Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:44, 28 maj 2013

Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych – konfederacja zrzeszająca oraz reprezentująca syryjską opozycję krajową i emigracyjną, powołana na konferencji w Ad-Dausze 11 listopada 2012.

Organizacja

Poprzedniczką konfederacji była Narodowa Rada Syryjska (NRS) utworzona na początku syryjskiej wojny domowej. Jednakże NRS nie skupiała całej syryjskiej opozycji, która wystąpiła przeciwko reżimowi Baszara Al-Assada, poza tym była nie reprezentatywna przez co mało efektywna.

W celu zmienienia tej sytuacji, w dniach 4-11 listopada 2012 syryjska opozycja zebrała się na konferencji w katarskiej Ad-Dausze. Zreformowano struktury Narodowej Rady Syryjskiej oraz powołano Syryjską Koalicję Narodową na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych na czele z sunnitą Moazem al-Chatibem. Wiceprzewodniczącymi zostali Riad Seif oraz Suheir Atassi. Nowe ciało syryjskiej opozycji składa się z 60 osób, z czego 22 należały wcześniej do NRS. Konfederacja zrzeszała zarówno podzieloną opozycję krajową jak i opozycję na emigracji skupionej wokół Narodowej Rady Syryjskiej^[1]. Siedziba Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych mieści się w Kairze^[2]. Podczas pierwszego zjazdu Syryjskiej Koalicji Narodowej w Kairze (1 grudnia 2012), zatwierdzono, iż członkowie ministrowie nowego organu muszą mieć ukończony 35. rok życia, mogą być to rewolucjoniści, technokraci, bądź osoby spoza koalicji. W ten sposób zatwierdzono 10 ministrów w rządzie na uchodźstwie^[3].

14 islamistycznych grup walczących przeciwko reżimowi Assada odrzuciło 18 listopada 2012 wejście w skład Syryjskiej Koalicji Narodowej. Wśród sygnatariuszy postanowienia znalazły się takie ugrupowania jak Front Obrony Ludności Lewantu, Ahrar asz-Szam, Brygady Tahwid, Brygada Liwaa al-Umma. Islamiści opowiedzieli się za utworzeniem państwa islamskiego i domagali się wprowadzenie Koranu jako konstytucji^[4]. Na wejście do szerokiej koalicji zgodziła się za to Kurdyjska Rada Narodowa^[5].

Pod koniec grudnia 2012 powołano Krajowy Wolny Związek Zawodowy Urzędników Państwa Syryjskiego, którego zadaniem jest koordynowanie działań i pracy syryjskich dezerterów politycznych w celu poprawienia wydajności ich działań^[6].

18 marca 2013 podczas obrad w Stambule na stanowisko tymczasowego premiera Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych został powołany Ghassan Hitto. Głównym zadaniem tymczasowo szefa rządu była konstrukcja rządu opozycyjnego oraz administrowanie terenami kontrolowanymi przez rebeliantów. Hitto zapowiedział, że członkowie władz Syrii, którzy popełnili przestępstwa, zostaną postawieni przed sądem, a dialog z reżimem nie był możliwy. Oświadczył, że rząd tymczasowy będzie miał siedzibę na terenach kontrolowanych przez rebeliantów w północnej Syrii. Hitto związany zarówno z islamistycznym i liberalnym nurtem opozycji, został wybrany stosunkiem głosów 35 do 48^[7].

Tymczasem 24 marca 2013 Mu’az al-Chatib poinformował o rezygnacji ze stanowiska przewodniczącego Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych^[8]. Przewodniczył jednak syryjskiej delegacji na szczycie Ligi Państw Arabskich w Ad-Dausze 26 marca 2013. Był to pierwszy szczyt LPA na którym Syrię reprezentowała Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych, po wykluczeniu Damaszku z organizacji w listopadzie 2011^[9]. Al-Chatib ustąpił ostatecznie ze stanowiska 22 kwietnia 2013 na znak protestu wobec braku konkretnej pomocy międzynarodowej dla syryjskiej opozycji. Tymczasowym przewodniczącym został Dżurdż Sabra, który wcześniej przewodził Narodowej Radzie Syryjskiej^[10].

