Kill Bill: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
BlackBot (dyskusja | edycje)
m WP:ZdB: film dramatyczny --> dramat filmowy
Linia 4: Linia 4:
|grafika = Kill Bill (logo).png
|grafika = Kill Bill (logo).png
|podpis grafiki =
|podpis grafiki =
|gatunek = [[film akcji|akcja]], [[Film dramatyczny|dramat]]
|gatunek = [[film akcji|akcja]], [[Dramat filmowy|dramat]]
|rok produkcji =
|rok produkcji =
|data premiery = {{Flaga|świat}} [[10 października]] [[2003]], [[16 kwietnia]] [[2004]]<br />{{Flaga|POL}} [[17 października]] [[2003]], [[23 kwietnia]] [[2004]]
|data premiery = {{Flaga|świat}} [[10 października]] [[2003]], [[16 kwietnia]] [[2004]]<br />{{Flaga|POL}} [[17 października]] [[2003]], [[23 kwietnia]] [[2004]]

Wersja z 11:48, 6 mar 2014

Kill Bill
Ilustracja
Gatunek

akcja, dramat

Data premiery

10 października 2003, 16 kwietnia 2004
Polska 17 października 2003, 23 kwietnia 2004

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

ang., jap., kant., mand., hiszp., franc.

Czas trwania

111 min (1. część), 136 min (2. część)

Reżyseria

Quentin Tarantino

Scenariusz

Quentin Tarantino, Uma Thurman

Główne role

Uma Thurman
David Carradine
Vivica A. Fox
Lucy Liu
Michael Madsen
Daryl Hannah
Sonny Chiba

Muzyka

RZA
Armando Trovajoli
Isaac Hayes

Zdjęcia

Robert Richardson

Scenografia

Yohei Taneda
David Wasco

Kostiumy

Kumiko Ogawa
Catherine Marie Thomas

Montaż

Sally Menke

Produkcja

Lawrence Bender
Quentin Tarantino

Wytwórnia

Miramax Films
A Band Apart
Super Cool ManChu

Dystrybucja

Miramax, Monolith

Budżet

około 41 mln dol.

Kontynuacja

Kill Bill:Vol.3

Nagrody
2004: Saturn, MTV Movie Award, 2005: Saturn

Kill Bill – film Quentina Tarantino, do którego scenariusz reżyser napisał z pomocą aktorki Umy Thurman.

Gwiazdą filmu jest Uma Thurman, okrzyknięta muzą Tarantino. Właściwie jest to jeden film, jednak podzielony został na dwie części (Kill Bill i Kill Bill II), ponieważ nakręcono bardzo dużo materiału: łącznie trzy godziny i czterdzieści siedem minut. Premiera części pierwszej miała miejsce 10 października 2003 roku, a części drugiej – 14 kwietnia 2004. Zyski z części pierwszej w amerykańskich kinach wyniosły siedemdziesiąt milionów dolarów, drugiej – sześćdziesiąt sześć milionów.

Opinie o filmie są bardzo różne. Niektórzy uważają Kill Billa za filmowy majstersztyk, dla innych jest on zbyt pobłażliwym hołdem Tarantino dla kina azjatyckiego. Szczególnie krytykowane były „ciężkie” popkulturowe dialogi. Niektórzy konserwatywni krytycy zarzucali filmowi także nadmierną przemoc.

Zarys fabuły

Beatrix Kiddo (przez większość pierwszej części nazywana Panną Młodą lub Czarną Mambą), szuka krwawej zemsty na Billu oraz członkach Plutonu Śmiercionośnych Żmij – grupy wyszkolonych morderców, do której wspólnie z Billem kiedyś należała. Bill oraz pozostali członkowie Plutonu dokonali egzekucji podczas próby ślubu na Pannie Młodej, jej przyszłym mężu oraz przypadkowych osobach zebranych w małej kaplicy weselnej w mieście El Paso. Jednak kula Billa, która utkwiła w głowie Panny Młodej, nie okazała się śmiertelna, a dziewczyna zapadła w śpiączkę. Gdy budzi się po czterech latach, poprzysięga zemstę swojemu mentorowi Billowi oraz innym członkom Plutonu odpowiedzialnym za masakrę.

Zdjęcia do filmu trwały osiem miesięcy, powstały w Ameryce Północnej, Japonii i Chinach.

