7 Dywizja Piechoty (III Rzesza): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Addbot (dyskusja | edycje)
748 218 edycji
m Bot: Przenoszę 7 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q259809
- wartościujące, drobne redakcyjne
Linia 43: Linia 43:
{{osobny artykuł|Bitwa pod Węgierską Górką}}
{{osobny artykuł|Bitwa pod Węgierską Górką}}
=== Początek walk ===
=== Początek walk ===
[[1 września]] [[1939]] 7 Bawarska Dywizja Piechoty pod dowództem gen. bryg. [[Eugen Ott (generał)|Eugena Otta]] przekroczyła granicę polską w [[Zwardoń|Zwardoniu]]. Potężne uderzenie, wspólnie ze swoim pododdziałem, dzielnie odpierał por. Talarek. Realizując rozkaz przełożonego, pod naporem przeważających sił przeciwnika, zmuszony był wycofać się jednak w rejon [[Barania Góra|Baraniej Góry]].
[[1 września]] [[1939]] 7 Bawarska Dywizja Piechoty pod dowództem gen. bryg. [[Eugen Ott (generał)|Eugena Otta]] przekroczyła granicę polską w [[Zwardoń|Zwardoniu]]. Potężne uderzenie odpierał polski pododdział pod dowództwem por. Talarka. Realizując rozkaz przełożonego, pod naporem przeważających sił przeciwnika, zmuszony był wycofać się jednak w rejon [[Barania Góra|Baraniej Góry]].


[[2 września]] [[1939]] w godzinach rannych nastąpiło kolejne uderzenie 7 Bawarskiej Dywizji Piechoty w rejonie Ujsół, [[obrona Milówki|Milówki]] i [[Kamesznica|Kamesznicy]] w [[Beskid Żywiecki|Beskidzie Żywieckim]] oraz w rejonie [[Istebna|Istebnej]], [[Koniaków|Koniakowa]] w [[Beskid Śląski|Beskidzie Śląskim]]. Natarcie to przypłacili jednak Niemcy niemałą ceną, pozostawiając w Ujsołach, Rajczy, Nieledwi i Kamesznicy ponad 50 zabitych, a także zniszczono dużo sprzętu bojowego (głównie samochodów opancerzonych). O godz. 11.00 natarcie oddziałów 7 Dywizji Piechoty zostało zatrzymane w [[Milówka (województwo śląskie)|Milówce]].
[[2 września]] [[1939]] w godzinach rannych nastąpiło kolejne uderzenie 7 Bawarskiej Dywizji Piechoty w rejonie Ujsół, [[obrona Milówki|Milówki]] i [[Kamesznica|Kamesznicy]] w [[Beskid Żywiecki|Beskidzie Żywieckim]] oraz w rejonie [[Istebna|Istebnej]], [[Koniaków|Koniakowa]] w [[Beskid Śląski|Beskidzie Śląskim]]. Natarcie to przypłacili jednak Niemcy niemałą ceną, pozostawiając w Ujsołach, Rajczy, Nieledwi i Kamesznicy ponad 50 zabitych, a także dużo zniszczonego sprzętu bojowego (głównie samochodów opancerzonych). O godz. 11.00 natarcie oddziałów 7 Dywizji Piechoty zostało zatrzymane w [[Milówka (województwo śląskie)|Milówce]].


=== Szturm fortów w Węgierskiej Górce ===
=== Szturm fortów w Węgierskiej Górce ===
Oddziały niemieckie po przegrupowaniu ponowiły atak. W ramach artyleryjskiego przygotowania posypała się lawina pocisków i zapłonęły pierwsze chałupy.
Oddziały niemieckie po przegrupowaniu ponowiły atak. W ramach artyleryjskiego przygotowania posypała się lawina pocisków i zapłonęły pierwsze chałupy.


W pół godziny później do ataku ruszyła piechota niemiecka, która wkrótce znalazła się na przedpolach schronów bojowych w [[Węgierska Górka|Węgierskiej Górce]]. 17 tys. żołnierzy 7. Bawarskiej Dywizji Piechoty szturmowało maleńki oddział polski, któremu udało się rozpędzić i odeprzeć pierwszą falę uderzenia celnym ogniem ckm-ów.
W pół godziny później do ataku ruszyła piechota niemiecka, która wkrótce znalazła się na przedpolach schronów bojowych w [[Węgierska Górka|Węgierskiej Górce]]. 17 tys. żołnierzy 7. Bawarskiej Dywizji Piechoty szturmowało maleńki oddział polski, któremu udało się odeprzeć pierwszą falę uderzenia celnym ogniem ckm-ów.