W dniach 23-29 maja 2013 odbyła się konferencja koalicji w Stambule. Na konferencji debatowano nad uczestnictwem w międzynarodowej konferencji pokojowej "Genewa 2", omawiano sytuację na frontach, wybierano nowego przewodniczącego koalicji, rozszerzano koalicję oraz powołano 11-osobowy rząd. Na początku obrad opozycjoniści uzależnili udział w rozmowach od obietnicy szybkiego Asada, mimo pokładanych nadziejach w planowanych rokowaniach^[11]. Podczas obrad pogłębiły się podziały wśród koalicji. W skład 60-osobowej koalicji weszło tylko pięciu ludzi związanych z Michalem Kilo, marksistą i chrześcijaninem. W kuluarach mówiło się o 22 nazwiskach z środowiska Kilo^[12].

Uznanie międzynarodowe

12 listopada 2012 kraje Rady Współpracy Zatoki Perskiej (Arabia Saudyjska, Katar, Bahrajn, Kuwejt, Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie) uznały Syryjską Koalicję Narodową na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych jako prawowitą przedstawicielkę syryjskiego narodu^[13]. Poparcie dla konfederacji zostało udzielone także przez Turcję, Wielką Brytanię, Francję oraz Stany Zjednoczone^[14]. Jednakże amerykański prezydent Barack Obama odmówił uznania Koalicji jako syryjskiego rządu na emigracji^[15]. Także kraje Ligi Państw Arabskich (z wyłączeniem Algierii, Libanu i Iraku) uznały nową koalicję jako organ posiadający legitymizacje do reprezentowania narodu syryjskiego^[16]. 13 listopada 2012 francuski prezydent François Hollande oficjalnie powiedział, że Paryż uznaje syryjską opozycję jako prawowitą przedstawicielkę syryjskich władz. Mianował też Mounzira Makhousa na ambasadora francuskiego przy Syryjskiej Koalicji Narodowej^[17]. Wcześniej Al-Chatib zwrócił się do państw europejskich o uznanie i pomoc finansową^[18]. 15 listopada 2012 Turcja uznała Syryjską Koalicję Narodową^[19]. To samo 20 listopada 2012 uczyniły władze Wielkiej Brytanii^[20]. Ten sam krok uczyniła 29 listopada 2012 Hiszpania^[21]. Narodową Koalicję Syrii za jedynego przedstawiciela narodu syryjskiego 12 grudnia 2012 uznała także grupa "Przyjaciół Syrii" w tym Stany Zjednoczone i Polska oraz prawie sto państw należących do grupy^[22].

↑ Rosja: nowa koalicja opozycji w Syrii musi starać się o dialog. wp.pl, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (pol.).
↑ Media: siedziba nowej koalicji syryjskiej opozycji będzie w Egipcie. wp.pl, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-20]. (pol.).
↑ Syrian opposition says they have agreed upon the parameters a transitional government. BBC News, 2012-12-01. [dostęp 2012-12-02]. (ang.).
↑ Aleppo Rebels Denounce Syrian Opposition National Coalition & Declar Islamic State. Reuters, 2012-11-18. [dostęp 2012-11-19]. (ang.).
↑ Syrian Weekly Brief: 10 - 16 December 2012. strescom.org, 2012-12-16. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).
↑ Syryjska opozycja stworzyła instytucję koordynującą działania dezerterów. wp.pl, 2012-11-27. [dostęp 2012-11-29]. (pol.).
↑ Syria opposition names Ghassan Hitto PM for rebel areas. BBC News, 2013-03-19. [dostęp 2013-03-19]. (ang.).
↑ Syrian opposition leader Ahmed Moaz al-Khatib resigns. BBC World. [dostęp 24 marca 2013]. (ang.).
↑ Syryjska opozycja oficjalnie na szczycie Ligi Arabskiej. wp.pl. [dostęp 28 marca 2013]. (pol.).
↑ Chrześcijanin George Sabra nowym szefem Syryjskiej Koalicji Narodowej. wp.pl. [dostęp 1 maja 2013]. (pol.).
↑ Spotkanie syryjskiej opozycji ws. udziału w rozmowach pokojowych. wp.pl. [dostęp 24 maja 2013]. (pol.).
↑ Stambuł: pogłębienie podziałów zamiast zjednoczenia w syryjskiej opozycji. wp.pl. [dostęp 28 maja 2013]. (pol.).
↑ GCC recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabija, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
↑ Syria crisis: Gulf states recognise Syria opposition. BBC News, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
↑ President Obama won't recognize Syrian rebels. Los Angeles Times, 2012-11-14. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).
↑ Arab League recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabiya, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).
↑ Syrian opposition names envoy to France. Al Dżazira, 2012-11-17. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
↑ France recognises new Syrian opposition coalition. Reuters, 2012-11-13. [dostęp 2012-11-13]. (ang.).
↑ Turcja uznała opozycyjną Syryjską Koalicję Narodową. Namawia innych do tego samego. Reuters, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).
↑ Britain officially recognises Syrian rebels: William Hague faces fresh calls to arm opposition forces. dailymail.co.uk, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-29]. (ang.).
↑ España reconoce como único representante legítimo del pueblo sirio a la nueva coalición opositora. europapress.es, 2012-11-29. [dostęp 2012-12-02]. (hiszp.).
↑ Maroko: Grupa Przyjaciół Syrii uznała syryjską opozycję. wp.pl, 2012-12-12. [dostęp 2012-12-14]. (ang.).