Film podzielony został na dziesięć rozdziałów, po pięć na każdą część. W klasycznym stylu Tarantina nie zostały one ułożone w kolejności chronologicznej.

 

Kolejność w filmie:

  • Rozdział pierwszy: 2
  • Rozdział drugi: Zakrwawiona PANNA MŁODA
  • Rozdział trzeci: Pochodzenie O-Ren
  • Rozdział czwarty: CZŁOWIEK z OKINAWY
  • Rozdział piąty: Wielka jatka w Domu Błękitnych Liści
  • Rozdział szósty: Masakra przy dwóch sosnach
  • Rozdział siódmy: Samotny grób Pauli Schultz
  • Rozdział ósmy: Okrutne nauki mistrza Pai Meia
  • Rozdział dziewiąty: ELLE i ja
  • Ostatni rozdział: Twarzą w twarz

 

Kolejność chronologiczna:

  • Rozdział trzeci: Pochodzenie O-Ren
  • Rozdział ósmy: Okrutne nauki mistrza Pai Meia
  • Rozdział szósty: Masakra przy dwóch sosnach
  • Rozdział drugi: Zakrwawiona PANNA MŁODA
  • Rozdział czwarty: CZŁOWIEK z OKINAWY
  • Rozdział piąty: Wielka jatka w Domu Błękitnych Liści
  • Rozdział pierwszy: 2
  • Rozdział siódmy: Samotny grób Pauli Schultz
  • Rozdział dziewiąty: ELLE i ja
  • Ostatni rozdział: Twarzą w twarz

 

Kill Bill: Vol. 1

Panna Młoda jest członkinią Plutonu Śmiercionośnych Żmij. Posiada pseudonim Czarna Mamba. Bill, jej zwierzchnik i kochanek, odnajduje ją i jej chłopaka, na ich próbie ślubu, w małej kaplicy weselnej w mieście El Paso, gdzie wraz z pozostałymi członkami Plutonu dokonują masakry: zabijają wszystkie osoby znajdujące się w kaplicy. Tak im się przynajmniej wydaje, ponieważ Panna Młoda, której Bill strzelił w głowę, przeżyła masakrę. Dziewczyna zapada w śpiączkę. Kiedy pogrążona jest we śnie, jej szpital odwiedza Elle Driver (Daryl Hannah), nasłana przez Billa: ma wstrzyknąć Pannie Młodej truciznę, aby ostatecznie dokończyć sprawę. W ostatniej chwili do Elle dzwoni Bill, który zmienia zdanie i zabrania jej uśmiercenia Panny Młodej: ma nadzieję w przyszłości wyrządzić jej jeszcze więcej krzywd.

Po tym wstępie widzimy Pannę Młodą, która przyjeżdża do Pasadeny skradzionym wozem (nazwanym Cipkowozem, lub też Kopulodromem (oryg. Pussy Wagon)). W Pasadenie mieszka Vernita Green (Vivica A. Fox), jedna z członkiń Plutonu Śmiercionośnych Żmij, o pseudonimie ,,Mokasyn Błotny". Kobiety rozpoczynają walkę, jednak w pewnym momencie ze szkoły wraca córka Vernity, Nikki. Kobiety zaprzestają walki, przenosząc się do kuchni, w której uzgadniają, gdzie i kiedy dokończą pojedynek. Vernita, która przez minione cztery lata ułożyła sobie życie, chce podstępem zabić Pannę Młodą, strzelając do niej z pistoletu. Chybia jednak, a Panna Młoda zabija Vernitę wbijając jej nóż w serce. Świadkiem zajścia jest czteroletnia Nikki, którą zwabił do kuchni huk wystrzału. Panna Młoda obiecuje jej, że kiedy dorośnie, będzie czekała na jej zemstę: Nie chciałam robić tego w twojej obecności, i za to cię przepraszam. Ale wierz mi na słowo, twoja mama się doigrała. Jeżeli, kiedy dorośniesz, wciąż będziesz miała o to żal, będę czekać.

