Piotr I Cypryjski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę linki interwiki (12) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q546469
Bonio (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Linia 33: Linia 33:
Około [[28 czerwca]] [[1342]] poślubił Eschiwę de Montfort (ur. [[1300]]), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed [[1350]], kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W [[1353]] Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii ([[1333]], w [[Barcelona|Barcelonie]] – [[26 grudnia]] [[1416]]), córkę [[infant]]a Don Pedro Aragońskiego, hrabiego [[Ribagorza]], [[Emporiae|Ampurias]] i [[Prades]], oraz jego żony Joanny de Foix, siostrę infanta Don Alfonso, księcia [[Gandia|Gandii]] – pretendenta do tronu [[Aragonia|aragońskiego]]. Z Eleonorą miał 3 dzieci:
Około [[28 czerwca]] [[1342]] poślubił Eschiwę de Montfort (ur. [[1300]]), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed [[1350]], kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W [[1353]] Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii ([[1333]], w [[Barcelona|Barcelonie]] – [[26 grudnia]] [[1416]]), córkę [[infant]]a Don Pedro Aragońskiego, hrabiego [[Ribagorza]], [[Emporiae|Ampurias]] i [[Prades]], oraz jego żony Joanny de Foix, siostrę infanta Don Alfonso, księcia [[Gandia|Gandii]] – pretendenta do tronu [[Aragonia|aragońskiego]]. Z Eleonorą miał 3 dzieci:
* [[Piotr II Cypryjski|Piotra II]] (ok. [[1357]]-[[1382]]), kolejnego króla Cypru i tytularnego króla Jerozolimy,
* [[Piotr II Cypryjski|Piotra II]] (ok. [[1357]]-[[1382]]), kolejnego króla Cypru i tytularnego króla Jerozolimy,
* Małgorzatę lub Marię (ok. [[1360]] – ok. [[1397]]), zaręczoną z Carlo Visconti, od [[1385]] żonę jej kuzyna – Jacka de Lusignan (zm. [[1395]]/[[1397]]), tytularnego hrabiego Trypolisu,
* Małgorzatę lub Marię (ok. [[1360]] – ok. [[1397]]), zaręczoną z Carlo Visconti, od [[1385]] żonę jej kuzyna – Jacquesa de Lusignan (zm. [[1395]]/[[1397]]), tytularnego hrabiego Trypolisu,
* Eschiwę (? – przed [[1369]]), zmarłą młodo.
* Eschiwę (? – przed [[1369]]), zmarłą młodo.



Wersja z 09:04, 28 mar 2013

Szablon:Władca kraju infobox Piotr I Cypryjski, Piotr I de Poitiers-Lusignan (ur. 9 października 1328, zm. 17 stycznia 1369) – król Cypru i tytularny król Jerozolimy od momentu abdykacji jego ojca w 1358 do swojej śmierci w 1369.

Jean Froissart: Zamordowanie Piotra I

Był drugim synem króla Hugona IV Cypryjskiego, ale pierwszym z jego drugiego małżeństwa z Alicją z Ibelinu. W młodości otrzymał tytuł hrabiego Trypolisu. Najbardziej znany jest z wyprawy dokonanej na Egipt mameluków (1365), w trakcie której zdobył i złupił Aleksandrię[1]. Był to ostatni tak znaczący sukces militarny krzyżowców na Bliskim Wschodzie. Sama wyprawa miała jednak negatywny wpływ na handlowe kontakty między krajami chrześcijańskimi i muzułmańskimi[2].

Około 28 czerwca 1342 poślubił Eschiwę de Montfort (ur. 1300), córkę i dziedziczkę Humphreya de Montfort, konstabla Cypru i tytularnego pana Toron. Eschiwa zmarła przed 1350, kiedy Piotr był wciąż nastolatkiem i dlatego małżeństwo to pozostało bezdzietne. W 1353 Piotr poślubił Eleonorę Aragońską z Gandii (1333, w Barcelonie26 grudnia 1416), córkę infanta Don Pedro Aragońskiego, hrabiego Ribagorza, Ampurias i Prades, oraz jego żony Joanny de Foix, siostrę infanta Don Alfonso, księcia Gandii – pretendenta do tronu aragońskiego. Z Eleonorą miał 3 dzieci:

  • Piotra II (ok. 1357-1382), kolejnego króla Cypru i tytularnego króla Jerozolimy,
  • Małgorzatę lub Marię (ok. 1360 – ok. 1397), zaręczoną z Carlo Visconti, od 1385 żonę jej kuzyna – Jacquesa de Lusignan (zm. 1395/1397), tytularnego hrabiego Trypolisu,
  • Eschiwę (? – przed 1369), zmarłą młodo.

Jego kochanką była Joanna l’Aleman. Piotr I Cypryjski odwiedził w 1364 Kraków, będąc gościem polskiego króla Kazimierza Wielkiego. 17 stycznia 1369 został zamordowany przez trzech swoich rycerzy, we własnym łóżku w pałacu La Cava, w Nikozji[3].

Szablon:Władca-Cypr

  1. Steven Runciman: Dzieje wypraw krzyżowych. T. 3. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988. ISBN 83-06-01457-X. ss. 408-415
  2. Krzysztof Baczkowski (red.): Wielka Historia Świata t.5 Późne średniowiecze. Kraków: Fogra Oficyna Wydawnicza, 2005. ISBN 83-85719-89-X.
  3. Łukasz Burkiewicz: Na styku chrześcijaństwa i islamu. Krucjaty i Cypr w latach 1191-1291. Kraków: 2008.