Mistrzostwa świata w szachach 1999: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmausBot (dyskusja | edycje)
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q584449
Linia 47: Linia 47:
[[Kategoria:Mistrzostwa świata w szachach|1999]]
[[Kategoria:Mistrzostwa świata w szachach|1999]]
[[Kategoria:Szachy w Stanach Zjednoczonych]]
[[Kategoria:Szachy w Stanach Zjednoczonych]]

[[ca:Campionat del món d'escacs de 1999 (FIDE)]]
[[en:FIDE World Chess Championship 1999]]
[[es:Campeonato Mundial de Ajedrez 1999 (FIDE)]]
[[fr:Championnat du monde de la Fédération internationale des échecs 1999]]
[[it:Campionato del mondo di scacchi FIDE 1999]]
[[nl:Wereldkampioenschap schaken 1999 (FIDE)]]
[[pt:Campeonato Mundial de Xadrez de 1999 (FIDE)]]
[[ru:Чемпионат мира по шахматам ФИДЕ 1999]]

Wersja z 17:49, 14 mar 2013

Mistrz świata FIDE 1999,
Aleksander Chalifman

Mistrzostwa świata w szachach 1999 odbyły się w dniach 31 lipca–29 sierpnia w Las Vegas w Stanach Zjednoczonych.

Przebieg mistrzostw

Był to drugi z pięciu turniejów o mistrzostwo świata FIDE rozegranych systemem pucharowym. W odróżnieniu od mistrzostw rozegranych dwa lata wcześniej w Groningen zwycięzca turnieju zdobył tytuł mistrza świata bez rozgrywania dodatkowego meczu z aktualnym championem, Anatolijem Karpowem. Pierwszym zawodnikiem, który wywalczył tytuł według nowej formuły był rosyjski arcymistrz, Aleksander Chalifman. Było to spore zaskoczenie, gdyż szachista ten na aktualnej wówczas liście rankingowej FIDE klasyfikowany był dopiero na miejscu 47[1]. Sytuacja ta spowodowała ponowne pojawienie się głosów krytycznych nowego systemu, które już dwa lata wcześniej zwracały uwagę, iż krótki dystans poszczególnych meczów i dogrywki w tempie szachów szybkich sprzyjają zaskakującym rozwiązaniom.

W turnieju uczestniczyło 100 zawodników (w tym 7 z rankingiem powyżej 2700 punktów), którzy rozegrali 7 rund systemem pucharowym. W I rundzie rozegrano 36 meczów, natomiast od rundy II do zwycięzców spotkań z rundy I dołączyło 28 zawodników rozstawionych według posiadanego rankingu, którzy kolejne rundy rozegrali według klasycznej drabinki turniejowej. Spośród zawodników klasyfikowanych w pierwszej dziesiątce na świecie w dniu 1 lipca 1999 w turnieju nie wystąpili Garri Kasparow (nr 1), Viswanathan Anand (nr 2), Aleksander Morozewicz (nr 4) oraz obrońca tytułu, Anatolij Karpow (nr 8).

Zasady rozgrywania poszczególnych rund były prawie takie same jak w roku 1997 - zwiększono jedynie liczbę partii w meczach półfinałowych oraz w finale. Zawodnicy rozgrywali ze sobą po dwie partie klasyczne (w półfinałach po 4, a w finale - 6), następnie - w przypadku wyniku remisowego - pojedynek dwupartiowy tempem przyspieszonym, po nim zaś - w razie konieczności - jeszcze jeden. Jeśli po tych partiach wynik wciąż był remisowy, rozgrywano jedną decydującą partię tempem błyskawicznym, w której losowano kolory bierek i w której grający białymi otrzymywał więcej czasu do namysłu od swojego przeciwnika. Aby jednak awansować, musiał tę partię wygrać - remis premiował awansem zawodnika grającego czarnymi (jak również jego zwycięstwo).

Turniej obfitował w wiele niespodzianek, z których największą był oczywiście skład finału, w którym spotkali się Aleksander Chalifman (2628, 32 numer startowy) i Władimir Akopian (2646, nr 30). W rundzie II z turnieju odpadli m.in. Gata Kamski (2720, nr 3), Zurab Azmaiparaszwili (2681, nr 11) oraz Ilia Smirin (2671, nr 15), zaś w III - Peter Leko (2701, nr 7), Jewgienij Bariejew (2698, nr 8), Piotr Swidler (2684, nr 10) i Wiktor Korcznoj (2676, nr 13). Skład półfnałów był bardzo zaskakujący: oprócz Chalifmana i Akopiana znaleźli się w nich Liviu-Dieter Nisipeanu (2584, nr 51) oraz jedyny szachista elity, finalista poprzednich mistrzostw, Michael Adams (2708, nr 5). Adams nie wytrzymał presji i wyjątkowo łatwo uległ Akopianowi, natomiast w drugim półfinale - po dogrywce - zwyciężył Chalifman. W wielkim finale zawodnik rosyjski pokonał swojego przeciwnika 3½-2½ i został zwycięzcą całego turnieju.

W mistrzostwach wystartowało dwóch Polaków: Michał Krasenkow (2647, nr 29) oraz Bartłomiej Macieja (2542, nr 71). Krasenkow wystartował od rundy II, w której pokonał Anthony Milesa (2588, nr 48), w kolejnej jednak przegrał z Wadimem Zwiagincewem (2652, nr 24) i odpadł z dalszych rozgrywek. Natomiast Macieja, po pokonaniu w I rundzie Wadima Miłowa (2626, nr 34), zakończył udział w mistrzostwach w następnej rundzie, ulegając Rafaelowi Leitao (2574, nr 58).

Szczegółowe wyniki (od rundy IV)

1/8 finału Ćwierćfinały Półfinały Finał
                           
           
 Rosja Władimir Kramnik  3
 Bułgaria Weselin Topałow  1  
 Rosja Władimir Kramnik  2
   Anglia Michael Adams  4  
 Anglia Michael Adams  4
 Rosja Aleksiej Driejew  2  
 Anglia Michael Adams  ½
   Armenia Władimir Akopian  2½  
 Białoruś Aleksiej Fiodorow  2½
 Czechy Siergiej Mowsesian  3½  
 Czechy Siergiej Mowsesian  1½
   Armenia Władimir Akopian  2½  
 Bułgaria Kirył Georgijew  ½
 Armenia Władimir Akopian  1½  
 Armenia Władimir Akopian  2½
   Rosja Aleksander Chalifman  3½
 Węgry Judit Polgár  3
 Rosja Wadim Zwiagincew  1  
 Węgry Judit Polgár  ½
   Rosja Aleksander Chalifman  1½  
 Izrael Borys Gelfand  1½
 Rosja Aleksander Chalifman  2½  
 Rosja Aleksander Chalifman  3½
   Rumunia Liviu-Dieter Nisipeanu  2½  
 Rumunia Liviu-Dieter Nisipeanu  2½
 
 Ukraina Wasilij Iwanczuk  1½  
 Rumunia Liviu-Dieter Nisipeanu  1½
   Hiszpania Aleksiej Szyrow  ½  
 Anglia Nigel Short  ½
 Hiszpania Aleksiej Szyrow  1½  

Linki zewnętrzne