Przenosimy się sześć miesięcy wstecz. Panna Młoda w pewnym momencie budzi się ze śpiączki, uświadamiając sobie, że straciła dziecko i przez cztery lata była nieprzytomna. Słysząc kroki na korytarzu udaje, że nadal śpi. Do pokoju wchodzi Buck, pracownik szpitala, który pobiera od mężczyzn opłaty ze seks z nieprzytomną dziewczyną. Buck pozostawia klienta w pokoju, a gdy ten chce się zabawić, dziewczyna odgryza mu język. Po powrocie zabija także Bucka, gdy uświadamia sobie, że przez kilka lat on i sprowadzani przez niego mężczyźni wielokrotnie ją zgwałcili. Z jego kieszeni wyciąga klucze do "Cipkowozu". Chce jak najszybciej przystąpić do eliminacji zabójców, jednak nie jest to proste, ponieważ straciła czucie w nogach.

Po odzyskaniu pełnej sprawności, wyrusza na Okinawę, gdzie prosi mistrza mieczy Hattoriego Hanzō (Sonny Chiba) o zrobienie dla niej specjalnej katany, mającej posłużyć do eliminacji pozostałych członków Plutonu. Hanzō, będący dawniej mentorem Billa, przysiągł kiedyś, że już nigdy więcej nie zrobi „rzeczy, która zadaje śmierć”, jednak sprzyja zamiarom Panny Młodej i zgadza się zrobić dla niej miecz. Po wykuciu broni Hanzō przyznaje, że jest to jego najlepszy miecz: Jeżeli w czasie twojej wędrówki na drodze stanie ci Bóg, pozna smak stali.

W dalszą podróż Panna Młoda wyrusza do Tokio, gdzie odnajduje O-Ren Ishii (Lucy Liu): pół-Amerykankę, pół-Japonkę urodzoną w amerykańskiej bazie wojskowej. W dzieciństwie O-Ren została osierocona, ponieważ jej rodziców zabili członkowie Yakuzy. Po latach O-Ren została „szefem szefów” tokijskiego podziemia. W nocnym klubie Dom Błękitnych Liści Panna Młoda zabija wielu ochroniarzy O-Ren (nazywających siebie Obłędem 88), aby ostatecznie stanąć twarzą w twarz ze swoją przeciwniczką, którą udaje jej się pokonać. Po całym zajściu wysyła do Billa okaleczoną Sofię Fatale (przyjaciółkę O-Ren), aby przekazała mu informację, że przyszła kolej na resztę i jego. Pierwsza część kończy się pytaniem Billa do Sofii: czy ona wie, że jej córka żyje?

Kill Bill: Vol. 2

Na początku filmu, widzimy retrospekcję wydarzeń w kaplicy, jeszcze przed masakrą: Panna Młoda, jej przyjaciółki i chłopak omawiają szczegóły ślubu. Panna Młoda wychodzi się przewietrzyć. Na zewnątrz kaplicy spotyka Billa. Przez chwilę rozmawiają, później przychodzi przyszły pan młody. Rozpoczyna się próba ślubu. Do kaplicy wchodzą Elle, Budd, Vernita i O-Ren - reszta Plutonu. Zabijają wszystkich.

Przenosimy się dalej w czasie. Bill spotyka się ze swoim bratem - Buddem. Ostrzega go, że Panna Młoda przyjdzie go zabić. Budd jednak się nie przejmuje. Panna Młoda zgodnie ze swoją listą, postanawia zabić Budda. Mężczyźnie udaje się ją zaskoczyć i strzelić w nią solą. Dzwoni do Elle i omawia z nią szczegóły sprzedania katany Czarnej Mamby i ostatecznego rozprawienia się z nią. Budd pochowuje ją żywcem.

Podczas leżenia w drewnianej trumnie, przypomina sobie opowieść Billa o kapłanie zakonu Białego Lotosu - mistrzu Pai Mei. Pai Mei jest okrutnym mistrzem kung-fu, który opracował Technikę Pięciu Palców Dłoni Rozsadzających Serce, gwarantujących pewną śmierć po przejściu pięciu kroków. Panna Młoda przypomina sobie o okrutnych naukach Pai Meia. Dzięki jednej z technik, udaje jej się uciec.

