Traktat prucki

Traktat prucki (pokój prucki) – pokój zawarty 12 lipca 1711 roku (według kalendarza wówczas stosowanego w Rosji, według obecnego kalendarza było to 23 lipca 1711) pomiędzy Carstwem Rosyjskim i Turcją nad brzegiem Prutu w pobliżu Jass, jako zakończenie kampanii pruckiej 1711 roku.

Pokój w imienu cara Piotra I podpisali Piotr Szafirow i M. Szeremietiew natomiast w imieniu sułtana tureckiego - wielki wezyr Baltacı Mehmed Pasza oraz chan krymski Dewlett Girej. Podpisy złożyli ponadto kozacki hetman Filip Orlik, kozacki koszowy Kost Hordijenko oraz król szwedzki Karol XII.

Piotr I wraz ze swoją 38 tys. armią znalazł się w beznadziejnym położeniu. Otaczało ich 120 tysięcy Turków oraz 70 tysięcy Tatarów krymskich. W tej sytuacji rosyjscy negocjatorzy Szafirow i Szeremietiew dostali od cara znaczne pełnomocnictwa.

Ostatecznie, pozostawiając w Turcji sygnatariuszy układu jako zakładników, car i jego armia z pełnym uzbrojeniem mogli wyjść z okrążenia. Rosja zobowiązała się do:

• zwrócenia Turcji Azowa,
• zniszczenia umocnień Taganrogu oraz innych swoich twierdz na południu,
• zezwolenia Turcji na budowę fortecy nad Donem pomiędzy Azowem a Czerkasami,
• zatrzymania wypadów kozackich na Krym,
• rezygnacji z Ukrainy Prawobrzeżnej i wyprowadzenia z niej oraz z Polski swoich wojsk przed upływem 3 miesięcy,
• nie wtrącania się w wewnętrzne sprawy Polski, a więc praktycznie uznać protegowanego Szwedów na polskim tronie Stanisława Leszczyńskiego,
• przepuszczenia do Szwecji, przez terytorium Rosji, króla Karola XII.

Warunki pokoju były bardzo ciężkie stąd nie mógł być on trwały. Zmagania wojenne trwały jeszcze 2 lata i zakończyły się pokojem adrianopolskim zawartym w 1713 r i potwierdzającym najważniejsze postanowienia traktatu pruckiego.

Linki zewnętrzne

• Rosyjsko-turecka wojna 1710-1713
• Pokój prucki