[1] Rosja: nowa koalicja opozycji w Syrii musi starać się o dialog. wp.pl, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (pol.).

[2] Media: siedziba nowej koalicji syryjskiej opozycji będzie w Egipcie. wp.pl, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-20]. (pol.).

[3] Syrian opposition says they have agreed upon the parameters a transitional government. BBC News, 2012-12-01. [dostęp 2012-12-02]. (ang.).

[4] Aleppo Rebels Denounce Syrian Opposition National Coalition & Declar Islamic State. Reuters, 2012-11-18. [dostęp 2012-11-19]. (ang.).

[5] Syrian Weekly Brief: 10 - 16 December 2012. strescom.org, 2012-12-16. [dostęp 2012-12-24]. (ang.).

[6] Syryjska opozycja stworzyła instytucję koordynującą działania dezerterów. wp.pl, 2012-11-27. [dostęp 2012-11-29]. (pol.).

[7] Syria opposition names Ghassan Hitto PM for rebel areas. BBC News, 2013-03-19. [dostęp 2013-03-19]. (ang.).

[8] Syrian opposition leader Ahmed Moaz al-Khatib resigns. BBC World. [dostęp 24 marca 2013]. (ang.).

[9] Syryjska opozycja oficjalnie na szczycie Ligi Arabskiej. wp.pl. [dostęp 28 marca 2013]. (pol.).

[10] Chrześcijanin George Sabra nowym szefem Syryjskiej Koalicji Narodowej. wp.pl. [dostęp 1 maja 2013]. (pol.).

[stambul-11] Spotkanie syryjskiej opozycji ws. udziału w rozmowach pokojowych. wp.pl. [dostęp 24 maja 2013]. (pol.).

[12] Stambuł: pogłębienie podziałów zamiast zjednoczenia w syryjskiej opozycji. wp.pl. [dostęp 28 maja 2013]. (pol.).

[13] GCC recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabija, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).

[14] Syria crisis: Gulf states recognise Syria opposition. BBC News, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).

[15] President Obama won't recognize Syrian rebels. Los Angeles Times, 2012-11-14. [dostęp 2012-11-17]. (ang.).

[16] Arab League recognizes Syria’s new opposition bloc. Al Arabiya, 2012-11-12. [dostęp 2012-11-12]. (ang.).

[17] Syrian opposition names envoy to France. Al Dżazira, 2012-11-17. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).

[18] France recognises new Syrian opposition coalition. Reuters, 2012-11-13. [dostęp 2012-11-13]. (ang.).

[19] Turcja uznała opozycyjną Syryjską Koalicję Narodową. Namawia innych do tego samego. Reuters, 2012-11-15. [dostęp 2012-11-15]. (ang.).

[20] Britain officially recognises Syrian rebels: William Hague faces fresh calls to arm opposition forces. dailymail.co.uk, 2012-11-20. [dostęp 2012-11-29]. (ang.).

[21] España reconoce como único representante legítimo del pueblo sirio a la nueva coalición opositora. europapress.es, 2012-11-29. [dostęp 2012-12-02]. (hiszp.).