Tymczasem Elle przyjeżdża do Budda, aby kupić za milion dolarów najdoskonalszy miecz Hattoriego Hanzo. Jednak w walizce pieniędzy znajduje się czarna mamba. Kąsi Budda i go zabija. Kiedy Elle zbiera się do wyjścia, do przyczepy wpada Beatrix (tak ma na imię Panna Młoda). Kobiety rozpoczynają walkę. Beatrix znajduje miecz Budda. Dowiadujemy się, że Pai Mei wyłupił oko Elle za to, że nazwała go ,,żałosnym, starym głupcem". W odwecie Elle zatruła rybie głowy Pai Meia i tym samym go zabiła. Beatrix i Elle krzyżują miecze. Beatrix wyrywa Elle drugie oko, oślepiając ją. Krzyczącą i rzucającą się z bólu Elle, Beatrix zostawia w przyczepie i zabiera swój miecz. Nadchodzi kolej Billa.

Beatrix przyjeżdża do Estebana Vihaio, człowieka który dla Billa był jak ojciec. Beatrix dowiaduje się gdzie jest Bill. Przyjeżdża do jego willi. Tam widzi swoją córkę, którą myślała że straciła podczas śpiączki. Mała B.B. bawi się z Billem. Kiedy dziewczynka idzie spać, Beatrix rozmawia z Billem. Bill strzela w nią serum prawdy i dowiaduje się, dlaczego Czarna Mamba chciała uciec z jego dzieckiem - kiedy Beatrix dowiedziała się, że jest w ciąży postanowiła odejść z Plutonu Śmiercionośnych Żmij. Bill myślał, że Beatrix została zabita przez nasłaną zabójczynię. Bill wspomniał, że kiedy dowiedział się, że Beatrix żyje i nie powiedziała mu o tym, postanowił się zemścić. Kiedy cała sprawa wydaje się być wyjaśniona, Czarna Mamba mówi, że Billa i ją łączą niedokończone porachunki. Bill chwyta za miecz, jednak Beatrix atakuje go Techniką Pięciu Palców Dłoni Rozsadzających Serce, której (jako jedyną swoją uczennicę) nauczył ją Pai Mei. Beatrix pozwala odejść Billowi, który po przejściu 5 kroków umiera.

Później widzimy Czarną Mambę, cieszącą się z wypełnienia swojej ,,misji".

