Lucjusz III: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z de:Lucius III.. |
|||
Linia 44: | Linia 44: | ||
Ubaldo urodził w [[Lukka|Lukce]] około roku 1100. Wiadomo, że jego ojciec miał na imię Orlando, natomiast dość powszechnie przypisywane mu nazwisko '''Allucingoli''' nie jest poświadczone w źródłach mu współczesnych{{r|Brixius}}. |
Ubaldo urodził w [[Lukka|Lukce]] około roku 1100. Wiadomo, że jego ojciec miał na imię Orlando, natomiast dość powszechnie przypisywane mu nazwisko '''Allucingoli''' nie jest poświadczone w źródłach mu współczesnych{{r|Brixius}}. |
||
Był blisko związany z [[Bernard z Clairvaux|Bernardem z Clairvaux]], który przyjął go do [[cystersi|zakonu cysterskiego]]{{r|Kelly}}. W grudniu 1138 [[Innocenty II]] mianował go [[kardynał]]em-diakonem S. Adriano, a w maju 1141 kardynałem-prezbiterem S. Prassede. W latach 1142-48 kilkakrotnie działał jako [[legat papieski]] w Lombardii. W 1156 roku był jednym z kardynałów negocjujących w imieniu [[Hadrian IV|papieża Adriana IV]] tzw. traktat benewencki z królem Sycylii [[Wilhelm II Dobry|Wilhelmem II]]. W grudniu 1158 Adrian IV mianował go [[Biskup Ostii|kardynałem-biskupem Ostii]]{{r|Wollpert}}. W trakcie [[papieska elekcja 1159|podwójnej papieskiej elekcji 1159]] poparł prawnie obranego [[Aleksander III (papież)|Aleksandra III]] i konsekrował go w [[Ninfa]] koło [[Velletri]]. W następnych latach działał jako legat Aleksandra III w królestwie Sycylii (1165-66), Konstantynopolu (1167 i 1168-69) i Lombardii (1176-77). W 1177 był jednym z legatów negocjujących w Wenecji traktat z cesarzem [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykiem I Barbarossą]], który położył kres trwającej od 1159 roku schizmie papieskiej{{r|Kelly}}. |
Był blisko związany z [[Bernard z Clairvaux|Bernardem z Clairvaux]], który przyjął go do [[cystersi|zakonu cysterskiego]]{{r|Kelly}}. W grudniu 1138 [[Innocenty II]] mianował go [[kardynał]]em-diakonem S. Adriano, a w maju 1141 kardynałem-prezbiterem S. Prassede. W latach 1142-48 kilkakrotnie działał jako [[legat papieski]] w Lombardii. W 1156 roku był jednym z kardynałów negocjujących w imieniu [[Hadrian IV|papieża Adriana IV]] tzw. traktat benewencki z królem Sycylii [[Wilhelm II Dobry|Wilhelmem II]]. W grudniu 1158 Adrian IV mianował go [[Biskup Ostii|kardynałem-biskupem Ostii]]{{r|Wollpert}}. W trakcie [[papieska elekcja 1159|podwójnej papieskiej elekcji 1159]] poparł prawnie obranego [[Aleksander III (papież)|Aleksandra III]] i konsekrował go w [[Ninfa]] koło [[Velletri]]. W następnych latach działał jako legat Aleksandra III w królestwie Sycylii (1165-66), Konstantynopolu (1167 i 1168-69) i Lombardii (1176-77). W 1177 był jednym z legatów negocjujących w Wenecji traktat z cesarzem [[Fryderyk I Barbarossa|Fryderykiem I Barbarossą]], który położył kres trwającej od 1159 roku schizmie papieskiej{{r|Kelly}}. Ubaldo był jedną z najbardziej wpływowych osób w kurii Aleksandra III. Podpisywał bulle papieskie między 25 stycznia 1139 a 24 maja 1181. |
||
== Pontyfikat == |
== Pontyfikat == |
Wersja z 22:59, 20 lip 2013
Ubaldo (Allucingoli)[1] | |
Papież | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Prior episcoporum | |
Okres sprawowania |
1162 – 1 września 1181 |
Papież | |
Okres sprawowania |
1181-1185 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
17 grudnia 1138 |
Prezbiterat |
24 maja 1141 |
Sakra biskupia |
21 lub 28 grudnia 1158 |
Kreacja kardynalska |
17 grudnia 1138 |
Kościół tytularny |
diakon S. Adriano (17 grudnia 1138), prezbiter S. Prassede (24 maja 1141), biskup Ostia e Velletri (20 grudnia 1158) |
Pontyfikat |
1 września 1181 |
Lucjusz III (łac. Lucius III, właśc. Ubaldo de Lucca, ur. ok. 1100 w Lukce, zm. 25 listopada 1185 w Weronie[1]) – papież w okresie od 1 września 1181 do 25 listopada 1185[2].
