Stefania Grodzieńska: Różnice pomiędzy wersjami

Stefania Grodzieńska
	; Stefania Grodzieńska (2007)
Data i miejsce urodzenia	2 września 1914 ; Łódź
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 2010 ; Konstancin-Jeziorna
Zawód	aktorka; tancerka; pisarka
Współmałżonek	Jerzy Jurandot
Lata aktywności	1933–2010
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 20:05, 25 sie 2013

Stefania Nina Grodzieńska-Jurandot (ur. 2 września 1914 w Łodzi, zm. 28 kwietnia 2010 w Konstancinie-Jeziornie) – polska pisarka, aktorka estradowa i teatralna, satyryk.

Życiorys

Dzieciństwo spędziła w Łodzi. Jej rodzice mieszkali za granicą, była wychowywana przez dziadków. Uczęszczała tam do szkoły baletowej. Do Warszawy przeniosła się w 1933. Pracowała w teatrzyku Cyganeria, tańczyła w Teatrze Kameralnym, w końcu Fryderyk Jarosy zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. W okresie wojny wraz z mężem trafiła do getta warszawskiego, gdzie występowała w teatrze Femina^[1]. Pisała również wiersze pod pseudonimem Stefania Ney (było to nazwisko jej matki), wydane w 1949 przez Państwowy Instytut Wydawniczy w zbiorze „Dzieci getta”^[2].

Po II wojnie światowej zaczęła pisywać felietony do „Szpilek”, pisywała także monologi i skecze. Jej teksty wykonywali m.in.: Hanka Bielicka, Adolf Dymsza, Loda Halama, Alina Janowska, Kalina Jędrusik, Bogumił Kobiela, Irena Kwiatkowska. Przez kilka lat Stefania Grodzieńska pracowała w Polskim Radiu, a przez kilkanaście lat w redakcji rozrywki Telewizji Polskiej.

Od 1937 była żoną Jerzego Jurandota – poety, dramaturga, satyryka i autora tekstów piosenek.

Zmarła po krótkiej chorobie 28 kwietnia 2010 w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie^[3]. Została pochowana 4 maja 2010 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[4].

Twórczość

Zbiory felietonów:

Dzionek satyryka
Jestem niepoważna
Brzydki ogród
Felietony i humoreski
Plagi i plażki
Rozmówki
Kłania się PRL
Kawałki żeńskie, męskie i nijakie

Powieści:

Wspomnienia chałturzystki

Książki biograficzne:

Urodził go Niebieski Ptak (wspomnienia o Fryderyku Jarosym)
Już nic nie muszę (autobiograficzna)
Nie ma z czego się śmiać (autobiograficzna)

Nagrody i wyróżnienia

Odznaczenia:

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w długoletniej działalności radiowej (2000)
Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2007)^[5]

↑ Stefania Grodzieńska we wspomnieniach Heleny Birenbaum
↑ Magda Koralewska, Małe wspomnienie o osobie, o której dziś usłyszałam po raz pierwszy, Beit Kraków
↑ dżek, PAP: Zmarła Stefania Grodzieńska. Gazeta.pl, 28 kwietnia 2010. [dostęp 28 kwietnia 2010].
↑ Stefania Grodzieńska spoczęła na Powązkach. wp.pl, 4 maja 2010. [dostęp 4 maja 2010].
↑ 60-lecia Teatru Syrena w Warszawie. gazeta.pl, 14 grudnia 2007. [dostęp 16 grudnia 2012].

Linki zewnętrzne

Stefania Grodzieńska w bazie IMDb (ang.)
Stefania Grodzieńska w bazie Filmweb
Stefania Grodzieńska w bazie filmpolski.pl
Szablon:E-teatr

[1] Stefania Grodzieńska we wspomnieniach Heleny Birenbaum

[2] Magda Koralewska, Małe wspomnienie o osobie, o której dziś usłyszałam po raz pierwszy, Beit Kraków

[3] żek, PAP: Zmarła Stefania Grodzieńska. Gazeta.pl, 28 kwietnia 2010. [dostęp 28 kwietnia 2010].

[4] Stefania Grodzieńska spoczęła na Powązkach. wp.pl, 4 maja 2010. [dostęp 4 maja 2010].

[Gloria_Artis-5] 60-lecia Teatru Syrena w Warszawie. gazeta.pl, 14 grudnia 2007. [dostęp 16 grudnia 2012].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 == Życiorys ==
-Dzieciństwo spędziła w [[Łódź|Łodzi]], uczęszczała tam do [[Szkoła (oświata)|szkoły]] [[balet]]owej. Do [[Warszawa|Warszawy]] przeniosła się w 1933. Pracowała w teatrzyku Cyganeria, tańczyła w Teatrze Kameralnym, w końcu [[Fryderyk Jarosy]] zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego.
+Dzieciństwo spędziła w [[Łódź|Łodzi]]. Jej rodzice mieszkali za granicą, była wychowywana przez dziadków. Uczęszczała tam do [[Szkoła (oświata)|szkoły]] [[balet]]owej. Do [[Warszawa|Warszawy]] przeniosła się w 1933. Pracowała w teatrzyku Cyganeria, tańczyła w Teatrze Kameralnym, w końcu [[Fryderyk Jarosy]] zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. W okresie wojny wraz z mężem trafiła do [[getto warszawskie|getta warszawskiego]], gdzie występowała w teatrze Femina<ref>[http://www.zchor.org/birenbaum/ney.htm Stefania Grodzieńska we wspomnieniach Heleny Birenbaum]</ref>. Pisała również wiersze pod pseudonimem Stefania Ney (było to nazwisko jej matki), wydane w [[1949]] przez Państwowy Instytut Wydawniczy w zbiorze „Dzieci getta”<ref>[http://www.beitkrakow.pl/2010/04/stefania-grodzienska/ Magda Koralewska, ''Małe wspomnienie o osobie, o której dziś usłyszałam po raz pierwszy'', Beit Kraków]</ref>.
 Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] zaczęła pisywać [[felieton]]y do [[Szpilki (czasopismo)|„Szpilek”]], pisywała także [[monolog]]i i [[skecz]]e. Jej teksty wykonywali m.in.: [[Hanka Bielicka]], [[Adolf Dymsza]], [[Loda Halama]], [[Alina Janowska]], [[Kalina Jędrusik]], [[Bogumił Kobiela]], [[Irena Kwiatkowska]]. Przez kilka lat Stefania Grodzieńska pracowała w [[Polskie Radio|Polskim Radiu]], a przez kilkanaście lat w redakcji rozrywki [[Telewizja Polska|Telewizji Polskiej]].