[22] Maroko: Grupa Przyjaciół Syrii uznała syryjską opozycję. wp.pl, 2012-12-12. [dostęp 2012-12-14]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

@@ Linia 15: / Linia 15: @@
 Tymczasem 24 marca 2013 Mu’az al-Chatib poinformował o rezygnacji ze stanowiska przewodniczącego Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych<ref>{{cytuj stronę| url=http://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-21917630 | tytuł=Syrian opposition leader Ahmed Moaz al-Khatib resigns | język=en |data dostępu=24 marca 2013 | opublikowany=BBC World}}</ref>. Przewodniczył jednak syryjskiej delegacji na szczycie Ligi Państw Arabskich w Ad-Dausze 26 marca 2013. Był to pierwszy szczyt LPA na którym Syrię reprezentowała Syryjska Koalicja Narodowa na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych, po wykluczeniu Damaszku z organizacji w listopadzie 2011<ref>{{cytuj stronę| url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Syryjska-opozycja-oficjalnie-na-szczycie-Ligi-Arabskiej,wid,15445805,wiadomosc.html| tytuł=Syryjska opozycja oficjalnie na szczycie Ligi Arabskiej| język=pl |data dostępu=28 marca 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>. Al-Chatib ustąpił ostatecznie ze stanowiska 22 kwietnia 2013 na znak protestu wobec braku konkretnej pomocy międzynarodowej dla syryjskiej opozycji. Tymczasowym przewodniczącym został [[Dżurdż Sabra]], który wcześniej przewodził Narodowej Radzie Syryjskiej<ref>{{cytuj stronę| url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Chrzescijanin-George-Sabra-nowym-szefem-Syryjskiej-Koalicji-Narodowej,wid,15517066,wiadomosc.html| tytuł=Chrześcijanin George Sabra nowym szefem Syryjskiej Koalicji Narodowej| język=pl |data dostępu=1 maja 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>.
-<!-- W dniach 23- maja 2013 odbyła się konferencja koalicji w Stambule. Na konferencji nad uczestnictwem w międzynarodowej konferencji pokojowej "Genewa 2", omawiano sytuację na frontach, wybierano nowego przewodniczącego koalicji, rozszerzano koalicję oraz powołano 11-osobowy rząd. Na początku obrad opozycjoniści uzależnili udział w rozmowach od obietnicy szybkiego Asada, mimo pokładanych nadziejach w planowanych rokowaniach<ref name=stambul>{{cytuj stronę|   url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Spotkanie-syryjskiej-opozycji-ws-udzialu-w-rozmowach-pokojowych,wid,15673604,wiadomosc.html| tytuł=Spotkanie syryjskiej opozycji ws. udziału w rozmowach pokojowych| język=pl |data dostępu=24 maja 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>. Podczas obrad pogłębiły się podziały wśród koalicji. W skład 60-osobowej koalicji weszło tylko pięciu ludzi związanych z Michalem Kilo, marksistą i chrześcijaninem. W kuluarach mówiło się o 22 nazwiskach z środowiska Kilo<ref>{{cytuj stronę|   url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Stambul-poglebienie-podzialow-zamiast-zjednoczenia-w-syryjskiej-opozycji,wid,15682658,wiadomosc.html| tytuł=Stambuł: pogłębienie podziałów zamiast zjednoczenia w syryjskiej opozycji| język=pl |data dostępu=28 maja 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>.-->
+W dniach 23-29 maja 2013 odbyła się konferencja koalicji w Stambule. Na konferencji debatowano nad uczestnictwem w międzynarodowej konferencji pokojowej "Genewa 2", omawiano sytuację na frontach, wybierano nowego przewodniczącego koalicji, rozszerzano koalicję oraz powołano 11-osobowy rząd. Na początku obrad opozycjoniści uzależnili udział w rozmowach od obietnicy szybkiego Asada, mimo pokładanych nadziejach w planowanych rokowaniach<ref name=stambul>{{cytuj stronę|   url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Spotkanie-syryjskiej-opozycji-ws-udzialu-w-rozmowach-pokojowych,wid,15673604,wiadomosc.html| tytuł=Spotkanie syryjskiej opozycji ws. udziału w rozmowach pokojowych| język=pl |data dostępu=24 maja 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>. Podczas obrad pogłębiły się podziały wśród koalicji. W skład 60-osobowej koalicji weszło tylko pięciu ludzi związanych z Michalem Kilo, marksistą i chrześcijaninem. W kuluarach mówiło się o 22 nazwiskach z środowiska Kilo<ref>{{cytuj stronę|   url=http://konflikty.wp.pl/kat,127354,title,Stambul-poglebienie-podzialow-zamiast-zjednoczenia-w-syryjskiej-opozycji,wid,15682658,wiadomosc.html| tytuł=Stambuł: pogłębienie podziałów zamiast zjednoczenia w syryjskiej opozycji| język=pl |data dostępu=28 maja 2013 | opublikowany=wp.pl}}</ref>.
 == Uznanie międzynarodowe ==