Czesław Przybylski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Makecat-bot (dyskusja | edycje)
MerlIwBot (dyskusja | edycje)
Linia 73: Linia 73:
[[Kategoria:Wykładowcy Politechniki Warszawskiej]]
[[Kategoria:Wykładowcy Politechniki Warszawskiej]]
[[Kategoria:Zmarli w 1936]]
[[Kategoria:Zmarli w 1936]]

[[uk:Редагування Користувач:Aeou/Чеслав Пшибильський]]

Wersja z 12:16, 5 mar 2013

{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja
Czesław Przybylski, ok. 1900 r.
Odznaczenia
Złoty "Wawrzyn Akademicki"
Tablica pamiątkowa na gmachu Teatru Polskiego w Warszawie
Dom bez kantów w Warszawie
Grób Czesława Przybylskiego na Powązkach

Czesław Przybylski (ur. 19 maja 1880 w Warszawie, zm. 14 stycznia 1936 tamże) - polski architekt, reprezentant eklektyzmu i modernizmu.

Po ukończeniu w 1904 Politechniki Warszawskiej studiował do 1908 w Paryżu, Karlsruhe i Wiedniu. Po powrocie do kraju pracował zawodowo w Warszawie, a w czasie I wojny światowej w Rosji, m.in. w Kijowie. Od 1919 był profesorem Politechniki Warszawskiej i wychowawcą oraz promotorem wielu wybitnych architektów, m.in. Bohdana Pniewskiego. Publikował wielokrotnie w prasie branżowej, działał aktywnie w Kole Architektów przy Stowarzyszeniu Techników (poprzedniku SARP), a od 1908 także w Towarzystwie Opieki nad Zabytkami Przeszłości.

W swojej twórczości Czesław Przybylski początkowo nawiązywał do spuścizny historycznej (zwłaszcza do klasycyzmu), uwzględniając jednak zasady funkcjonalności budynku i nowoczesności konstrukcji. Po I wojnie światowej jego budynki uzyskiwały coraz prostsze, minimalistyczne formy przy coraz bardziej monumentalnej skali.

W 1935 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury[1].

Na Ursynowie znajduje się ulica nazwana jego imieniem.

Ważniejsze projekty i realizacje

Wybrane źródła

  • praca zbiorowa: Encyklopedia Warszawy, Warszawa 1975
  • Jonkajtys-Luba G.: Czesław Przybylski, Warszawa 1996

Linki zewnętrzne

  1. Rocznik Polskiej Akademii Literatury, Warszawa 1937, s. 255.