Pałac Scheiblerów w Łodzi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m sprzątanie kodów map |
m drobne redakcyjne i techniczne, kat. |
||
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = |
|www = |
||
}} |
}} |
||
'''Pałac Scheiblerów''' przy ulicy [[Ulica Piotrkowska|Piotrkowskiej]] 266 w [[Łódź|Łodzi]] |
'''Pałac Scheiblerów''' przy ulicy [[Ulica Piotrkowska|Piotrkowskiej]] 266 w [[Łódź|Łodzi]]. |
||
Kamienica została zbudowana w [[1844]] roku przez ówczesnego właściciela |
Kamienica została zbudowana w [[1844]] roku przez ówczesnego właściciela – fabrykanta [[Karol Gebhardt|Karola Gebhardta]], według projektu [[Ludwik Bethier|Ludwika Bethiera]] i [[Stanisław Baliński (architekt)|Stanisława Balińskiego]]. W końcu [[Lata 40. XIX wieku|lat czterdziestych XIX wieku]] kamienica była uważana za najładniejszą przy ulicy [[Ulica Piotrkowska|Piotrkowskiej]]. |
||
Elegancki budynek z [[Klasycyzm|neoklasycystyczną]] [[Elewacja|elewacją]] ozdobioną ośmioma [[Pilaster|pilastrami]] rozdzielającymi okna i dwuspadowym [[dach]]em. |
Elegancki budynek z [[Klasycyzm|neoklasycystyczną]] [[Elewacja|elewacją]] ozdobioną ośmioma [[Pilaster|pilastrami]] rozdzielającymi okna i dwuspadowym [[dach]]em. |
||
Od 1852 właścicielem kamienicy został [[drukarz]] [[Leonard Fessler]], który zamieszkiwał ją przez niespełna trzydzieści kolejnych lat. W 1880 [[Karol Scheibler]] dla swojej rodziny odkupił najelegantszy klasycystyczny dom mieszkalny w Łodzi. |
Od 1852 właścicielem kamienicy został [[drukarz]] [[Leonard Fessler]], który zamieszkiwał ją przez niespełna trzydzieści kolejnych lat. W 1880 [[Karol Scheibler]] dla swojej rodziny odkupił najelegantszy klasycystyczny dom mieszkalny w Łodzi. |
||
Niewątpliwie usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża [[Jerzy von Kramst|Jerzego von Kramsta]], jednak od [[1886]] roku zamieszkał w nim syn [[Karol Scheibler (junior)|Karol Scheibler junior]], generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w [[Katowice|Katowicach]]. |
Niewątpliwie usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża [[Jerzy von Kramst|Jerzego von Kramsta]], jednak od [[1886]] roku zamieszkał w nim syn [[Karol Scheibler (junior)|Karol Scheibler junior]], generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w [[Katowice|Katowicach]]. |
||
W rok po nabyciu, stał się on własnością powstałego wówczas Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, a w roku 1921 wyłączono go z nowo powstałej spółki Scheibler & Grohman i ponownie został własnością prywatną spadkobierców Karola Scheiblera. |
W rok po nabyciu, stał się on własnością powstałego wówczas Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, a w roku 1921 wyłączono go z nowo powstałej spółki Scheibler & Grohman i ponownie został własnością prywatną spadkobierców Karola Scheiblera. |
||
| Linia 45: | Linia 45: | ||
Program układu wnętrz jest mało czytelny, ponieważ przez działania późniejszych użytkowników, m.in. Studium Wojskowego Politechniki Łódzkiej, zatraciły swój charakter i funkcję. |
Program układu wnętrz jest mało czytelny, ponieważ przez działania późniejszych użytkowników, m.in. Studium Wojskowego Politechniki Łódzkiej, zatraciły swój charakter i funkcję. |
||
Od 1956 roku budynek jest w użytkowaniu [[Politechnika Łódzka|Politechniki Łódzkiej]]. Obecnie mieści się w nim [[Wydział Organizacji i Zarządzania Politechniki Łódzkiej]]. |
|||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
||
| Linia 51: | Linia 51: | ||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
== Bibliografia == |
|||
* {{cytuj książkę | autor = oprac. M. Trocha, E. Chojnacka, A. Boczkowska; tł. M. Świt| tytuł = Dziewiętnastowieczna architektura w Politechnice Łódzkiej| wydawca = Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej| miejsce = Łódź| rok = 2013| strony = | isbn = 978-83-7283-517-8 | url = http://www.p.lodz.pl/materialy-promocyjne/Zabytki_PL/HTML/index.html| język =}} |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [http://www.ziemialodzka.pl/?kat=zabytki&sub=palace&id=56 Pałac rodziny Scheiblerów] |
* [http://www.ziemialodzka.pl/?kat=zabytki&sub=palace&id=56 Pałac rodziny Scheiblerów] |
||
__NOTOC__ |
|||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
[[Kategoria:Budynki Politechniki Łódzkiej]] |
|||
[[Kategoria:Pałace Łodzi|Scheiblerów]] |
[[Kategoria:Pałace Łodzi|Scheiblerów]] |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
Wersja z 02:21, 8 cze 2014
 nr rej. A/81 z 20 stycznia 1971 r.[1]
| |
 Widok współczesny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Leonard Fessler, Karol Scheibler (junior), Politechnika Łódzka |
Położenie na mapie Łodzi  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Pałac Scheiblerów przy ulicy Piotrkowskiej 266 w Łodzi.
