Bazylika San Lorenzo: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
infobox, kat.
zmiana mapy lokalizacyjnej
Linia 64: Linia 64:
|typ dzwonnicy =
|typ dzwonnicy =
|nazwa dzwonu =
|nazwa dzwonu =
|kod mapy =
|kod mapy = Florencja
| stopniN = 43 | minutN = 46 | sekundN = 29.97
| stopniN = 43 | minutN = 46 | sekundN = 29.97
| stopniE = 11 | minutE = 15 | sekundE = 13.17
| stopniE = 11 | minutE = 15 | sekundE = 13.17

Wersja z 16:53, 23 kwi 2014

Bazylika św. Wawrzyńca
we Florencji
Basilica di San Lorenzo
Ilustracja
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Florencja

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

bazylika mniejsza

od

Wezwanie

św. Wawrzyńca

Położenie na mapie Florencji
Mapa konturowa Florencji
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Toskanii
Mapa konturowa Toskanii
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}
Strona internetowa
Widok na kompleks klasztorny

Bazylika San Lorenzo - bazylika we Florencji budowana od roku 1419 do lat 80. XV wieku. Zaprojektował ją florencki architekt Filippo Brunelleschi. Bazylika powstała na miejscu świątyni z okresu romańskiego, założonej w 393[1] roku.

Bazylika jest trójnawowa, została założona na planie krzyża łacińskiego. Nawa główna przekryta jest drewnianym stropem kasetonowym, nawy boczne sklepione są żaglasto. Na skrzyżowaniu naw umiejscowiona jest kopuła bez bębna. Po lewej stronie do jednego z ramion krzyża przylega stara zakrystia (1) sklepiona charakterystycznym sklepieniem (kopuła podzielona na 16 korytek, poprzez żebrowanie). Drugą zakrystię przylegającą z prawej strony do nawy poprzecznej (transeptu), tzw. nową (2) projektował Michał Anioł. Oddzielenie poszczególnych naw następuje za pomocą dwóch rzędów korynckich kolumn, na których spoczywa belkowanie, a później archiwolty. Na osi bazyliki dobudowano ośmioboczną kaplicę książęcą Medyceuszy (3) (Cappella dei Principi) o bogatym wystroju Pietra dura. Kopuła tej kaplicy dominuje nad bryłą bazyliki. Po lewej stronie znajduje się też biblioteka (6) oraz dwa dziedzińce arkadowe (4 i 5). Fasada frontowa jest surowa, pozbawiona okien, z trzema portalami wejściowymi. Zachował się drewniany model nie zrealizowanej fasady bazyliki projektu Michała Anioła. Artysta zerwał podpisany już kontrakt na budowę fasady, bo władze Florencji nie zgodziły się na użycie marmuru z Carrary.

  1. Tim Jepson: Przewodnik National Geographic - Włochy. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& Co. Spółka Komandytowa, 2002, s. 224. ISBN 83-88132-80-6.

Galeria

Literatura

  • Rolf C. Wirtz: Sztuka i architektura - Florencja, Könemann, Köln 1999, ISBN 3-8290-8142-1