Mudéjar: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
drobne techniczne
Linia 3: Linia 3:




'''Mudejar''' (z arab. ''mudadżdżan'' – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). ''[[Mudejarowie|Mudejarami]]'' nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan. Styl pojawił się w [[VIII wiek]]u, i przetrwał do [[XVII wiek]]u. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku ([[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek|XVI w.]]).
'''Mudejar''' (z arab. ''mudadżdżan'' – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej [[architektura|architekturze]] i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów [[architektura islamu|islamskich]] i chrześcijańskich ([[architektura romańska|romańskich]] i [[architektura gotycka|gotyckich]]). ''[[Mudejarowie|Mudejarami]]'' nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu.

Cechy charakterystyczne stylu to bogactwo dekoracji [[Ornament (sztuka)|ornamentalnych]] wykonywanych w [[stiuk]]u, [[drewno (technika)|drewnie]] i [[cegła|cegle]], którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano [[łuk (architektura)|łuki]] typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano [[strop (budownictwo)|stropami]] [[kaseton]]owymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również ''[[azulejo]]s''.
Styl mudejar pojawił się w [[XII wiek]]u, i przetrwał do [[XVII wiek]]u. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku ([[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek|XVI w.]]). Jego cechy charakterystyczne to bogactwo dekoracji [[Ornament (sztuka)|ornamentalnych]] wykonywanych w [[stiuk]]u, [[drewno (technika)|drewnie]] i [[cegła|cegle]], którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano [[łuk (architektura)|łuki]] typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano [[strop (budownictwo)|stropami]] [[kaseton]]owymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również ''[[azulejo]]s''.


== Wybrane zabytki ==
== Wybrane zabytki ==
Linia 10: Linia 11:
* [[Alkazar]] w [[Sewilla|Sewilli]]
* [[Alkazar]] w [[Sewilla|Sewilli]]
* Kościół Bożego Ciała w [[Segowia|Segowii]]
* Kościół Bożego Ciała w [[Segowia|Segowii]]
* zespół architektoniczny miasta i prowincji [[Teruel]] w [[Aragonia|Aragonii]], najlepszy przykład tzw. aragońskiej odmiany mudejar, wpisany na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę UNESCO]]
*


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 15:55, 26 mar 2013

Katedra w Teruel zbudowana w stylu mudejar
Wieża kościoła San Salvador w Teruel


Mudejar (z arab. mudadżdżan – ten, który mógł zostać w Hiszpanii) – styl w hiszpańskiej architekturze i sztuce, który rozwinął się z połączenia elementów islamskich i chrześcijańskich (romańskich i gotyckich). Mudejarami nazywano Maurów żyjących na ziemiach znajdujacych się pod władzą chrześcijan; było wśród nich wielu rzemieślników, którzy przyczynili się do powstania nowego stylu.

Styl mudejar pojawił się w XII wieku, i przetrwał do XVII wieku. Największy jego rozkwit nastąpił w okresie gotyku (XV-XVI w.). Jego cechy charakterystyczne to bogactwo dekoracji ornamentalnych wykonywanych w stiuku, drewnie i cegle, którymi pokrywano płaszczyzny tak, by ściany przypominały haftowane lub tkane draperie. Unikano za to przedstawień postaci ludzkich lub zwierzęcych. Wykorzystywano łuki typowe dla architektury mauretańskiej. Pomieszczenia przykrywano stropami kasetonowymi i sklepieniami stalaktytowymi. Stosowano również azulejos.

Wybrane zabytki

Zobacz też

Bibliografia

  • Jean Babelon: Sztuka hiszpańska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1974, s. 43-54.
  • Słownik terminów artystycznych i architektonicznych. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 271–272, seria: Historia Sztuki. Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-62095-59-9.