John Burgoyne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:John Burgoyne, de:John Burgoyne. |
poprawa linków do ujedn. i przek., infobox |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Żołnierz infobox |
|||
[[Plik:John Burgoyne.jpg|thumb|John Burgoyne]] |
|||
|imię i nazwisko = John Burgoyne |
|||
|imię i nazwisko org = |
|||
|pseudonim = |
|||
|rodzaj wojsk = lądowe |
|||
|zwycięstwa = |
|||
|grafika = John Burgoyne.jpg |
|||
|opis grafiki = |
|||
|stopień grafika = |
|||
|stopień = [[Generał#Stopnie generalskie w innych armiach|generał]] |
|||
|data urodzenia = [[24 lutego]] [[1722]] |
|||
|miejsce urodzenia = {{flaga|Wielka Brytania|1707}} [[Sutton (Bedfordshire)|Sutton]] |
|||
|data śmierci = [[4 sierpnia]] [[1792]] |
|||
|miejsce śmierci = {{flaga|Wielka Brytania|1707}} [[Londyn]] |
|||
|lata służby = 1743–1777, 1782–1784 |
|||
|siły zbrojne = [[Plik:Flag of the British Army.svg|20px]] [[British Army]] |
|||
|jednostki = |
|||
|stanowiska = |
|||
|wojny i bitwy = [[wojna siedmioletnia]]<Br/>[[wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych]] |
|||
|późniejsza praca = |
|||
|odznaczenia = |
|||
|commons = |
|||
}} |
|||
'''John Burgoyne''' (ur. [[24 lutego]] [[1722]] w [[Sutton (Bedfordshire)|Sutton]], [[Bedfordshire]], [[Anglia]], zm. [[4 sierpnia]] [[1792]] w [[Londyn]]ie) – brytyjski wojskowy, generał i dramaturg. Walczył przeciwko buntownikom George'a Washingtona. [[17 października]] [[1777]] roku, po bitwie pod [[bitwa pod Saratogą|Saratogą]] poddał się wraz ze swymi ludźmi (ok. 6000 żołnierzy). |
'''John Burgoyne''' (ur. [[24 lutego]] [[1722]] w [[Sutton (Bedfordshire)|Sutton]], [[Bedfordshire]], [[Anglia]], zm. [[4 sierpnia]] [[1792]] w [[Londyn]]ie) – brytyjski wojskowy, generał i dramaturg. Walczył przeciwko buntownikom George'a Washingtona. [[17 października]] [[1777]] roku, po bitwie pod [[bitwa pod Saratogą|Saratogą]] poddał się wraz ze swymi ludźmi (ok. 6000 żołnierzy). |
||
Linia 5: | Linia 27: | ||
John Burgoyne, zwany "Gentleman Johnny", w wieku lat 15 zapisał się do armii. W 1743 roku uciekł z [[Lady Charlotte Stanley]] by wziąć z nią cichy ślub. Miał długi, więc musiał sprzedać patent oficerski po czym wyjechał na 7 lat za granicę. Lord Derby interweniował w jego sprawie i Burgoyne odzyskał stopień tuż przed [[wojna siedmioletnia|wojną siedmioletnią]]. W 1758 roku został kapitanem, a potem pułkownikiem gwardii piechurów ([[Foot Guards]]). Od 1758 do 1759 brał udział w wyprawach na francuskie wybrzeże. W 1761 roku rzucił udaną koncepcję wprowadzenia lekkiej, bardziej mobilnej kawalerii do armii. Dwa regimenty sformował Eliott (późniejszy [[Lord Heathfield]]) z pomocą Burgoyne'a. W 1761 roku, Burgoyne zasiadł w parlamencie z okręgu [[Midhurst]], a w 1762 roku służył jako generał-brygadier w [[Portugalia|Portugalii]], gdzie zdobył miasta: [[Walencja]] i [[Vila Velha]]. W 1768 roku znów wszedł do parlamentu tym razem z okręgu [[Preston]], po czym kilka lat spędził wypełniając obowiązki posła. Atakował między innymi zdobywcę Indii ([[Lord Clive]]). Poświęcił się też sztuce dramatycznej (jego pierwsza sztuka: ''The Maid of the Oaks'', została wystawiona przez słynnego aktora tej epoki [[David Garrick|Davida Garricka]] w 1775. Burgoyne wpadł też w nałóg hazardu. |
John Burgoyne, zwany "Gentleman Johnny", w wieku lat 15 zapisał się do armii. W 1743 roku uciekł z [[Lady Charlotte Stanley]] by wziąć z nią cichy ślub. Miał długi, więc musiał sprzedać patent oficerski po czym wyjechał na 7 lat za granicę. Lord Derby interweniował w jego sprawie i Burgoyne odzyskał stopień tuż przed [[wojna siedmioletnia|wojną siedmioletnią]]. W 1758 roku został kapitanem, a potem pułkownikiem gwardii piechurów ([[Foot Guards]]). Od 1758 do 1759 brał udział w wyprawach na francuskie wybrzeże. W 1761 roku rzucił udaną koncepcję wprowadzenia lekkiej, bardziej mobilnej kawalerii do armii. Dwa regimenty sformował Eliott (późniejszy [[Lord Heathfield]]) z pomocą Burgoyne'a. W 1761 roku, Burgoyne zasiadł w parlamencie z okręgu [[Midhurst]], a w 1762 roku służył jako generał-brygadier w [[Portugalia|Portugalii]], gdzie zdobył miasta: [[Walencja]] i [[Vila Velha]]. W 1768 roku znów wszedł do parlamentu tym razem z okręgu [[Preston]], po czym kilka lat spędził wypełniając obowiązki posła. Atakował między innymi zdobywcę Indii ([[Lord Clive]]). Poświęcił się też sztuce dramatycznej (jego pierwsza sztuka: ''The Maid of the Oaks'', została wystawiona przez słynnego aktora tej epoki [[David Garrick|Davida Garricka]] w 1775. Burgoyne wpadł też w nałóg hazardu. |
