Flisak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Klotbas (dyskusja | edycje)
Dodano zdjęcie flisaka z Ulanowa w tradycyjnym stroju flisackim
techniczne
Linia 1: Linia 1:
{{Dopracować|Źródła}}
{{Dopracować|Źródła}}
[[Plik:Wojciech Gerson-Zachwycenie-Flisacy.jpg|thumb|Flisacy - [[sielanka|sielankowy]] obraz [[Wojciech Gerson|Wojciecha Gersona]]]]
[[Plik:Wojciech Gerson-Zachwycenie-Flisacy.jpg|thumb|upright|Flisacy [[sielanka|sielankowy]] obraz [[Wojciech Gerson|Wojciecha Gersona]]]]
[[Plik:Stryowski-Flisacy nad Wisla.jpg|thumb|''Flisacy Nad Wisłą'', Wilhelm August Stryowski, 1881]]
[[File:Tradycyjna tratwa flisacka.jpg|thumb|right|300px|Tradycyjna tratwa flisacka]]
[[File:Flisak z Ulanowa.jpg|thumb|right|300px|Flisak z [[Ulanów|Ulanowa]]]]
[[Plik:Tradycyjna tratwa flisacka.jpg|thumb|Tradycyjna tratwa flisacka]]
[[Plik:Stryowski-Flisacy nad Wisla.jpg|300px|thumb|''Flisacy Nad Wisłą'', Wilhelm August Stryowski, 1881]]
[[Plik:Flisak z Ulanowa.jpg|thumb|Flisak z [[Ulanów|Ulanowa]]]]
[[Plik:Flisak.jpg|thumb|right|300px|Flisak na Dunajcu]]
[[Plik:Flisak.jpg|thumb|Flisak na Dunajcu]]




'''Flisak''' (oryl, [[flis]]) – przedstawiciel grupy zawodowej zajmującej się w dawnej Polsce [[flis]]em, czyli rzecznym spławem ([[transport]]em) towarów. Z reguły byli to chłopi zamieszkujący nadrzeczne wsie, dla których spław był dodatkowym, sezonowym zajęciem. Z biegiem czasu wytworzyli oni swoje własne obyczaje i słownictwo. Kulturę flisacką upamiętnił m.in. [[Sebastian Fabian Klonowic]] w swoim poemacie ''[[Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi]]'' z [[1595]] roku.
'''Flisak''' (oryl, [[flis]]) – przedstawiciel grupy zawodowej zajmującej się w dawnej Polsce [[flis]]em, czyli rzecznym spławem ([[transport]]em) towarów. Z reguły byli to chłopi zamieszkujący nadrzeczne wsie, dla których spław był dodatkowym, sezonowym zajęciem. Z biegiem czasu wytworzyli oni swoje własne obyczaje i słownictwo. Kulturę flisacką upamiętnił m.in. [[Sebastian Fabian Klonowic]] w swoim poemacie ''[[Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi]]'' z [[1595]] roku.
Linia 12: Linia 10:


Obecnie Bractwo Flisackie w Ulanowie pw. Św. Barbary wraz z International Timber-Raftsmen Association czynią starania, aby zawód flisaka wpisać na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]] jako zawód ginący.
Obecnie Bractwo Flisackie w Ulanowie pw. Św. Barbary wraz z International Timber-Raftsmen Association czynią starania, aby zawód flisaka wpisać na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]] jako zawód ginący.



== Hierarchia ==
== Hierarchia ==
Linia 19: Linia 16:
== Flisak w legendach i przypowieściach ==
== Flisak w legendach i przypowieściach ==
* [[Legenda Wyspy Wisielca|legenda o Wyspie Wisielca]]
* [[Legenda Wyspy Wisielca|legenda o Wyspie Wisielca]]

Wiersz o flisakach z [[Toruń|Torunia]]:
Wiersz o flisakach z [[Toruń|Torunia]]:
: ''Flisaczkowa żona,''
: ''Flisaczkowa żona,''
Linia 25: Linia 23:
: ''robi na chleb jak robaczek,''
: ''robi na chleb jak robaczek,''
: ''płynie do Torunia.''
: ''płynie do Torunia.''

Legenda o flisaku, który wybawił Toruń od plagi żab jest jednym z elementów interaktywnych spektakli odbywających się w [http://domlegend.pl/ Domu Legend Toruńskich].
Legenda o flisaku, który wybawił Toruń od plagi żab jest jednym z elementów interaktywnych spektakli odbywających się w [http://domlegend.pl/ Domu Legend Toruńskich].



Wersja z 11:28, 26 gru 2013

Flisacy – sielankowy obraz Wojciecha Gersona
Flisacy Nad Wisłą, Wilhelm August Stryowski, 1881
Tradycyjna tratwa flisacka
Plik:Flisak z Ulanowa.jpg
Flisak z Ulanowa
Flisak na Dunajcu

Flisak (oryl, flis) – przedstawiciel grupy zawodowej zajmującej się w dawnej Polsce flisem, czyli rzecznym spławem (transportem) towarów. Z reguły byli to chłopi zamieszkujący nadrzeczne wsie, dla których spław był dodatkowym, sezonowym zajęciem. Z biegiem czasu wytworzyli oni swoje własne obyczaje i słownictwo. Kulturę flisacką upamiętnił m.in. Sebastian Fabian Klonowic w swoim poemacie Flis, to jest Spuszczanie statków Wisłą i inszymi rzekami do niej przypadającymi z 1595 roku. Ostatnim żyjącym flisakiem, który zarobkowo spławiał drewno do 1963 roku jest Wincenty Pityński z Ulanowa, które zwane jest Stolicą Polskiego Flisactwa. W Ulanowie od 1993 roku działa Bractwo Flisackie pw. Św. Barbary, które zrzesza flisaków, najczęściej są to osoby z rodzinnymi tradycjami flisackimi. Bractwo za główny cel działalności przyjęło kultywowanie flisackich tradycji oraz rozwój kulturalny ziemi ulanowskiej.

Obecnie Bractwo Flisackie w Ulanowie pw. Św. Barbary wraz z International Timber-Raftsmen Association czynią starania, aby zawód flisaka wpisać na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako zawód ginący.

Hierarchia

Starszy flisak kierujący spływem i odpowiedzialny za stan i transport tratew był zwany retmanem. Ponieważ flisacy stanowili liczną grupę zawodową, w XVII wieku założyli własną organizację przypominającą rzemieślniczy cech miejski, a król Władysław IV Waza nadał im przywileje cechowe.

Flisak w legendach i przypowieściach

Wiersz o flisakach z Torunia:

Flisaczkowa żona,
siedzi sobie doma.
A flisaczek, nieboraczek,
robi na chleb jak robaczek,
płynie do Torunia.

Legenda o flisaku, który wybawił Toruń od plagi żab jest jednym z elementów interaktywnych spektakli odbywających się w Domu Legend Toruńskich.

Pomniki flisaka znajdują się w

Kluby sportowe Flisak

Flisak Złotoria - obecnie występujący w IV Lidze

Zobacz też