Michał Issajewicz: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Order Krzyża Grunwaldu |
kat. |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
[[Kategoria:Historia Warszawy]] |
[[Kategoria:Historia Warszawy]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy]] |
||
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Virtuti Militari]] |
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)]] |
||
[[Kategoria:Oficerowie Armii Krajowej]] |
[[Kategoria:Oficerowie Armii Krajowej]] |
||
[[Kategoria:Więźniowie KL Stutthof]] |
[[Kategoria:Więźniowie KL Stutthof]] |
Wersja z 18:04, 11 sty 2013
Michał Issajewicz ps. Miś (ur. 18 sierpnia 1921 w Baranowiczach, zm. 4 marca 2012 w Warszawie) – major Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej i więzień obozu koncentracyjnego Stutthof w czasie II wojny światowej.
W 1940 r. zaprzysiężony jako żołnierz Związku Walki Zbrojnej, został w czerwcu tr. aresztowany przez NKWD i był przez rok więziony w Baranowiczach. Uwolniony w końcu czerwca 1941 r., po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej, był następnie deportowany przez Niemców na roboty przymusowe do Królewca.
W 1943 r. znalazł się w Warszawie, gdzie nawiązał kontakty z podziemiem. Został członkiem Zgrupowania "Agat", a następnie Batalionu "Parasol". Uczestniczył w udanym zamachu na Franza Kutscherę - dowódcę SS i policji na dystrykt warszawski Generalnego Gubernatorstwa, dokonanym 1 lutego 1944 r. w okupowanej Warszawie.
W czasie akcji Issajewicz był kierowcą wozu Adler-Triumph-Junior i trzecim wykonawcą (pistolet Parabellum, granaty). To właśnie on zajechał drogę samochodowi Kutschery umożliwiając ostrzelanie go, a nastepnie wysiadł z samochodu i dobił poruszającego się jeszcze dowódcę SS, sam jednocześnie doznając niegroźnego postrzału w głowę. Został za to odznaczony Krzyżem Walecznych a później Orderem Virtuti Militari.
Aresztowany w kilka tygodni później przez Niemców i osadzony w więzieniu na Pawiaku, nie został jednak rozpoznany jako uczestnik zamachu na Kutscherę. 24 maja 1944 r. wywieziono go do KL Stutthof wraz z pierwszym transportem 859 więźniów z Warszawy (otrzymał nr obozowy 36127). W obozie koncentracyjnym kontynuował działalność konspiracyjną, brał udział w przygotowaniach do powstania, prowadzonych przez akowców i jeńców sowieckich i ostatecznie zaniechanych (większość więźniów zginęłaby w czasie walk).
Po wojnie działał w środowisku byłych żołnierzy "Parasola" przy Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (w latach 1974-1979 był członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD) oraz jako wychowawca w Szczepie 208 Warszawskich Drużyn Harcerskich i Zuchowych im. Batalionu "Parasol". W maju 1947 odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy[1].
Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie. Pochowany został 12 marca 2012 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[2].
Bibliografia
- Fragment listy transportowej więźniów Pawiaka do KL Stutthof z nazwiskiem Michała Issajewicza, nr obozowy 36127
- List prezydenta RP Bronisława Komorowskiego wraz z małżonką na pogrzeb śp. Michała Issajewicza
- Informacja o śmierci w internetowym serwisie informacyjnym wiadomości.onet.pl z dnia 5 mara 2012
- ↑ http://monitorpolski.gov.pl/MP/1947/s/78/516
- ↑ Pożegnaliśmy Michała Issajewicza ps. „Miś”. [dostęp 2012-03-12]. (pol.).