Józef Rostafiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
→Publikacje: dod. publikację. |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Publikacje == |
== Publikacje == |
||
* ''Śluzowce (Mycetozoa), Monografia'', Pamiętnik Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu T. 5 (1874). |
|||
*''Zielnik czarodziejski to jest zbiór przesądów o roślinach'', [[ZWAK]], 1894, t. 18, s. 21. |
*''Zielnik czarodziejski to jest zbiór przesądów o roślinach'', [[ZWAK]], 1894, t. 18, s. 21. |
||
* Średniowieczna historia naturalna w Polsce (tom 1-2, 1900) |
* Średniowieczna historia naturalna w Polsce (tom 1-2, 1900) |
||
Wersja z 00:14, 28 gru 2012
Józef Rostafiński (ur. 14 sierpnia 1850 w Warszawie, zm. 5 maja 1928 w Krakowie) – botanik, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego; członek PAU, pionier polskiej florystyki.
Biografia
Studiował nauki przyrodnicze w Szkole Głównej w Warszawie (1866-1869), a następnie w Jenie, Halle i Strasburgu. Od 1877 (zatwierdzony 1878) był członkiem korespondentem, od 1883 – członkiem czynnym Akademii Umiejętności (od 1918 Polskiej Akademii Umiejętności); w l. 1920-1923 – dyrektor Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego PAU; w l. 1890-1907 – sekretarz Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego AU; od 1873 współpracownik (od 1877 członek) Komisji Fizjograficznej AU[1].
Jedna z jego książek, Przewodnik do oznaczania roślin w Polsce dziko rosnących, doczekała się 21 wydań między 1886 i 1979 rokiem.
Był ojcem Jana Rostafińskiego oraz dziadkiem Wojciecha Rostafińskiego.
Publikacje
- Śluzowce (Mycetozoa), Monografia, Pamiętnik Towarzystwa Nauk Ścisłych w Paryżu T. 5 (1874).
- Zielnik czarodziejski to jest zbiór przesądów o roślinach, ZWAK, 1894, t. 18, s. 21.
- Średniowieczna historia naturalna w Polsce (tom 1-2, 1900)
- Słownik polskich imion rodzajów roślin (1900).
- ↑ Piotr Köhler: Botanika w Towarzystwie Naukowym Krakowskim, Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Umiejętności (1815-1952).. Kraków 2002.