Ciekawostki

  • japońskie wydanie pierwszej części Kill Billa zostało zadedykowane reżyserowi Kinjiemu Fukasaku
  • w filmie pojawia się sekwencja anime, przedstawiająca przeszłość O-Ren. Reżyserem kilkuminutowego segmentu jest Kazuto Nakazawa. Nakręcił on między innymi teledysk do piosenki Breaking the Habit Linkin Park
  • w pierwszej części prawdziwe imię Beatrix było „bipowane” (zamiast niego wstawiano charakterystyczne bipnięcie, przypominające dźwięk cenzurowania wulgaryzmów w telewizji). Mimo to imię było widoczne na bilecie samolotowym
  • w Japonii dostępna jest specjalna wersja filmu, różniąca się nieco od wersji amerykańskiej. Na przykład jatka w Domu Błękitnych Liści pokazana została w kolorze (w oryginalnej wersji jest czarno-biała) i jest bardziej brutalna; pokazano także scenę, w której Beatrix obcina Sofii drugą rękę, kiedy w wersji amerykańskiej jedynie się o tym wspomina. Jednak kiedy Beatrix wyrzuca Sofie z samochodu, widać że Sofie ma drugą rękę.
  • Beatrix miała specjalną listę 5 osób odpowiedzialnych za masakrę na jej próbie ślubu. Na liście znaleźli wszyscy członkowie Plutonu Śmiercionośnych Żmij - O-Ren, Vernita, Budd, Elle i Bill. Ze wszystkich tych osób, tylko jedna zginęła od katany Panny Młodej - O-Ren. Vernicie Beatrix wbiła nóż w serce, Budd został ukąszony przez czarną mambę, Bill po przejściu pięciu kroków od Techniki Pięciu Palców Dłoni Rozsadzających Serce. Natomiast Elle, Beatrix wyrwała drugie oko, oślepiając ją. Nie wiadomo czy Elle zginęła. Jednak, podczas napisów końcowych drugiej części, pojawiają się nazwiska aktorów grających Pluton. Każde jest nazwisko jest skreślane, jednak przy nazwisku Daryl Hannah (Elle) rysuje się znak zapytania. Może to znaczyć, że Elle nie zginęła. Dodatkowo, Beatrix zabiła tylko 3 osoby ze swojej listy - O-Ren, Vernitę i Billa. Budd został ukąszony w twarz przez czarną mambę, a o Elle nawet nie wiadomo czy zginęła.
  • Obłęd 88: w Japonii liczba 88 postrzegana jest jako „liczba diabła”; nie oddaje jednak ona faktycznej ilości członków organizacji; ponadto, ósma litera w alfabecie łacińskim to H, a więc 88 można również rozszyfrować jako HH, czyli skrót od "Heil Hitler"; liczba 88 jest używana w różnych kontekstach przez wiele organizacji neonazistowskich. W Kill Bill vol II Bill podsumowuje nazwę prosto: pewnie myśleli, że to jest cool
  • w części pierwszej słowo fuck pada szesnaście razy, natomiast w drugiej – dwadzieścia sześć, co daje czterdzieści dwa razy na obydwa filmy. Tym samym Kill Bill jest jedynym z dotychczasowych filmów Tarantina, który nie znalazł się na liście filmów, w którym słowo fuck padło najwięcej razy. Dla porównania: Pulp Fiction – 271, Wściekłe psy – 252, Jackie Brown – 131, w trwającym zaledwie 21 minut segmencie Czterech pokoi (Człowiek z Hollywood) reżyserowanym przez Tarantina, słowo to pada 193 razy.
  • film rozpoczyna się sentencją "Zemsta to danie podawane najlepiej na zimno" (ang. Revenge is a dish best served cold), przypisaną, przez twórców, staremu klingońskiemu powiedzeniu. Jest to żart reżysera – naprawdę cytat ten pochodzi z książki "Niebezpieczne związki".
  • w "Pulp Fiction" Mia Wallace (Uma Thurman) opowiada Vincentowi (Travolta) o pilocie serialu "Fox Force Five", w którym zagrała. Serial opowiadał o grupie pięciu agentek specjalnych. Natomiast Pluton Śmiercionośnych Żmij, o którym mowa w "Kill Billu" składał się również z pięciu zabójców (jednak tutaj były to 4 kobiety i 1 mężczyzna).
  • w drugiej części "Kill Bill" Samuel L. Jackson wcielił się w rolę organisty. Istnieje teoria, że jest to Jules z "Pulp Fiction", gdyż mówi on że chce skończyć z życiem gangstera, wędrować po świecie, być religijnym człowiekiem. W tym kontekście padają z jego ust słowa "walk the earth, like Caine in Kung-Fu". Ciekawostką także jest, że organista ginie z rąk aktora, który grał Caina w serialu "Kung-Fu" (David Carradine).

Aktorzy

Aktor Rola
Uma Thurman Beatrix Kiddo aka Czarna Mamba, Panna Młoda
David Carradine Bill aka Zaklinacz Węży
Vivica A. Fox Vernita Green aka Mokasyn Błotny
Lucy Liu O-Ren Ishii aka Mokasyn Miedziogłowiec
Michael Madsen Budd aka Grzechotnik
Daryl Hannah Elle Driver aka Górska Żmija
Sonny Chiba Hattori Hanzō
Chiaki Kuriyama Gogo Yubari
Julie Dreyfus Sofie Fatale
Gordon Liu Johnny Mo i Pai Mei
Michael Parks Earl McGraw i Esteban Vihaio
Perla Haney-Jardine B.B.
Helen Kim Karen Kim

Nagrody

Kill Bill vol. 1 otrzymał nominację do Złotego Globu w kategorii Najlepsza Aktorka w Dramacie (Uma Thurman). Film ten otrzymał również 3 MTV Movie Awards w kategoriach Najlepsza Aktorka (Uma Thurman), Najlepsza Walka (Uma Thurman kontra Chiaki Kuriyama) i Najlepszy Czarny Charakter (Lucy Liu).

Kill Bill vol. 2 dostał 2 nominacje do Złotego Globu, w kategoriach Najlepsza Aktorka w Dramacie (Uma Thurman) i Najlepszy Aktor Drugoplanowy (David Carradine). Poza tym otrzymał Filmową Nagrodę MTV w kategorii Najlepsza Walka (Uma Thurman kontra Daryl Hannah). Otrzymał również nominacje do tej nagrody w kategoriach Najlepszy Film i Najlepsza Aktorka (Uma Thurman).

Zobacz też

Linki zewnętrzne