Dykasteria Nauki Wiary: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
zmiana nazwy szablonu (integruj z => integrowanie), test |
m link, nb w dyskusji podałem powód integracji |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
[[7 grudnia]] [[1965]] decyzją [[Sobór watykański II|Soboru Watykańskiego II]], jej nazwę zmieniono na '''Świętą Kongregację Nauki Wiary'''. |
[[7 grudnia]] [[1965]] decyzją [[Sobór watykański II|Soboru Watykańskiego II]], jej nazwę zmieniono na '''Świętą Kongregację Nauki Wiary'''. |
||
W [[1983]] jej nazwę zmieniono na '''Kongregację Nauki Wiary''', usunięto z niej przymiotnik "'''Święta'''", co wiązało się z wprowadzeniem nowego [[prawo kanoniczne|prawa kanonicznego]] ([[Łacina|łac.]] ''Congregatio pro Doctrina Fidei''). |
W [[1983]] jej nazwę zmieniono na '''Kongregację Nauki [[Wiara (chrześcijaństwo)|Wiary]]''', usunięto z niej przymiotnik "'''Święta'''", co wiązało się z wprowadzeniem nowego [[prawo kanoniczne|prawa kanonicznego]] ([[Łacina|łac.]] ''Congregatio pro Doctrina Fidei''). |
||
Do [[1968]] prefektem Kongregacji był każdorazowo [[papież]], a jej bieżącymi pracami kierował sekretarz. |
Do [[1968]] prefektem Kongregacji był każdorazowo [[papież]], a jej bieżącymi pracami kierował sekretarz. |
Wersja z 12:19, 27 gru 2012
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Święte Oficjum (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Kongregacja Nauki Wiary (tłumaczona także jako Kongregacja Doktryny Wiary lub Kongregacja ds. Wiary) – najstarsza z dziewięciu kongregacji Kurii Rzymskiej.
Historia
21 lipca 1542 Papież Paweł III ogłosił konstytucję apostolską Licet ab initio, reformującą Świętą Inkwizycję. Powoływała ona Najwyższą Świętą Kongregację Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (nazywaną Świętą Inkwizycją) w celu "zachowania i obrony jedności wiary oraz wykrywania i zwalczania błędów oraz fałszywych doktryn". Zasiadali w niej kardynałowie i inni dostojnicy kościelni. Służyła jako najwyższy sąd odwoławczy w sprawach prowadzonych w ramach Inkwizycji oraz koordynowała działania kontrreformacji, ściśle określone zasady jej działania miały zapobiec powtórzeniu się błędów Hiszpańskiej Inkwizycji (zob. też Inkwizycja).
W 1908 decyzją Piusa X, jej nazwę zmieniono na Najwyższą Świętą Kongregację Świętego Oficjum, nazwa pot. Święte Oficjum.
7 grudnia 1965 decyzją Soboru Watykańskiego II, jej nazwę zmieniono na Świętą Kongregację Nauki Wiary.
W 1983 jej nazwę zmieniono na Kongregację Nauki Wiary, usunięto z niej przymiotnik "Święta", co wiązało się z wprowadzeniem nowego prawa kanonicznego (łac. Congregatio pro Doctrina Fidei).
Do 1968 prefektem Kongregacji był każdorazowo papież, a jej bieżącymi pracami kierował sekretarz.
Od 2002 członkiem Kongregacji jest abp Henryk Muszyński, były metropolita gnieźnieński, były prymas Polski.
Działalność
Podstawowym zadaniem Kongregacji jest dbanie o prawowierne głoszenie i obronę wiary katolickiej w całym Kościele. Do jej kompetencji należą wszystkie sprawy, dotyczące doktryny wiary lub moralności. Kongregacja odpowiada za weryfikację pism teologicznych pod kątem zgodności z wiarą katolicką oraz wykładowców teologii, którzy zostali oskarżeni o błędne poglądy, publikuje deklaracje dotyczące konkretnych pytań z zakresu wiary i moralności, śledzi i weryfikuje prywatne objawienia, czuwa również nad pracami Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
Wielcy Inkwizytorzy (1542 - 1602)
- Gian Pietro Carafa 1542 - 1555
- Antonio Michele Ghisleri 1558 - 1566 (1566 - 1572 jako Pius V)
- Scipione Rebiba 1573 - 1577
- Giacomo Savelli 1577 - 1587
- Giulio Antonio Santori 1587 - 1602
Sekretarze (1602 - 1968)
- Camillo Borghese 1602 - 1605
- Pompeio Arrigoni 1605 - 1616
- Giovanni Garzia Millini 1616 - 1629
- Antonio Marcello Barberini 1629 - 1633
- Francesco Barberini 1633 - 1679
- Cesare Facchinetti 1680 - 1683
- Alderano Cibo 1683 - 1700
- Galeazzo Marescotti 1700 - 1716
- Fabrizio Spada 1716 - 1717
- Nicolò Acciaioli 1717 - 1719
- Francesco del Giudice 1719 - 1725
- Fabrizio Paolucci 1725 - 1726
- Pietro Ottoboni 1726 - 1740
- Tommaso Ruffo 1740 - 1753
- Neri Maria Corsini 1753 - 1770
- Giovanni Francesco Stoppani 1770 - 1774
- Luigi Maria Torregiani 1775 - 1777
- Carlo Rezzonico 1777 - 1799
- Leonardo Antonelli 1800 - 1811
- Giulio Maria della Somaglia 1814 - 1830
- Bartolomeo Pacca 1830 - 1844
- Vincenzo Macchi 1844 - 1860
- Costantino Patrizi Naro 1860 - 1876
- Prospero Caterini 1876 - 1881
- Antonio Maria Panebianco 1882 - 1883
- Luigi Maria Bilio 1883 - 1884
- Raffaele Monaco La Valletta 1884 - 1896
- Lucido Maria Parocchi 1896 - 1903
- Serafino Vannutelli 1903 - 1908
- Mariano Rampolla del Tindaro 1908 - 1913
- Domenico Ferrata 1914
- Raffael Merry del Val y Zulueta 1914 - 1930
- Donato Raffaele Sbarretti 1930 - 1939
- Francesco Marchetti Selvaggiani 1939 - 1951
- Giuseppe Pizzardo 1951 - 1959
- Alfredo Ottaviani 1959 - 1966 sekretarz, 1966-1968 proprefekt
Prefekci (1968 - nadal)
- Franjo Šeper (8 stycznia 1968 - 25 listopada 1981)[1]
- Joseph Ratzinger (25 listopada 1981 - 2 kwietnia 2005)[2]
- William Joseph Levada (13 maja 2005 - 2 lipca 2012)
- Gerhard Ludwig Müller (od 2 lipca 2012)
Zarząd
- abp Gerhard Ludwig Müller - prefekt (od 2012)
- abp Luis Ladaria Ferrer S.J. - sekretarz (od 2008)
- prał. Damiano Marzotto Caotorta - podsekretarz (od 2009)