Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Sławek Borewicz przeniósł stronę Schronisko "Nad Śnieżnymi Kotłami" do Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”: polski cudzysłów
EinsBot (dyskusja | edycje)
m polski cudzysłów
Linia 13: Linia 13:
| Mapa gór = PL-DS
| Mapa gór = PL-DS
| pozycja_opisu =
| pozycja_opisu =
| opis na mapie = Schronisko "Nad Śnieżnymi Kotłami"
| opis na mapie = Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”
| galeria_commons =
| galeria_commons =
| stopniN = 50 | minutN = 46 | sekundN = 44.4
| stopniN = 50 | minutN = 46 | sekundN = 44.4
Linia 20: Linia 20:
}}
}}


'''Schronisko "Nad Śnieżnymi Kotłami"''' ('''Schneegrubenbaude'''<ref>na pocztówkach spotyka się też formę ''Grubenhaus''</ref>) – dawne [[schronisko turystyczne]] w [[Karkonosze|Karkonoszach]] nad [[Śnieżne Kotły|Śnieżnymi Kotłami]] (''Schneegruben'') na wysokości 1490 metrów [[n.p.m.]]. Obecnie znajduje się w nim [[Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy]] i [[stacja bazowa|stacje bazowe]] [[telefonia komórkowa|telefonii komórkowej]] – [[RTON Śnieżne Kotły|RTON Jelenia Góra/Śnieżne Kotły]] firmy [[Emitel]] sp. z o.o. Administracyjnie położone jest w gminie [[Piechowice]].
'''Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami”''' ('''Schneegrubenbaude'''<ref>na pocztówkach spotyka się też formę ''Grubenhaus''</ref>) – dawne [[schronisko turystyczne]] w [[Karkonosze|Karkonoszach]] nad [[Śnieżne Kotły|Śnieżnymi Kotłami]] (''Schneegruben'') na wysokości 1490 metrów [[n.p.m.]]. Obecnie znajduje się w nim [[Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy]] i [[stacja bazowa|stacje bazowe]] [[telefonia komórkowa|telefonii komórkowej]] – [[RTON Śnieżne Kotły|RTON Jelenia Góra/Śnieżne Kotły]] firmy [[Emitel]] sp. z o.o. Administracyjnie położone jest w gminie [[Piechowice]].


== Historia ==
== Historia ==
Linia 40: Linia 40:
Po [[1945]] rozpoczął się jego kolejny remont już pod szyldem [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]] oraz polską nazwą ''Wawel''. W [[1951]] schronisko zostało przejęte przez [[Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze|PTTK]]. W [[1960]] umieszczono w wieży telewizyjną stację przekaźnikową, co było związane ze zbliżającą się [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|Olimpiadą w Rzymie]]<ref>Bez uruchomienia tej stacji nie byłoby możliwości oglądania Igrzysk Olimpijskich w Polsce. Dzięki urządzeniom zamontowanym na wieży możliwy był odbiór sygnału z Drezna, dokąd docierał sygnał z Rzymu.</ref>. Niestety, wiązało się to z zamknięciem tego zasłużonego dla turystyki górskiej obiektu dla turystów, co nastąpiło w maju [[1961]]. Od tego czasu pełni on wspomnianą funkcję stacji przekaźnikowej dla potrzeb telewizji, choć jeszcze w [[1962]] w wykazie schronisk karkonoskich wymieniany był jako schronisko, ale tylko z bufetem, bez miejsc noclegowych.
Po [[1945]] rozpoczął się jego kolejny remont już pod szyldem [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego]] oraz polską nazwą ''Wawel''. W [[1951]] schronisko zostało przejęte przez [[Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze|PTTK]]. W [[1960]] umieszczono w wieży telewizyjną stację przekaźnikową, co było związane ze zbliżającą się [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960|Olimpiadą w Rzymie]]<ref>Bez uruchomienia tej stacji nie byłoby możliwości oglądania Igrzysk Olimpijskich w Polsce. Dzięki urządzeniom zamontowanym na wieży możliwy był odbiór sygnału z Drezna, dokąd docierał sygnał z Rzymu.</ref>. Niestety, wiązało się to z zamknięciem tego zasłużonego dla turystyki górskiej obiektu dla turystów, co nastąpiło w maju [[1961]]. Od tego czasu pełni on wspomnianą funkcję stacji przekaźnikowej dla potrzeb telewizji, choć jeszcze w [[1962]] w wykazie schronisk karkonoskich wymieniany był jako schronisko, ale tylko z bufetem, bez miejsc noclegowych.


