zmarł w szpitalu, w czwartek 9 marca 1933 o godz. 13.15. Bezpośrednią przyczyną zgonu był udar serca.

14 marca 1933 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. „Po modłach, odprawionych przez duchowieństwo, w chwili spuszczania trumny do grobu, orkiestra odegrała pobudkę, marsza generalskiego i «Pierwszą Brygadę», a wojsko oddało honory.” Ceremonię pogrzebową poprzedziła msza, odprawiona o godz. 10.00, w kościele garnizonowym przez ks. prałata Bronisława Michalskiego. W nabożeństwie uczestniczyła rodzina Zmarłego, prezes Rady Ministrów Aleksander Prystor wraz z przedstawicielami rządu, wiceministrowie spraw wojskowych, gen. dyw. Kazimierz Fabrycy i gen. bryg. Felicjan Sławoj Składkowski, generalicja z gen. dyw. Kazimierzem Sosnkowskim i gen. dyw. Edwardem Śmigły-Rydzem na czele, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, płk Piotr Głogowski, delegacje oficerskie i podoficerskie z oddziałów wojskowych z Warszawy i z Okręgu Korpusu Przemyśl, przyjaciele, koledzy i liczne rzesze publiczności^[4].

Pracownicy Powiatowej Komendy Uzupełnień w Sanoku (oficerowie, podoficerowie zawodowi i urzędnicy cywilni) złożyli kwotę 25 zł na Polskie Towarzystwo Opieki nad Sierotami po Poległych Wojskowych, zamiast wieńca na trumnę śp. gen. bryg. Stanisława Zosik-Tessaro^[5].

Ordery i odznaczenia

↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 91.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 1.
↑ Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 4.
↑ Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 6.

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6
Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione

[1] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.

[2] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 91.

[3] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 1.

[4] Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 4.

[5] Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 Od sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w [[Legiony Polskie 1914-1918|Legionach Polskich]]. Od 1919 do 1920 był dowódcą [[2 Pułk Piechoty Legionów|2 Pułku Piechoty Legionów]]. 22 maja 1920 zatwierdzony został w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920. 3 maja 1922 zweryfikowany został w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty.
-Od lipca do września 1920 był dowódcą [[II Brygada Piechoty Legionów|II Brygady Piechoty Legionów]]. Od września 1920 do 1921 pełnił obowiązki dowódcy [[2 Dywizja Piechoty Legionów|2 Dywizji Piechoty Legionów]]. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej [[30 Poleska Dywizja Piechoty|30 Dywizji Piechoty]], a od maja 1926 dowódcą 30 Dywizji Piechoty.
+Od lipca do września 1920 był dowódcą [[II Brygada Piechoty Legionów|II Brygady Piechoty Legionów]]. Od września 1920 do 1921 pełnił obowiązki dowódcy [[2 Dywizja Piechoty Legionów|2 Dywizji Piechoty Legionów]]. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej [[30 Poleska Dywizja Piechoty|30 Dywizji Piechoty]]. 31 lipca 1926 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.</ref>.
-marca 1927 Prezydent RP [[Ignacy Mościcki]] na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 12. lokatą w korpusie generałów<ref>Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 10 z 19.03.1927 r.</ref>.
+marca 1927 Prezydent RP [[Ignacy Mościcki]] na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]] awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 12. lokatą w korpusie generałów<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 91.</ref>.
-maja 1929 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany dowódcą [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]]. Od października 1930 do 9 marca 1933 był [[Dowództwo Okręgu Korpusu nr X w Przemyślu|dowódcą Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu]].
+maja 1929 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany dowódcą [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusu Ochrony Pogranicza]]. 14 października 1930 został mianowany dowódcą [[Okręg Korpusu Nr X|Okręgu Korpusu Nr X]] w Przemyślu<ref>''Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych'' z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 1.</ref>.
 W sobotę 4 marca 1933 zachorował na [[Zapalenie płuc|zapalenie płuc]] i [[Choroby opłucnej|opłucnej]]. W poniedziałek 6 marca przewieziony został do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu. Zmarł w szpitalu, w czwartek 9 marca 1933 o godz. 13.15. Bezpośrednią przyczyną zgonu był [[Zawał mięśnia sercowego|udar serca]].
@@ Linia 52: / Linia 52: @@
 == Bibliografia ==
+* ''Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych''.
+* ''Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932''.
 * Piotr Stawecki, ''Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939'', Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6
 * Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, ''Generałowie Polski Niepodległej'', Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione