Carl Albert: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Carl Albert, de:Carl Albert. |
|||
Linia 57: | Linia 57: | ||
{{Spikerzy IR USA}} |
{{Spikerzy IR USA}} |
||
{{Liderzy większości w Izbie Reprezentantów USA}} |
{{Liderzy większości w Izbie Reprezentantów USA}} |
||
{{Kontrola autorytatywna|VIAF=79404807|LCCN=n/50/35395|GND=118942360|TYP=p}} |
|||
{{DEFAULTSORT:Albert, Carl}} |
{{DEFAULTSORT:Albert, Carl}} |
Wersja z 22:33, 6 kwi 2013
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
54. spiker Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych | |
Okres |
od 21 stycznia 1971 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Carl Bert Albert (ur. 10 maja 1908, zm. 4 lutego 2000) – amerykański prominentny polityk, działacz Partii Demokratycznej. Najbardziej znany z tego, iż w latach 1971-1977 pełnił funkcję spikera Izby Reprezentantów USA. Znany był jako Little Giant from Little Dixie (mały gigant z małego południa). Był najwyżej postawionym, jeżeli chodzi o urząd państwowy, mieszkańcem stanu Oklahoma w historii.
Wczesne lata
Urodził się w McAlester w Oklahomie jako syn farmera. W szkole średniej słynął z doskonałego prowadzenia debat oraz był przewodniczącym ciała uczniowskiego. Studiował na uniwersytecie stanowym oraz na Oksfordzie dzięki stypendium Rhodesa. Był członkiem korporacji studenckiej Phi Beta Kappa. W czasie studiów w Oklahomie był najlepszy w naukach politycznych i zdobył nagrodę za oratorstwo.
W czasie II wojny światowej służył w armii, gdzie zdobył Brązową Gwiazdę.
Polityk
Po wojnie został wybrany w skład Izby Reprezentantów, gdzie reprezentował południową Oklahomę, zwaną małym południem (Little Dixie). W sprawach polityki wewnętrznej był liberałem, zaś polityki zagranicznej zimnowojennym jastrzębiem. Popierał prezydenta Harry’ego Trumana.
Odegrał też ważną rolę we wprowadzeniu ustawodawstwa ustanawiającego system ubezpieczeń medycznych w okresie rządów Lyndona Johnsona.
W roku 1971 wybrano go spikerem Izby Reprezentantów, co stanowiło ukoronowanie jego kariery.
Prezydent?
Kiedy wiceprezydent, republikanin Spiro T. Agnew ustąpił z urzędu, powstał wakat na tym stanowisku. Tak też pierwszą osobą, po prezydencie Richardzie Nixonie, w kolejce do Białego Domu był spiker Albert. Już wówczas rozgorzała afera Watergate i w wypadku zdjęcia z urzędu lub ustąpienia Nixona to on zostałby jego następcą i pierwszym demokratą na tym stanowisku od roku 1969. Demokraci mogli wtedy spokojnie przejąć władzę tym sposobem.
Kiedy jednak Nixon mianował swoim wiceprezydentem lidera mniejszości w Izbie Reprezentantów Geralda R. Forda, demokraci poparli jego kandydaturę i to on, w sierpniu 1974 roku, został prezydentem po dymisji Nixona.
Prawdopodobnie demokraci uznali wówczas, że Ford będzie dobrym prezydentem na czas wygaśnięcia republikańskiego mandatu, żeby mogli przejąć władzę w normalnych wyborach. I rzeczywiście kandydat demokratów Jimmy Carter wygrał wybory prezydenckie w roku 1976
Tak oto Carl Albert nie został 38. prezydentem USA. Był co prawda jeszcze pierwszym w linii do czasu nominowania przez Forda Nelsona Rockefellera na wiceprezydenta.
Odejście
Osłabiony skandalem lobbystycznym Albert zdecydował, że dokończy swoją kadencję w kongresie, po czym wycofa się na emeryturę. Tak stało się w roku 1977.
Ciekawostka
Mała placówka edukacyjna w hrabstwie Le Flore w Oklahomie została nazwana Carl Albert State College na cześć byłego spikera.
Linki zewnętrzne
- Biografia w Biographical Directory of the United States Congress (ang.)
Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca Szablon:Poprzednik Następca