Niemcy zaczęli rozważniej podchodzić do kwestii i planów ataku, decydując się na zdobywanie poszczególnych schronów po kolei. Taktyka ta, której kluczowym punktem były grupy szturmowe wspomagane przez saperów, nie dała spodziewanych efektów. I tak ataki trwały aż do późnych godzin nocnych. Płk Gaładyk dopiero wieczorem wydał rozkazał wycofanie się obrońcom. Załoga fortu "Waligóra" (dow. por. Leopold Galocz) zmuszona była do wycofania się z powodu braku amunicji. Walki trwały 8 godzin, po czym opór stawiły 2 forty w [[Węgierska Górka|Węgierskiej Górce]] "Włóczęga" (dow. ppor. Marian Małkowski) i "Wędrowiec" (dow. kpt. T. Semik), oraz 1 i 2 kompania strzelecka baonu "Berezwecz" (mjr Kazimierz Czarkowski), do których nie dotarł rozkaz wycofania się.
Niemcy zaczęli ostrożniej podchodzić do ataku, decydując się na zdobywanie poszczególnych schronów po kolei. Taktyka ta, której kluczowym punktem były grupy szturmowe wspomagane przez saperów, nie dała spodziewanych efektów. I tak ataki trwały aż do późnych godzin nocnych. Płk Gaładyk dopiero wieczorem wydał rozkazał wycofanie się obrońcom. Załoga fortu "Waligóra" (dowódca por. Leopold Galocz) zmuszona była do wycofania się z powodu braku amunicji. Walki trwały 8 godzin, po czym opór stawiły 2 forty w [[Węgierska Górka|Węgierskiej Górce]] "Włóczęga" (dow. ppor. Marian Małkowski) i "Wędrowiec" (dowódca kpt. T. Semik), oraz 1 i 2 kompania strzelecka baonu "Berezwecz" (mjr Kazimierz Czarkowski), do których nie dotarł rozkaz wycofania się.


Rankiem [[3 września]] [[1939]] kpt. Semik zabronił prowadzenia ognia z wierzchu fortu i korzystał jedynie z ckm i działka 37 mm zamocowanych w ambrazurach. Rozkazu tego nie wykonał jego zastępca sierżant Raczyński i zginął przeszyty ogniem ciężkiego karabinu maszynowego.
Rankiem [[3 września]] [[1939]] kpt. Semik zabronił prowadzenia ognia z wierzchu fortu i korzystał jedynie z ckm i działka 37 mm zamocowanych w ambrazurach. Rozkazu tego nie wykonał jego zastępca sierżant Raczyński i zginął przeszyty ogniem ciężkiego karabinu maszynowego.

Wersja z 18:11, 1 lip 2013

Znak taktyczny dywizji

7 (Bawarska) Dywizja Piechoty, niem. 7. Infanterie-Division – niemiecki związek taktyczny, utworzony w 1935 w Monachium (stąd nieoficjalne określenie: "Bawarska" w nazwie). Weszła w skład Grupy Armii Południe feldmarszałka Gerda von Rundstedta.

Dowódcy

Rejony operacji

  • Polska (wrzesień 1939 - maj 1940)
  • Francja (maj 1940 - czerwiec 1940)
  • Niemcy (czerwiec 1940 - czerwiec 1941)
  • Front wschodni, odcinek środkowy (czerwiec 1941 - luty 1945)
  • Gdańsk (luty 1945 - maj 1945)

Skład dywizji

  • 19 Pułk Piechoty (niem. 19. Infanterie-Regiment)
  • 61 Pułk Piechoty (niem. 61. Infanterie-Regiment)
  • 62 Pułk Piechoty (niem. 62. Infanterie-Regiment)
  • 7 Zmotoryzowany Batalion Przeciwpancerny (niem. 7. Panzerabwehr Bataillon (mot))
  • 7 Batalion Rozpoznawczy (niem. 7. Aufklarungs Bataillon)
  • 7 Pułk Artylerii (niem. 7. Artillerie-Regiment)
    • 1. batalion
    • 2. batalion
    • 3. batalion
    • 1 / 43 Pułku Artylerii
  • 7 Rezerwowy Batalion Polowy (niem. 7. Feldersatz Bataillon)
  • 7 Batalion Łączności
  • 7 Batalion Saperów (niem. 7. Pionier Bataillon)
  • jednostki zaopatrzeniowe

Wrzesień 1939

 Osobny artykuł: Bitwa pod Węgierską Górką.

