Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Michael III. (Byzanz). |
|||
Linia 35: | Linia 35: | ||
{{Władca-Cesarz bizantyński|urząd=Cesarz bizantyjski|lata=[[842]] – [[867]]|poprzednik=[[Teofil (cesarz bizantyjski)|Teofil]]|następca=[[Bazyli I Macedończyk]]}} |
{{Władca-Cesarz bizantyński|urząd=Cesarz bizantyjski|lata=[[842]] – [[867]]|poprzednik=[[Teofil (cesarz bizantyjski)|Teofil]]|następca=[[Bazyli I Macedończyk]]}} |
||
{{Cesarze bizantyńscy}} |
{{Cesarze bizantyńscy}} |
||
{{Kontrola autorytatywna|GND=142604089|TYP=p}} |
|||
[[Kategoria:Cesarze bizantyńscy]] |
[[Kategoria:Cesarze bizantyńscy]] |
Wersja z 16:19, 14 kwi 2013
Szablon:Cesarz bizantyński infobox Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu — 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyjski od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku[1]. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk Poczet Cesarzy Bizantyjskich wyd. Iskry, Warszawa 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Benedykt Zientara Historia Powszechna Średniowiecza wyd. TRIO, Warszawa 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; wyd. Amber Warszawa 1999 ISBN 83-7169-904-2
- ↑ data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866 a bułgarska Wikipedia podaje datę 14 września 865
Szablon:Władca-Cesarz bizantyński