Wczesne życie
Ubaldo urodził w Lukce około roku 1100. Wiadomo, że jego ojciec miał na imię Orlando, natomiast dość powszechnie przypisywane mu nazwisko Allucingoli nie jest poświadczone w źródłach mu współczesnych[3].
Był blisko związany z Bernardem z Clairvaux, który przyjął go do zakonu cysterskiego[1]. W grudniu 1138 Innocenty II mianował go kardynałem-diakonem S. Adriano, a w maju 1141 kardynałem-prezbiterem S. Prassede. W latach 1142-48 kilkakrotnie działał jako legat papieski w Lombardii. W 1156 roku był jednym z kardynałów negocjujących w imieniu papieża Adriana IV tzw. traktat benewencki z królem Sycylii Wilhelmem II. W grudniu 1158 Adrian IV mianował go kardynałem-biskupem Ostii[2]. W trakcie podwójnej papieskiej elekcji 1159 poparł prawnie obranego Aleksandra III i konsekrował go w Ninfa koło Velletri. W następnych latach działał jako legat Aleksandra III w królestwie Sycylii (1165-66), Konstantynopolu (1167 i 1168-69) i Lombardii (1176-77). W 1177 był jednym z legatów negocjujących w Wenecji traktat z cesarzem Fryderykiem I Barbarossą, który położył kres trwającej od 1159 roku schizmie papieskiej[1]. Ubaldo był jedną z najbardziej wpływowych osób w kurii Aleksandra III. Podpisywał bulle papieskie między 25 stycznia 1139 a 24 maja 1181.
Pontyfikat
Został wybrany na papieża po śmierci Aleksandra III, w napiętej sytuacji (jego poprzednik, przez lata zmagający się z antypapieżami, pod koniec pontyfikatu został wygnany z Rzymu). Wskutek wrogiej postawy ludu rzymskiego, Lucjusz koronował się w Velletri (6 września 1181), a w marcu 1182 został zmuszony do opuszczenia Rzymu. Sprawował rządy papieskie z Velletri, następnie z Anagni i Werony[1].
Chcąc odzyskać władzę w Rzymie, próbował nawiązać porozumienie z cesarzem Fryderykiem, początkowo jednak spory o los ziem stanowiących tzw. dziedzictwo Matyldy Toskańskiej oraz bieżąca kwestia obsady arcybiskupstwa Trewiru uniemożliwiały zawarcie sojuszu[1]. Do spotkania papieża z cesarzem doszło ostatecznie na synodzie w Weronie w listopadzie 1184[2]. Uzgodniono wspólne stanowiska w sprawach spadkowych o ziemie, dynastycznych (papież zgodził się koronować syna cesarza, Henryka VI, na króla Italii i zaakceptował małżeństwo Henryka z Konstancją, księżniczką sycylijską)[2] i postępowania wobec heretyków (Kościołowi pozostawiono prawo ekskomuniki, po czym oskarżonych miano przekazywać władzy świeckiej)[1]. Nie znaleziono jednak wspólnego stanowiska w sprawie ważności święceń udzielanych przez schizmatyków w Niemczech i Italii, co spowodowało faktyczne zerwanie rozmów[1]. Przy tej okazji planowano także przygotowania do III wyprawy krzyżowej[2].
Papież nie otrzymał spodziewanej pomocy militarnej i zmarł jesienią 1185 w Weronie[2]. Został pochowany w tamtejszej katedrze[2].
Kardynałowie z nominacji Lucjusza III
- Osobny artykuł:
Przypisy
Bibliografia
- Richard P. McBrien, Leksykon papieży. Pontyfikaty od Piotra Apostoła do Jana Pawła II, Warszawa 2003
- Kazimierz Dopierała, Księga Papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations, Cambridge University Press 1990
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- ALLUCINGOLI, O.Cist., Ubaldo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
- Pope Lucius III. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieKelly
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ a b c d e f g Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieWollpert
BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwieBrixius
BŁĄD PRZYPISÓW