Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
JackieBot (dyskusja | edycje)
Linia 28: Linia 28:
[[fa:ائتلاف ملی برای انقلاب و نیروهای مخالفین سوریه]]
[[fa:ائتلاف ملی برای انقلاب و نیروهای مخالفین سوریه]]
[[fr:Coalition nationale des forces de l'opposition et de la révolution]]
[[fr:Coalition nationale des forces de l'opposition et de la révolution]]
[[id:Koalisi Nasional untuk Revolusi Suriah dan Pasukan Oposisi]]
[[it:Coalizione nazionale siriana delle forze dell'opposizione e della rivoluzione]]
[[it:Coalizione nazionale siriana delle forze dell'opposizione e della rivoluzione]]
[[he:הקואליציה הסורית הלאומית לאופוזיציה ולכוחות מהפכניים]]
[[he:הקואליציה הסורית הלאומית לאופוזיציה ולכוחות מהפכניים]]

Wersja z 17:31, 24 sty 2013

Logo Syryjskiej Koalicji Narodowej

Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnychkonfederacja zrzeszająca oraz reprezentująca syryjską opozycję krajową i emigracyjną, powołana na konferencji w Ad-Dausze 11 listopada 2012.

Organizacja

Poprzedniczką konfederacji była Narodowa Rada Syryjska (NRS) utworzona na początku syryjskiej wojny domowej. Jednakże NRS nie skupiała całej syryjskiej opozycji, która wystąpiła przeciwko reżimowi Baszara Al-Assada, poza tym była nie reprezentatywna przez co mało efektywna.

W celu zmienienia tej sytuacji, w dniach 4-11 listopada 2012 syryjska opozycja zebrała się na konferencji w katarskiej Ad-Dausze. Zreformowano struktury Narodowej Rady Syryjskiej oraz powołano Syryjską Koalicję Narodową na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych na czele z sunnitą Moazem al-Chatibem. Wiceprzewodniczącymi zostali Riad Seif oraz Suheir Atassi. Nowe ciało syryjskiej opozycji składa się z 60 osób, z czego 22 należały wcześniej do NRS. Konfederacja zrzeszała zarówno podzieloną opozycję krajową jak i opozycję na emigracji skupionej wokół Narodowej Rady Syryjskiej[1]. Siedziba Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych mieści się w Kairze[2]. Podczas pierwszego zjazdu Syryjskiej Koalicji Narodowej w Kairze (1 grudnia 2012), zatwierdzono, iż członkowie ministrowie nowego organu muszą mieć ukończony 35. rok życia, mogą być to rewolucjoniści, technokraci, bądź osoby spoza koalicji. W ten sposób zatwierdzono 10 ministrów w rządzie na uchodźstwie[3].

14 islamistycznych grup walczących przeciwko reżimowi Assada odrzuciło 18 listopada 2012 wejście w skład Syryjskiej Koalicji Narodowej. Wśród sygnatariuszy postanowienia znalazły się takie ugrupowania jak Front Obrony Ludności Lewantu, Ahrar asz-Szam, Brygady Tahwid, Brygada Liwaa al-Umma. Islamiści opowiedzieli się za utworzeniem państwa islamskiego i domagali się wprowadzenie Koranu jako konstytucji[4]. Na wejście do szerokiej koalicji zgodziła się za to Kurdyjska Rada Narodowa[5].

Pod koniec grudnia 2012 powołano Krajowy Wolny Związek Zawodowy Urzędników Państwa Syryjskiego, którego zadaniem jest koordynowanie działań i pracy syryjskich dezerterów politycznych w celu poprawienia wydajności ich działań[6].

Uznanie międzynarodowe

Uznanie Syryjskiej Koalicji Narodowej na arenie międzynarodowej

12 listopada 2012 kraje Rady Współpracy Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Katar, Bahrajn, Kuwejt, Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie) uznały Syryjską Koalicję Narodową na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych jako prawowitą przedstawicielkę syryjskiego narodu[7]. Poparcie dla konfederacji zostało udzielone także przez Turcję, Wielką Brytanię, Francję oraz Stany Zjednoczone[8]. Jednakże amerykański prezydent Barack Obama odmówił uznania Koalicji jako syryjskiego rządu na emigracji[9]. Także kraje Ligi Państw Arabskich (z wyłączeniem Algierii, Libanu i Iraku) uznały nową koalicję jako organ posiadający legitymizacje do reprezentowania narodu syryjskiego[10]. 13 listopada 2012 francuski prezydent François Hollande oficjalnie powiedział, że Paryż uznaje syryjską opozycję jako prawowitą przedstawicielkę syryjskich władz. Mianował też Mounzira Makhousa na ambasadora francuskiego przy Syryjskiej Koalicji Narodowej[11]. Wcześniej Al-Chatib zwrócił się do państw europejskich o uznanie i pomoc finansową[12]. 15 listopada 2012 Turcja uznała Syryjską Koalicję Narodową[13]. To samo 20 listopada 2012 uczyniły władze Wielkiej Brytanii[14]. Ten sam krok uczyniła 29 listopada 2012 Hiszpania[15]. Narodową Koalicję Syrii za jedynego przedstawiciela narodu syryjskiego 12 grudnia 2012 uznała także grupa "Przyjaciół Syrii" w tym Stany Zjednoczone i Polska oraz prawie sto państw należących do grupy[16].

  1. Rosja: nowa koalicja opozycji w Syrii musi starać się o dialog. wp.pl, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (pol.).
  2. Media: siedziba nowej koalicji syryjskiej opozycji będzie w Egipcie. wp.pl, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-20]. (pol.).
  3. Syrian opposition says they have agreed upon the parameters a transitional government. BBC News, 2012-12-01. [dostęp 2012-12-02]. (ang.).
  4. Aleppo Rebels Denounce Syrian Opposition National Coalition & Declar Islamic State. Reuters, 2012-11-18. [dostęp 2012-11-19]. (ang.).
  5. Syrian Weekly Brief: 10 - 16 December 2012. strescom.org, 2012-12-16. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
  6. Syryjska opozycja stworzyła instytucję koordynującą działania dezerterów. wp.pl, 2012-11-27. [dostęp 2012-11-29]. (pol.).
  7. GCC recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabija, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
  8. Syria crisis: Gulf states recognise Syria opposition. BBC News, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
  9. President Obama won't recognize Syrian rebels. Los Angeles Times, 2012-11-14. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
  10. Arab League recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabiya, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
  11. Syrian opposition names envoy to France. Al Dżazira, 2012-11-17. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
  12. France recognises new Syrian opposition coalition. Reuters, 2012-11-13. [dostęp 2012-11-13]. (ang.).
  13. Turcja uznała opozycyjną Syryjską Koalicję Narodową. Namawia innych do tego samego. Reuters, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
  14. Britain officially recognises Syrian rebels: William Hague faces fresh calls to arm opposition forces. dailymail.co.uk, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-29]. (ang.).
  15. España reconoce como único representante legítimo del pueblo sirio a la nueva coalición opositora. europapress.es, 2012-11-29. [dostęp 2012-12-02]. (hiszp.).
  16. Maroko: Grupa Przyjaciół Syrii uznała syryjską opozycję. wp.pl, 2012-12-12. [dostęp 2012-12-14]. (ang.).