Początek walk

1 września 1939 7 Bawarska Dywizja Piechoty pod dowództem gen. bryg. Eugena Otta przekroczyła granicę polską w Zwardoniu. Potężne uderzenie odpierał polski pododdział pod dowództwem por. Talarka. Realizując rozkaz przełożonego, pod naporem przeważających sił przeciwnika, zmuszony był wycofać się jednak w rejon Baraniej Góry.

2 września 1939 w godzinach rannych nastąpiło kolejne uderzenie 7 Bawarskiej Dywizji Piechoty w rejonie Ujsół, Milówki i Kamesznicy w Beskidzie Żywieckim oraz w rejonie Istebnej, Koniakowa w Beskidzie Śląskim. Natarcie to przypłacili jednak Niemcy niemałą ceną, pozostawiając w Ujsołach, Rajczy, Nieledwi i Kamesznicy ponad 50 zabitych, a także dużo zniszczonego sprzętu bojowego (głównie samochodów opancerzonych). O godz. 11.00 natarcie oddziałów 7 Dywizji Piechoty zostało zatrzymane w Milówce.

Szturm fortów w Węgierskiej Górce

Oddziały niemieckie po przegrupowaniu ponowiły atak. W ramach artyleryjskiego przygotowania posypała się lawina pocisków i zapłonęły pierwsze chałupy.

W pół godziny później do ataku ruszyła piechota niemiecka, która wkrótce znalazła się na przedpolach schronów bojowych w Węgierskiej Górce. 17 tys. żołnierzy 7. Bawarskiej Dywizji Piechoty szturmowało maleńki oddział polski, któremu udało się odeprzeć pierwszą falę uderzenia celnym ogniem ckm-ów.

Niemcy zaczęli ostrożniej podchodzić do ataku, decydując się na zdobywanie poszczególnych schronów po kolei. Taktyka ta, której kluczowym punktem były grupy szturmowe wspomagane przez saperów, nie dała spodziewanych efektów. I tak ataki trwały aż do późnych godzin nocnych. Płk Gaładyk dopiero wieczorem wydał rozkazał wycofanie się obrońcom. Załoga fortu "Waligóra" (dowódca por. Leopold Galocz) zmuszona była do wycofania się z powodu braku amunicji. Walki trwały 8 godzin, po czym opór stawiły 2 forty w Węgierskiej Górce "Włóczęga" (dow. ppor. Marian Małkowski) i "Wędrowiec" (dowódca kpt. T. Semik), oraz 1 i 2 kompania strzelecka baonu "Berezwecz" (mjr Kazimierz Czarkowski), do których nie dotarł rozkaz wycofania się.

Rankiem 3 września 1939 kpt. Semik zabronił prowadzenia ognia z wierzchu fortu i korzystał jedynie z ckm i działka 37 mm zamocowanych w ambrazurach. Rozkazu tego nie wykonał jego zastępca sierżant Raczyński i zginął przeszyty ogniem ciężkiego karabinu maszynowego.

Potyczka we wsi Lipowa

Rozbite oddziały Batalionu KOP "Berezwecz" i skompletowane pod dowództwem kpt. Wajdowicza w ciągu nocy z 2 na 3 września 1939 i dalej w ciągu dnia 3 września stoczyły jeszcze potyczkę z oddziałami niemieckimi przedzierając się przez wieś Lipowa.

Wycofanie się sił polskich

Fort "Włóczęga" poddał się 3 września o godz. 8.30, a fort "Wędrowiec" dowodzony przez kpt. Tadeusza Semika o godz. 17.00. Mimo ogromnej przewagi liczebnej i technicznej, Niemcy ponieśli spore, szacowane na 200-300 ludzi, straty.

Pozostałe oddziały wycofały się w kierunku Żywca i Andrychowa. Utworzona z resztek 1 i 2 kompanii nowa kompania pod dowództwem kpt. Tadeusza Kadego wycofała się przez Ostre w kierunku Lipowej.

Potyczka w rejonie Zadziela

W dalszym marszu 4 września 1939 w godzinach rannych jednostki polskie stoczyły ciężki bój w rejonie Zadziela–Oczków z napotkanymi oddziałami 7 Bawarskiej Dywizji Piechoty, zadając nieprzyjacielowi ciężkie straty w ilości 47 zabitych i wielu rannych (był to ostatni bój Batalionu KOP "Berezwecz" na Ziemi Żywieckiej).

Bibliografia

  • Wilhelm Hertlein, Chronik der 7. Infanterie-Division München.
  • D. Schmidtgen, Die Münchener Hausdivision: Die Divisionskurzberichte der 7. Infanterie Division von Juli 1940 bis April 1944.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=7_Dywizja_Piechoty_(III_Rzesza)&oldid=36967654”