Carl Albert

Carl Bert Albert

Data i miejsce urodzenia	10 maja 1908 McAlester
Data śmierci	4 lutego 2000
54. spiker Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych
Okres	od 21 stycznia 1971 do 3 stycznia 1977
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	John W. McCormack
Następca	Tip O'Neill

Carl Bert Albert (ur. 10 maja 1908, zm. 4 lutego 2000) – amerykański prominentny polityk, działacz Partii Demokratycznej. Najbardziej znany z tego, iż w latach 1971-1977 pełnił funkcję spikera Izby Reprezentantów USA. Znany był jako Little Giant from Little Dixie (mały gigant z małego południa). Był najwyżej postawionym, jeżeli chodzi o urząd państwowy, mieszkańcem stanu Oklahoma w historii.

Wczesne lata

Urodził się w McAlester w Oklahomie jako syn farmera. W szkole średniej słynął z doskonałego prowadzenia debat oraz był przewodniczącym ciała uczniowskiego. Studiował na uniwersytecie stanowym oraz na Oksfordzie dzięki stypendium Rhodesa. Był członkiem korporacji studenckiej Phi Beta Kappa. W czasie studiów w Oklahomie był najlepszy w naukach politycznych i zdobył nagrodę za oratorstwo.

W czasie II wojny światowej służył w armii, gdzie zdobył Brązową Gwiazdę.

Polityk

Oficjalny portret spikera Alberta

Po wojnie został wybrany w skład Izby Reprezentantów, gdzie reprezentował południową Oklahomę, zwaną małym południem (Little Dixie). W sprawach polityki wewnętrznej był liberałem, zaś polityki zagranicznej zimnowojennym jastrzębiem. Popierał prezydenta Harry’ego Trumana.

Odegrał też ważną rolę we wprowadzeniu ustawodawstwa ustanawiającego system ubezpieczeń medycznych w okresie rządów Lyndona Johnsona.

W roku 1971 wybrano go spikerem Izby Reprezentantów, co stanowiło ukoronowanie jego kariery.

Prezydent?

Spiker Albert i wiceprezydent Rockefeller słuchają orędzia prezydenta Forda do Kongresu o stanie państwa, 1975

Kiedy wiceprezydent, republikanin Spiro T. Agnew ustąpił z urzędu, powstał wakat na tym stanowisku. Tak też pierwszą osobą, po prezydencie Richardzie Nixonie, w kolejce do Białego Domu był spiker Albert. Już wówczas rozgorzała afera Watergate i w wypadku zdjęcia z urzędu lub ustąpienia Nixona to on zostałby jego następcą i pierwszym demokratą na tym stanowisku od roku 1969. Demokraci mogli wtedy spokojnie przejąć władzę tym sposobem.

Kiedy jednak Nixon mianował swoim wiceprezydentem lidera mniejszości w Izbie Reprezentantów Geralda R. Forda, demokraci poparli jego kandydaturę i to on, w sierpniu 1974 roku, został prezydentem po dymisji Nixona.

Prawdopodobnie demokraci uznali wówczas, że Ford będzie dobrym prezydentem na czas wygaśnięcia republikańskiego mandatu, żeby mogli przejąć władzę w normalnych wyborach. I rzeczywiście kandydat demokratów Jimmy Carter wygrał wybory prezydenckie w roku 1976

Tak oto Carl Albert nie został 38. prezydentem USA. Był co prawda jeszcze pierwszym w linii do czasu nominowania przez Forda Nelsona Rockefellera na wiceprezydenta.

Odejście

Osłabiony skandalem lobbystycznym Albert zdecydował, że dokończy swoją kadencję w kongresie, po czym wycofa się na emeryturę. Tak stało się w roku 1977.

Ciekawostka

Mała placówka edukacyjna w hrabstwie Le Flore w Oklahomie została nazwana Carl Albert State College na cześć byłego spikera.

Linki zewnętrzne

• Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)

{{Kontrola autorytatywna}} Nieznane pola: "TYP", "LCCN", "VIAF" oraz "GND".