Kamienica została zbudowana w 1844 roku przez ówczesnego właściciela – fabrykanta Karola Gebhardta, według projektu Ludwika Bethiera i Stanisława Balińskiego. W końcu lat czterdziestych XIX wieku kamienica była uważana za najładniejszą przy ulicy Piotrkowskiej.
Elegancki budynek z neoklasycystyczną elewacją ozdobioną ośmioma pilastrami rozdzielającymi okna i dwuspadowym dachem.
Od 1852 właścicielem kamienicy został drukarz Leonard Fessler, który zamieszkiwał ją przez niespełna trzydzieści kolejnych lat. W 1880 Karol Scheibler dla swojej rodziny odkupił najelegantszy klasycystyczny dom mieszkalny w Łodzi. Niewątpliwie usytuowanie domu odgrywało tutaj niebagatelną rolę. Zamykał on od strony zachodniej całą posiadłość Scheiblerów, jak również był wizytówką od strony głównego traktu miasta. Być może początkowo był przeznaczony dla córki Emmy i jej męża Jerzego von Kramsta, jednak od 1886 roku zamieszkał w nim syn Karol Scheibler junior, generalny spadkobierca firmy, zaś Kramstowie wyjechali z Łodzi i mieszkali w Katowicach.
W rok po nabyciu, stał się on własnością powstałego wówczas Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Karola Scheiblera, a w roku 1921 wyłączono go z nowo powstałej spółki Scheibler & Grohman i ponownie został własnością prywatną spadkobierców Karola Scheiblera.
Po śmierci Karola Scheiblera dom został w roku 1891 przebudowany. Kilku architektów (H. Majewski, F. Chełmiński) pracowało na jego współczesny wizerunek. W ciągu kolejnych lat Scheiblerowie poddali go kilku przebudowom (m.in. dobudowano wieżę w południowej części), które przekształciły budynek w miejski pałac o neorenesansowym charakterze. Obecną eklektyczną formę nadały mu dwie kolejne przebudowy w latach 1894 i 1897. Przebudowa w roku 1894, według projektu Franciszka Chełmińskiego, powiększyła go w kierunku południowym o trzy osie. W narożniku wzniesiono wieżę zwieńczoną hełmem w kształcie ostrosłupa, pokrytego łuską z blachy cynkowej. Hełm zwieńczono masztem z chorągiewką i datą 1894. Kolejna rozbudowa nastąpiła w roku 1897. Pałac powiększono od strony północnej o parterową dobudówkę, mieszczącą salon od ulicy a ogród zimowy od podwórza. Wnętrza były bogato dekorowane, sztukatorskie sufity pokryte były polichromią, do dziś są zachowane tylko w niektórych pomieszczeniach. Główna klatka schodowa z drewnianymi schodami i tralkową balustradą ozdobiona była witrażami zachowanymi fragmentarycznie. Wnętrza zostały prawie zupełnie zniszczone, w niektórych pokojach zachowały się częściowo sztukaterie oraz piece i kominki. Program układu wnętrz jest mało czytelny, ponieważ przez działania późniejszych użytkowników, m.in. Studium Wojskowego Politechniki Łódzkiej, zatraciły swój charakter i funkcję.
Od 1956 roku budynek jest w użytkowaniu Politechniki Łódzkiej. Obecnie mieści się w nim Wydział Organizacji i Zarządzania Politechniki Łódzkiej.
Zobacz też
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 44 [dostęp 2011-08-29].
Bibliografia
- oprac. M. Trocha, E. Chojnacka, A. Boczkowska; tł. M. Świt: Dziewiętnastowieczna architektura w Politechnice Łódzkiej. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2013. ISBN 978-83-7283-517-8.