Rurkozębne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Bot: Przenoszę 11 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q1082523 |
m link do angielskiej wiki |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
[[Kategoria:Mrówniki| ]] |
[[Kategoria:Mrówniki| ]] |
||
[[en:Orycteropodidae]] |
|||
[[eo:Tubetodentuloj]] |
[[eo:Tubetodentuloj]] |
||
[[lt:Vamzdžiadančiai]] |
[[lt:Vamzdžiadančiai]] |
Wersja z 19:17, 25 wrz 2013
Tubulidentata | |
Huxley, 1872 | |
Jedyny współczesny przedstawiciel mrówników | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd |
mrówniki |
Mrówniki, słupozębne, rurkozębne (Tubulidentata) – rząd ssaków łożyskowych, do którego zalicza się jedna rodzina (mrównikowate) z jednym gatunkiem (mrównikiem). Zwierzęta te zamieszkują otwarte tereny Afryki, na południe od Sahary. Nazwę słupozębne, rurkozębne zawdzięczają szczególnemu uzębieniu, na które składa się 20 słupowatych zębów, a nazwa mrówniki związana jest z ich preferencjami pokarmowymi – mrówniki żywią się mrówkami i termitami.
Charakterystyka
Dorosłe osobniki mają w uzębieniu tylko stale rosnące trzonowce, składające się z wielu pryzm zębiny, wewnątrz której znajduje się Miazga zęba. Mózg mrówników ma niewielkie rozmiary, półkule mózgu są słabo pofałdowane. Mrówniki mają węch lepiej rozwinięty niż jakikolwiek inny ssak.
Prawie bezwłosa skóra. Silne kończyny przednie z mocnymi pazurami w kształcie kopytek. Prowadzą nocny tryb życia. Dzień spędzają w wykopanych przez siebie jamach. Prowadzą podobny tryb życia do szczerbaków i łuskowców, ale nie są z nimi blisko spokrewnione. Bliskie pokrewieństwo łączy je natomiast ze ssakami kopytnymi.
Ewolucja
Najstarsze, mioceńskie skamieniałości mrówników znane są z obszaru Kenii. Wydaje się, że rząd ten wyewoluował w Afryce pod koniec kredy, a następnie rozprzestrzenił się na Europę i południową Azję. Z trzech znanych rodzajów mrówników – Leptorycteropus, Myorycteropus i Orycteropus – do czasów współczesnych przetrwał tylko ostatni.
Bibliografia
- Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.
- Mały słownik zoologiczny: ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978.
- Zwierzęta : encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 175. ISBN 83-01-14344-4.