Stanisław Tessaro: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
== Ordery i odznaczenia == |
== Ordery i odznaczenia == |
||
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]] |
* [[Order Virtuti Militari|Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari]] |
||
* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyż Niepodległości]] |
* [[Krzyż i Medal Niepodległości|Krzyż Niepodległości]] - 20 stycznia 1931<ref>{{Monitor Polski|1931|18|31}}</ref> |
||
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]] |
* [[Order Odrodzenia Polski|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski]] - 10 listopada 1928<ref>''Monitor Polski'' z 1928 r., Nr 60, poz. 630.</ref> |
||
* [[Krzyż Walecznych]] – czterokrotnie |
* [[Krzyż Walecznych]] – czterokrotnie |
||
* [[Krzyż Zasługi|Złoty Krzyż Zasługi]] |
* [[Krzyż Zasługi|Złoty Krzyż Zasługi]] |
Wersja z 16:58, 24 lis 2012
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
1 Pułk Piechoty Legionów |
Stanowiska |
dowódca pułku piechoty |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stanisław Tessaro ps. "Zosik" (ur. 24 czerwca 1891 w Białej Podlaskiej, zm. 9 marca 1933 w Przemyślu) – generał brygady Wojska Polskiego.
Od 6 sierpnia 1914 do lipca 1917 służył w Legionach Polskich. Początkowo dowodził 2 kompanią kadrową, która następnie weszła w skład III batalionu. 29 września 1914 awansował na porucznika, a 15 czerwca 1915 na kapitana[1]. 22 października 1914 został ranny w bitwie pod Anielinem. Od 19 lipca 1919 do 23 lipca 1920 dowodził 2 Pułkiem Piechoty Legionów. Na tym stanowisku 22 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w piechocie, „w grupie byłych Legionów Polskich”. 3 maja 1922 zweryfikowany został w tym stopniu ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. Od lipca do października 1921 dowodził II Brygadą Piechoty Legionów i jednocześnie, od września 1920 do 1921, pełnił obowiązki dowódcy 2 Dywizji Piechoty Legionów[2]. Od 1923 do maja 1926 był dowódcą piechoty dywizyjnej 30 Dywizji Piechoty. 31 lipca 1926 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu[3].
16 marca 1927 Prezydent RP Ignacy Mościcki na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 12. lokatą w korpusie generałów[4].
12 maja 1929 zwolniony został ze stanowiska dowódcy dywizji i mianowany dowódcą Korpusu Ochrony Pogranicza. 14 października 1930 został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[5].
W sobotę 4 marca 1933 zachorował na zapalenie płuc i opłucnej. W poniedziałek 6 marca przewieziony został do 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu. Zmarł w szpitalu, w czwartek 9 marca 1933 o godz. 13.15. Bezpośrednią przyczyną zgonu był udar serca.
14 marca 1933 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. „Po modłach, odprawionych przez duchowieństwo, w chwili spuszczania trumny do grobu, orkiestra odegrała pobudkę, marsza generalskiego i «Pierwszą Brygadę», a wojsko oddało honory.” Ceremonię pogrzebową poprzedziła msza, odprawiona o godz. 10.00, w kościele garnizonowym przez ks. prałata Bronisława Michalskiego. W nabożeństwie uczestniczyła rodzina Zmarłego, prezes Rady Ministrów Aleksander Prystor wraz z przedstawicielami rządu, wiceministrowie spraw wojskowych, gen. dyw. Kazimierz Fabrycy i gen. bryg. Felicjan Sławoj Składkowski, generalicja z gen. dyw. Kazimierzem Sosnkowskim i gen. dyw. Edwardem Śmigły-Rydzem na czele, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, płk Piotr Głogowski, delegacje oficerskie i podoficerskie z oddziałów wojskowych z Warszawy i z Okręgu Korpusu Przemyśl, przyjaciele, koledzy i liczne rzesze publiczności[6].
Pracownicy Powiatowej Komendy Uzupełnień w Sanoku (oficerowie, podoficerowie zawodowi i urzędnicy cywilni) złożyli kwotę 25 zł na Polskie Towarzystwo Opieki nad Sierotami po Poległych Wojskowych, zamiast wieńca na trumnę śp. gen. bryg. Stanisława Zosik-Tessaro[7].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości - 20 stycznia 1931[8]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski - 10 listopada 1928[9]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Znak oficerski "Parasol"
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich ..., s. 3.
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 25, 917.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 9 sierpnia 1926 r., Nr 31, s. 246.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 19 marca 1927 r., Nr 10, s. 91.
- ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1931 r., Nr 1, s. 1.
- ↑ Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 4.
- ↑ Polska Zbrojna Nr 74 z 15 marca 1933 r., s. 6.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31
- ↑ Monitor Polski z 1928 r., Nr 60, poz. 630.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
- Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Oficerowie piechoty II RP
- Oficerowie Korpusu Ochrony Pogranicza
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914-1918
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Członkowie Związku Walki Czynnej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni znakiem oficerskim tzw. "Parasolem"
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1933