||
Został następnie generałem-majorem, gdy przekonał króla [[Jerzy III Hanowerski|Jerzego III]], że dotychczasowy dowódca, [[Guy Carleton, 1. baron Dorchester|generał Carleton]], jest zbyt nieudolny. W 1777 roku został szefem brytyjskiej armii wysłanej w celu ataku na kolonie amerykańskie z terytorium [[Kanada|Kanady]]. Zdobył [[Fort Ticonderoga]] i [[Fort Edward]], lecz wkrótce stracił łączność z Kanadą, i został zaatakowany przez przeważające liczebnie siły wroga, którymi dowodzili: generał [[Horatio Gates]] i generał [[Benedict Arnold]] (ranny w nogę w tej bitwie). Przegrana [[bitwa pod Saratogą]] ([[17 października]] [[1777]]) oraz dostanie się 5800 żołnierzy do niewoli amerykańskiej przesądziła o porażce Brytyjczyków. Był to największy tryumf kolonistów w tej wojnie. Bitwa okazała się punktem zwrotnym w wojnie. W Londynie mocno atakowano Burgoyne'a za porażkę. Za zgodą generała Gatesa wrócił do kraju by bronić się przed zarzutami. Próbował doprowadzić do procesu jednak bezskutecznie. Pozbawiono go stopnia generała i stanowiska gubernatorskiego. |
Został następnie generałem-majorem, gdy przekonał króla [[Jerzy III Hanowerski|Jerzego III]], że dotychczasowy dowódca, [[Guy Carleton, 1. baron Dorchester|generał Carleton]], jest zbyt nieudolny. W 1777 roku został szefem brytyjskiej armii wysłanej w celu ataku na kolonie amerykańskie z terytorium [[Kanada|Kanady]]. Zdobył [[Fort Ticonderoga]] i [[Fort Edward (Nowy Jork)|Fort Edward]], lecz wkrótce stracił łączność z Kanadą, i został zaatakowany przez przeważające liczebnie siły wroga, którymi dowodzili: generał [[Horatio Gates]] i generał [[Benedict Arnold]] (ranny w nogę w tej bitwie). Przegrana [[bitwa pod Saratogą]] ([[17 października]] [[1777]]) oraz dostanie się 5800 żołnierzy do niewoli amerykańskiej przesądziła o porażce Brytyjczyków. Był to największy tryumf kolonistów w tej wojnie. Bitwa okazała się punktem zwrotnym w wojnie. W Londynie mocno atakowano Burgoyne'a za porażkę. Za zgodą generała Gatesa wrócił do kraju by bronić się przed zarzutami. Próbował doprowadzić do procesu jednak bezskutecznie. Pozbawiono go stopnia generała i stanowiska gubernatorskiego. |
||
W 1782 roku jego przyjaciele zyskali władzę w Wielkiej Brytanii i Burgoyne znowu został generałem a także dowódcą sił brytyjskich w [[Irlandia|Irlandii]] i doradcą rządowym. Po upadku rządu markiza Rockinghama w 1783 roku stał się osobą prywatną, choć uczestniczył jeszcze w [[impeachment|impeachmencie]] [[Warren Hastings|Warrena Hastingsa]]. |
W 1782 roku jego przyjaciele zyskali władzę w Wielkiej Brytanii i Burgoyne znowu został generałem a także dowódcą sił brytyjskich w [[Irlandia|Irlandii]] i doradcą rządowym. Po upadku rządu markiza Rockinghama w 1783 roku stał się osobą prywatną, choć uczestniczył jeszcze w [[impeachment|impeachmencie]] [[Warren Hastings|Warrena Hastingsa]]. |
||
Linia 11: | Linia 33: | ||
Jego komedia ''The Heiress'' (''Dziedziczka'') z 1786 roku miała tego roku 10 edycji i została przetłumaczona na wiele języków. Burgoyne zmarł [[4 sierpnia]] [[1792]] roku. Od 1776 roku był wdowcem. Miał kilkoro dzieci urodzonych między 1782 a 1788 rokiem z drugiego małżeństwa ze śpiewaczką operową [[Susan Caulfield]]. Jeden z ich synów [[John Fox Burgoyne]] został potem feldmarszałkiem. |
Jego komedia ''The Heiress'' (''Dziedziczka'') z 1786 roku miała tego roku 10 edycji i została przetłumaczona na wiele języków. Burgoyne zmarł [[4 sierpnia]] [[1792]] roku. Od 1776 roku był wdowcem. Miał kilkoro dzieci urodzonych między 1782 a 1788 rokiem z drugiego małżeństwa ze śpiewaczką operową [[Susan Caulfield]]. Jeden z ich synów [[John Fox Burgoyne]] został potem feldmarszałkiem. |
||
Pochowano go w [[Westminster Abbey]]. |
Pochowano go w [[Opactwo Westminsterskie|Westminster Abbey]]. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
Wersja z 19:29, 17 sty 2014
generał | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1743–1777, 1782–1784 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy |
wojna siedmioletnia |
John Burgoyne (ur. 24 lutego 1722 w Sutton, Bedfordshire, Anglia, zm. 4 sierpnia 1792 w Londynie) – brytyjski wojskowy, generał i dramaturg. Walczył przeciwko buntownikom George'a Washingtona. 17 października 1777 roku, po bitwie pod Saratogą poddał się wraz ze swymi ludźmi (ok. 6000 żołnierzy).
