Osmussaar

Osmussaar

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{opis zdjęcia}}}
Kontynent	Europa
Państwo	Estonia
Akwen	{{{akwen}}}
Archipelag	{{{archipelag}}}
Powierzchnia	{{{powierzchnia}}} km²
Długość linii brzegowej	{{{długość brzegu}}}
Najwyższy punkt	{{{najwyższy punkt}}} m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności • gęstość	{{{liczba ludności}}} {{{gęstość zaludnienia}}} os./km²
Położenie na mapie Estonii Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
[[Plik:{{{mapa wyspy}}}|240x240px|alt=Mapa wyspy|]] {{{opis mapy wyspy}}}

{{Wyspa infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | współrzędne = | długość brzegu = | gęstość zaludnienia = | commons = | liczba ludności = | akwen = | mapa wyspy = | najwyższy punkt = | opis zdjęcia = | opis mapy wyspy = | powierzchnia = | nazwa oryginalna = | archipelag = Nieznane pola: "populacja", "sekundN", "stopniW", "opis_zdjęcia", "morze", "galeria_commons", "minutW", "gęstość", "stopniN", "sekundW", "stopniE", "minutE", "mapa_wyspy", "minutN", "sekundS", "stopniS", "sekundE", "wielkość" oraz "minutS".

Osmussaar (szw. Odensholm) to estońska wyspa położona w Zatoce Fińskiej, około 7,5 kilometra na północ od przylądka Põõsaspea i portu Dirhami. Administracyjnie należy do Gminy Noarootsi w Prowincji Lääne. Wyspa ma powierzchnię 4,7 km², a długość linii brzegowej wynosi 14 km. Osmussaar nie posiada stałej ludności.

Kaksikud

Nazwa wyspy pochodzi od Odyna, nordyckiego boga wojny, który, według legendy został tu pochowany. Osmussaar przed I wojną światową liczyła 130 mieszkańców, głównie Szwedów. 26 sierpnia 1914, w gęstej mgle niemiecki krążownik SMS Magdeburg osiadł na mieliźnie w pobliżu latarni morskiej na Osmussaar, a następnie zniszczony przez rosyjskie krążowniki Bogatyr i Pałłada. Pamięci marynarzy poświęcono pomnik postawiony w pobliżu latarni morskiej. W 1940 roku wszyscy mieszkańcy wyspy zostali zmuszeni przez Armię Czerwoną do jej opuszczenia. Kiedy rok później do Estonii wkroczyli Niemcy, Osmussaar poddała się najpóźniej. Po II wojnie światowej na wyspie istniała baza radzieckiej armii. Ruiny koszar są dziś jedyną pozostałością po Armii Czerwonej. W 1994 wyspę uznano za rezerwat przyrody.

Północne i wschodnie wybrzeże wyspy jest wysokie, klifowe (do 6 m), zachodnie niskie i zabagnione. Ciekawostką są głazy narzutowe, pochodzące z dna Zatoki Fińskiej, z których największe są Kaksikud i Skarvan.

Latarnia morska

Latarnia morska

Pierwsza latarnia morska na wyspie została zbudowana w 1766 roku. Na jej miejscu w 1804 roku postawiono kolejną, następnie przebudowaną w 1850, która została zniszczona podczas wojny w 1941. Obecna latarnia pochodzi z 1954 roku. Położona jest na północnym skrawku wyspy. Wieża cylindryczna, biała w czarne pasy, z piętrową podbudówką (mieszkanie latarnika i maszynownia) i podwójną galerią na górze.

Dane techniczne

• Położenie: 59°18.216' N 23°21.671' E
• Wysokość wieży: 35 m
• Wysokość światła: 39 m n.p.m.
• Zasięg światła: 11 Mm, 0° - 360°
• Charakterystyka światła
  • światło: 1 s
  • przerwa: 2 s
  • światło: 2 s
  • przerwa: 13 s
  • okres: 18 s

• Źródło: Estonian Maritime Navigation