Od połowy lat 60. XX wieku obiekt znikał z map turystycznych, stając się "tajnym" (przekazywał również sygnał do [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]). W [[stan wojenny|stanie wojennym]] chroniło go wojsko, a droga ze [[schronisko PTTK "Pod Łabskim Szczytem"|schroniska "Pod Łabskim Szczytem"]] została zamknięta.
Od połowy lat 60. XX wieku obiekt znikał z map turystycznych, stając się "tajnym" (przekazywał również sygnał do [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] i [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]). W [[stan wojenny|stanie wojennym]] chroniło go wojsko, a droga ze [[schronisko PTTK „Pod Łabskim Szczytem”|schroniska „Pod Łabskim Szczytem”]] została zamknięta.


Po kapitalnym remoncie w latach 70. pracuje w nim 3-5 osobowa załoga.
Po kapitalnym remoncie w latach 70. pracuje w nim 3-5 osobowa załoga.

Wersja z 01:18, 9 lut 2014

{{{nazwa}}}
Ilustracja
{{{opis zdjęcia}}}
Państwo {{{państwo}}}
Pasmo

{{{pasmo}}}

Wysokość

{{{wysokość}}} m n.p.m.

Data otwarcia

{{{data otwarcia}}}

Data zamknięcia

{{{data zamknięcia}}}

Właściciel

{{{właściciel}}}

Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Schronisko „Nad Śnieżnymi Kotłami” (Schneegrubenbaude[1]) – dawne schronisko turystyczne w Karkonoszach nad Śnieżnymi Kotłami (Schneegruben) na wysokości 1490 metrów n.p.m.. Obecnie znajduje się w nim Radiowo-Telewizyjny Ośrodek Nadawczy i stacje bazowe telefonii komórkowejRTON Jelenia Góra/Śnieżne Kotły firmy Emitel sp. z o.o. Administracyjnie położone jest w gminie Piechowice.

Historia

Prawdopodobnie już na początku XIX wieku przy skałce Czarcia Ambona (Rübezahls Kanzel) handlarze sprzedawali w lecie górskim wędrowcom żywność i napoje. Być może już wtedy stał tam szałas chroniący przed deszczem.

W 1837 hrabia Leopold Christian Gotthard von Schaffgotsch, właściciel tych terenów, wzniósł przy Czarciej Ambonie pierwsze prawdziwe schronisko w Sudetach – był to mały drewniany budynek z dwuspadowym stromym dachem (w tym samym czasie bliźniacza konstrukcja powstała na Wysokim Kamieniu w Górach Izerskich). Były tam tylko 2 miejsca noclegowe oraz jadalnia z dwoma stołami. Pierwszym dzierżawcą był szewc Friedrich Sommer z Cieplic, późniejszy dzierżawca schroniska na Śnieżce. W 1856 obiekt przejął szwagier Sommera Franz Michallik. W 1858 wiejąca w czasie burzy wichura uszkodziła domek i podjęto decyzję o budowie nowego w pobliżu Czarciej Ambony (starego nie rozebrano).

Nowe, parterowe schronisko było kamienne z drewnianym oszalowaniem ścian szczytowych. Oprócz 21 miejsc noclegowych była tam też jadalnia oraz sala do pralnia bielizny. Budowa kosztowała 1700 talarów i zakończyła się w 1861.

Narciarze przy schronisku w 1938 roku

W 1889 schronisko przejął karczmarz Richard Graulich z Piechowic. Już wkrótce, w 1892, rodzina von Schaffgotsch zdecydowała się wybudować następny, jeszcze większy obiekt obok starego domku z 1837. W latach 1895-1897 (podawane są też daty 1894-1895[2]) powstał potężny hotel górski, jeden z największych w Sudetach, którego wnętrza wykańczał sam Graulich. Nowy budynek wyróżniał się niekonwencjonalną formą, zupełnie niepasującą do rejonu Karkonoszy, a szczególnie wysoką wieżą widokową. Jego architektura była inspirowana bryłą zamku Chojnik. Głównym materiałem konstrukcyjnym były granitowe bloki, układane przez włoskich kamieniarzy, sprawiające dużo problemów z transportem. Ciekawostką była sygnalizacja świetlna na wieży pokazująca po zmroku drogę do schroniska oraz informująca o wolnych miejscach. W środku było w sumie aż 5 sal restauracyjnych i 60 miejsc noclegowych (inne źródła mówią o 44 dwuosobowych pokojach[3]). W 1905 uruchomiono telefon.

Schronisko wielokrotnie przebudowywano – w 1920, 1928, 1936 i 1942 – m.in. zlikwidowano 4 sale restauracyjne na parterze i utworzono tam pokoje noclegowe. Prace wykonywali architekci i pracownicy budowlani z Zarządu Budowlanego hrabiów von Schaffgotsch z Sobieszowa. W 1916 po rezygnacji Graulicha dzierżawcą był niejaki Teichmann, a od 1929 Alfred Gubisch.

