Giulio Bevilacqua: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m int. |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 55: | Linia 55: | ||
[[Kategoria:Włoscy kardynałowie]] |
[[Kategoria:Włoscy kardynałowie]] |
||
[[Kategoria:Włoscy filipini]] |
[[Kategoria:Włoscy filipini]] |
||
[[Kategoria:Kapelani|Bevilacqua, Giulio]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1881]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1965]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1965]] |
||
Wersja z 12:15, 5 lis 2013
| kardynał diakon | ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
15 września 1881 | |
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| proboszcz parafii S. Antonio della Pace w Brescii | ||
| Okres sprawowania | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | ||
| Nominacja biskupia | ||
| Sakra biskupia | ||
| Kreacja kardynalska | ||
| Kościół tytularny |
S. Girolamo della Carità | |
Giulio Bevilacqua C.O. (ur. 15 września 1881 w Isola della Scala, zm. 6 maja 1965 w Brescii) – włoski kardynał.
Na chrzcie otrzymał imiona Giulio Pietro. Kształcił się m. in. w Alumnato Filippini w Brescii (lata 1896-1902), a także w Belgii na Uniwersytecie Lowanium (1902-1905). W roku 1905 powrócił do Brescii i tam ukończył seminarium, jak również wstąpił do Oratorian św. Filipa Neri. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 czerwca 1908. W diecezji Brescia pracował duszpastersko z przerwami aż do śmierci. W czasie I wojny światowej był kapelanem w armii włoskiej. W latach 1926-1933 członek Sekretariacie Stanu. Jak kapelan służył także w czasie II wojny światowej. Był kierownikiem duchowym i osobistym przyjacielem Giovanniego Montini, przyszłego papieża Pawła VI, gdy ten studiował w Brescii.
W ramach wieloletniej przyjaźni, gdy Montini został papieżem, na swym pierwszym konsystorzu kreował go kardynałem diakonem. Trzy dni wcześniej przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa Brescii Luigi Morstablini i stolice tytularną Gaudiana. W ramach specjalnego papieskiego zezwolenia mógł on być tak jak dotychczas proboszczem parafii św. Antoniego w Brescii. Zmarł jednak niedługo później i pochowany został w kościele, gdzie był proboszczem.