Woda mineralna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
JackieBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot dodał hr:Mineralna voda
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.3) (Robot dodał be:Мінеральная вада
Linia 55: Linia 55:


[[ar:مياه معدنية]]
[[ar:مياه معدنية]]
[[be:Мінеральная вада]]
[[bg:Минерална вода]]
[[bg:Минерална вода]]
[[bo:གཏེར་ཆུ།]]
[[bo:གཏེར་ཆུ།]]

Wersja z 18:17, 21 sty 2013

Tabliczki informujące o składzie na ujęciach w Wysowej-Zdroju

Woda mineralna – naturalna woda lecznicza zawierająca co najmniej 1000 mg/dm³ rozpuszczonych składników stałych[1] w postaci jonów. Oprócz tego może zawierać rozpuszczone gazy pochodzenia naturalnego (dwutlenek węgla, siarkowodór). Najczęściej (w handlu detalicznym w Polsce wyłącznie) jest to woda wgłębna, która sole mineralne pozyskała z rozpuszczania minerałów lub skał, przez które przepływała. Po raz pierwszy definicję wody mineralnej określono na Międzynarodowym Kongresie Balneologicznym w Bad Nauheim w roku 1911[2].

Woda mineralna w Polsce

Historia wód mineralnych w Polsce zaczyna się około roku 1800. Aż do 1992 w Polsce było zarejestrowanych jedynie 28 źródeł wód mineralnych, których jakość określona była wysokimi wymogami sanitarnymi. Za wodę mineralną uznawano bowiem wodę głębinową, zawierającą minimum 1000 mg pierwiastków życia w 1 litrze wody, a zawarte w niej pierwiastki tworzyły ze sobą odpowiednie stosunki ilościowe. Po zmianach w latach 1992 i 1997 obniżono próg ilościowy pierwiastków, kategoryzując trzy rodzaje wód:

  • niskomineralizowane (do 500 mg),
  • średniomineralizowane (501-1500 mg),
  • wysokomineralizowane (powyżej 1500 mg).

Brak minimalnego progu dla wód niskomineralizowanych sprawia, że obecnie niemal każda woda w kranach, studniach czy rozlewiskach może za taką uchodzić. Wystarczy wykazać, że nie zawiera ona żadnych szkodliwych pierwiastków i zarejestrować ją w Państwowym Zakładzie Higieny.

Podział wód ze względu na ich mineralizację

  • słodka, zwykła (M < 1 g/dm³);
  • półsłodka (1 < M < 3 g/dm³);
  • słonawa (3 < M < 10 g/dm³);
  • słona (10 < M < 35 g/dm³);
  • solanka (M > 35 g/dm³);
  • solanka silna (M > 150 g/dm³).

Podział wód słodkich ze względu na ich mineralizację

  • wody ultrasłodkie (M < 0,1 g/dm³);
  • wody słodkie (0,1 < M < 0,5 g/dm³);
  • akratopegi (0,5 < M < 1 g/dm³);
  • wody mineralne (M > 1 g/dm³)

Rodzaje wód mineralnych ze względu na skład chemiczny

  • szczawy – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 1000 mg/dm³ wolnego dwutlenku węgla (CO2);
  • woda krzemowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 100 mg/dm³ kwasu metakrzemowego (H2SiO3);
  • woda kwasowęglowa – lecznicza, swoista zawierająca od 250 mg/dm³ do 999 mg/dm³ wolnego CO2;
  • woda jodkowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 1,0 mg/dm³ jonu jodkowego (I-);
  • woda glauberska – lecznicza, mineralna, siarczanowo-sodowa, w której udział jonów siarczanowego (SO42-) i sodowego (Na+) wynosi co najmniej po 20% mval;
  • woda fluorkowa – lecznicza, swoista, zawierająca co najmniej 1,0 mg/dm³ jonu fluorkowego (F-);
  • woda chlorkowa – woda o składzie chemicznym z dominacją jonu chlorkowego (Cl-). W wielu klasyfikacjach hydrochemicznych dominacja ta oznacza przekroczenie nawet 70% mvali stężeń podstawowych anionów. Wody chlorkowe mają charakter wód słonych i solanek;
  • woda bromkowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 5 mg/dm³ jonu bromkowego (Br-);
  • woda borowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 5 mg/dm³ kwasu metaborowego (HBO2);
  • woda arsenowa – lecznicza, swoista o zawartości arsenu [As(III) lub As(V)] co najmniej 0,7 mg/dm³, co odpowiada 1,3 mg jonu wodoroarsenianowego (HAsO42-) i 1 mg jonu arseninowego (AsO2-);
  • woda manganowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 1,0 mg/dm³ jonu manganawego (Mn2+);
  • woda radoczynna – lecznicza, swoista, w której natężenie promieniowania jądrowego rozpuszczonych składników gazowych (głównie radon) lub stałych (głównie rad) wynosi co najmniej 2 nCi/dm³;
  • woda siarczanowa – woda o składzie chemicznym z dominacją jonu siarczanowego. W wielu klasyfikacjach hydrochemicznych dominacja ta oznacza przekroczenie 70% mvali stężeń podstawowych anionów. Wody siarczanowe o tak wysokich względnych stężeniach siarczanów, spotykane są bardzo rzadko w naturalnych warunkach;
  • woda siarczkowa – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 1 mg/dm³ siarki oznaczalnej jodometrycznie występującej w postaci siarkowodoru (H2S), jonu wodorosiarczkowego (HS-), wielosiarczków (H2Sx przy x = 2-6) oraz w jonie tiosiarczanowym (S2O32-);
  • woda witriolowa – lecznicza, mineralna, siarczanowo-żelazista o bardzo niskim pH;
  • woda żelazista – lecznicza, swoista zawierająca co najmniej 10 mg/dm³ jonu żelazawego (Fe2+);
  1. Słownik hydrogeologiczny Dowgiałło, Kleczkowski, Macioszczyk, Różkowski red. PIG, Warszawa, 2002
  2. Zeitschrift f. Untersuchung der Lebensmittel. 27. Hauptversamlung Deutscher Nahrungsmittelchemiker

Zobacz też