Na początku II wojny światowej przejęło go Luftwaffe na ośrodek wypoczynkowy dla swoich żołnierzy. W 1944 uruchomiono w nim stację radiolokacyjną, której betonowe resztki są widoczne do dnia dzisiejszego.

Po 1945

Przekaźnik telewizyjny „Śnieżne Kotły”

Po 1945 rozpoczął się jego kolejny remont już pod szyldem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego oraz polską nazwą Wawel. W 1951 schronisko zostało przejęte przez PTTK. W 1960 umieszczono w wieży telewizyjną stację przekaźnikową, co było związane ze zbliżającą się Olimpiadą w Rzymie[4]. Niestety, wiązało się to z zamknięciem tego zasłużonego dla turystyki górskiej obiektu dla turystów, co nastąpiło w maju 1961. Od tego czasu pełni on wspomnianą funkcję stacji przekaźnikowej dla potrzeb telewizji, choć jeszcze w 1962 w wykazie schronisk karkonoskich wymieniany był jako schronisko, ale tylko z bufetem, bez miejsc noclegowych.

Od połowy lat 60. XX wieku obiekt znikał z map turystycznych, stając się "tajnym" (przekazywał również sygnał do Czechosłowacji i Związku Radzieckiego). W stanie wojennym chroniło go wojsko, a droga ze schroniska „Pod Łabskim Szczytem” została zamknięta.

Po kapitalnym remoncie w latach 70. pracuje w nim 3-5 osobowa załoga.

Współcześnie pojawiają się głosy wzywające do ponownego otwarcia tam schroniska, gdyż w wyniku rozwoju technicznego nie ma potrzeby zajmowania całego obiektu dla potrzeb obecnej działalności. Mimo iż budynek jest niedostępny dla turystów, w skrajnych warunkach pogodowych mogą oni uzyskać w nim pomoc – pracownicy wielokrotnie pomagali ratować ludzkie zdrowie i życie.

RTON Jelenia Góra / Śnieżne Kotły

Transmitowane programy

Obecnie z budynku dawnego schroniska nadawane są programy radiowe i telewizyjne:[5] Oprócz tego obiekt wykorzystują inni operatorzy, m.in. telefonii komórkowej.

Programy telewizyjne - cyfrowe

Skład multipleksu Częstotliwość Kanał Moc nadajnika Polaryzacja Kompresja Zamierzona charakterystyka promieniowania

MUX 1

546 MHz 30 100 kW H - pozioma MPEG-4 AVC kierunkowa (D)

MUX 2

586 MHz 35 100 kW pozioma MPEG-4 AVC kierunkowa (D)

MUX 3

698 MHz 49 100 kW pozioma MPEG-4 AVC kierunkowa (D)

Programy radiowe

LP Program Właściciel Częstotliwość Moc nadajnika Polaryzacja
1 Polskie Radio Program I Polskie Radio S.A. 92,50 MHz 10 kW pozioma
2 Polskie Radio Program III Polskie Radio S.A. 94,00 MHz 10 kW pozioma
3 Polskie Radio Wrocław Polskie Radio - Regionalna Rozgłośnia we Wrocławiu "Radio Wrocław" S.A. 96,70 MHz 10 kW pozioma
4 Radio Muzyka Fakty Radio Muzyka Fakty Sp. z o.o. 100,80 MHz 10 kW pozioma

Programy telewizyjne już nie nadawane

LP Program Właściciel Częstotliwość Kanał Moc nadajnika Polaryzacja
1 TVP1 Telewizja Polska S.A. 543,25 MHz 30 200 kW pozioma
2 TVP2 Telewizja Polska S.A. 583,25 MHz 35 200 kW pozioma
3 Polsat Telewizja Polsat Sp. z o.o. 679,25 MHz 47 100 kW pozioma

Programy telewizji analogowej wyłączone 23 lipca 2013 roku[6].

Zobacz też

  1. na pocztówkach spotyka się też formę Grubenhaus
  2. Romuald M. Łuczyński "Schronisko nad Śnieżnymi Kotłami", Sudety nr 4/2012
  3. Centrum nadawcze RTV Śnieżne Kotły - historia
  4. Bez uruchomienia tej stacji nie byłoby możliwości oglądania Igrzysk Olimpijskich w Polsce. Dzięki urządzeniom zamontowanym na wieży możliwy był odbiór sygnału z Drezna, dokąd docierał sygnał z Rzymu.
  5. Jelenia Góra / Śnieżne Kotły, emisje wg danych firmy EmiTel Sp. z o.o., [dostęp 27.04.2008]
  6. Ostatni - siódmy etap wyłączania analogowej telewizji naziemnej - aktualizacja. emitel.pl. [dostęp 2013-07-04]. (pol.).

Bibliografia

  • Jacek Suchodolski: Architektura schronisk górskich w Sudetach. Wrocław: 2005. ISBN 83-7085-846-5.

Linki zewnętrzne