Biografia
John Burgoyne, zwany "Gentleman Johnny", w wieku lat 15 zapisał się do armii. W 1743 roku uciekł z Lady Charlotte Stanley by wziąć z nią cichy ślub. Miał długi, więc musiał sprzedać patent oficerski po czym wyjechał na 7 lat za granicę. Lord Derby interweniował w jego sprawie i Burgoyne odzyskał stopień tuż przed wojną siedmioletnią. W 1758 roku został kapitanem, a potem pułkownikiem gwardii piechurów (Foot Guards). Od 1758 do 1759 brał udział w wyprawach na francuskie wybrzeże. W 1761 roku rzucił udaną koncepcję wprowadzenia lekkiej, bardziej mobilnej kawalerii do armii. Dwa regimenty sformował Eliott (późniejszy Lord Heathfield) z pomocą Burgoyne'a. W 1761 roku, Burgoyne zasiadł w parlamencie z okręgu Midhurst, a w 1762 roku służył jako generał-brygadier w Portugalii, gdzie zdobył miasta: Walencja i Vila Velha. W 1768 roku znów wszedł do parlamentu tym razem z okręgu Preston, po czym kilka lat spędził wypełniając obowiązki posła. Atakował między innymi zdobywcę Indii (Lord Clive). Poświęcił się też sztuce dramatycznej (jego pierwsza sztuka: The Maid of the Oaks, została wystawiona przez słynnego aktora tej epoki Davida Garricka w 1775. Burgoyne wpadł też w nałóg hazardu.
Został następnie generałem-majorem, gdy przekonał króla Jerzego III, że dotychczasowy dowódca, generał Carleton, jest zbyt nieudolny. W 1777 roku został szefem brytyjskiej armii wysłanej w celu ataku na kolonie amerykańskie z terytorium Kanady. Zdobył Fort Ticonderoga i Fort Edward, lecz wkrótce stracił łączność z Kanadą, i został zaatakowany przez przeważające liczebnie siły wroga, którymi dowodzili: generał Horatio Gates i generał Benedict Arnold (ranny w nogę w tej bitwie). Przegrana bitwa pod Saratogą (17 października 1777) oraz dostanie się 5800 żołnierzy do niewoli amerykańskiej przesądziła o porażce Brytyjczyków. Był to największy tryumf kolonistów w tej wojnie. Bitwa okazała się punktem zwrotnym w wojnie. W Londynie mocno atakowano Burgoyne'a za porażkę. Za zgodą generała Gatesa wrócił do kraju by bronić się przed zarzutami. Próbował doprowadzić do procesu jednak bezskutecznie. Pozbawiono go stopnia generała i stanowiska gubernatorskiego.
W 1782 roku jego przyjaciele zyskali władzę w Wielkiej Brytanii i Burgoyne znowu został generałem a także dowódcą sił brytyjskich w Irlandii i doradcą rządowym. Po upadku rządu markiza Rockinghama w 1783 roku stał się osobą prywatną, choć uczestniczył jeszcze w impeachmencie Warrena Hastingsa.
Jego komedia The Heiress (Dziedziczka) z 1786 roku miała tego roku 10 edycji i została przetłumaczona na wiele języków. Burgoyne zmarł 4 sierpnia 1792 roku. Od 1776 roku był wdowcem. Miał kilkoro dzieci urodzonych między 1782 a 1788 rokiem z drugiego małżeństwa ze śpiewaczką operową Susan Caulfield. Jeden z ich synów John Fox Burgoyne został potem feldmarszałkiem.
Pochowano go w Westminster Abbey.
Linki zewnętrzne
- Biografia w Dictionary of Canadian Biography Online (ang.)
- Biografia w Dictionnaire biographique du Canada en ligne (fr.)