Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Wyposażenie: popr. kat. |
odlinkowanie dat, drobne redakcyjne, poprawa linków |
||
Linia 72: | Linia 72: | ||
|www = http://www.wambierzyce.pl/ |
|www = http://www.wambierzyce.pl/ |
||
}} |
}} |
||
'''Bazylika pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Wambierzycach''', |
'''Bazylika pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Wambierzycach''', Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemi Kłodzkiej<ref>[http://www.wambierzyce.pl/kontakt-i-podstawowe-dane.html „Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin”]</ref> - [[barok]]owa [[bazylika]] znajdująca się w [[Wambierzyce|Wambierzycach]]. Wybudowana została w latach [[1715]] - [[1723]]. W roku 1936 [[papież]] [[Pius XI]] nadał kościołowi tytuł [[bazylika mniejsza|bazyliki mniejszej]]. |
||
== Historia == |
== Historia == |
||
Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII wieku w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w |
Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII wieku w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w 1218 roku ociemniały Jan z Raszewa odzyskał w tym miejscu wzrok. Po tym zdarzeniu do Wambierzyc zaczęło podróżować wielu [[Pielgrzym (religia)|pielgrzymów]]. Wkrótce pod drzewem z figurką postawiono [[ołtarz]], a po bokach lichtarz i chrzcielnicę. W 1263 roku na wzgórzu powstał drewniany [[kościół (budynek)|kościół]]. |
||
W 1512 roku Ludwik von Panwitz wzniósł większą świątynię wybudowaną z [[cegła|cegły]]. Został on jednak zrujnowany podczas [[wojna trzydziestoletnia|wojny trzydziestoletniej]]. W latach 1695-1711 wybudowano nowy kościół, który jednak szybko zaczął się walić i został rozebrany w 1714 roku. W latach 1715-1723 powstała kolejna świątynia wybudowana przez hrabiego Franciszka Antoniego von Goetzena, która przetrwała do dziś. |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Plik:Bazylika wnętrze 01.jpg|thumb|250px|right|Wnętrze bazyliki]] |
[[Plik:Bazylika wnętrze 01.jpg|thumb|250px|right|Wnętrze bazyliki]] |
||
Linia 83: | Linia 86: | ||
== Wyposażenie == |
== Wyposażenie == |
||
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem [[Karl Sebastian Flacker|Karla Sebastiana Flackera]]. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w. |
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem [[Karl Sebastian Flacker|Karla Sebastiana Flackera]]. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w. |
||
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona dzieło Flackera z 1723. Jest ona ilustracją hymnu Magnificat. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza<ref>Opis wg A. Mitkowska, ''Wambierzyce'', Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984, s. 56-58.</ref>. |
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723. Jest ona ilustracją hymnu ''Magnificat''. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza<ref>Opis wg A. Mitkowska, ''Wambierzyce'', Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984, s. 56-58.</ref>. |
||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
Wersja z 13:50, 15 cze 2014
Sanktuarium Królowej Rodzin | |||||||||
Bazylika w Wambierzycach | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||
Adres |
{{{adres}}} | ||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
bazylika mniejsza • nadający tytuł |
od (dts) | ||||||||
Wezwanie |
Nawiedzenia NMP | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |||||||||
Strona internetowa |
Bazylika pw. Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Wambierzycach, Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin Patronki Ziemi Kłodzkiej[2] - barokowa bazylika znajdująca się w Wambierzycach. Wybudowana została w latach 1715 - 1723. W roku 1936 papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej.
Historia
Obecna bazylika stoi na wzgórzu, gdzie w XII wieku w niszy wysokiego drzewa umieszczono figurkę Matki Boskiej. Według kronik w 1218 roku ociemniały Jan z Raszewa odzyskał w tym miejscu wzrok. Po tym zdarzeniu do Wambierzyc zaczęło podróżować wielu pielgrzymów. Wkrótce pod drzewem z figurką postawiono ołtarz, a po bokach lichtarz i chrzcielnicę. W 1263 roku na wzgórzu powstał drewniany kościół.
W 1512 roku Ludwik von Panwitz wzniósł większą świątynię wybudowaną z cegły. Został on jednak zrujnowany podczas wojny trzydziestoletniej. W latach 1695-1711 wybudowano nowy kościół, który jednak szybko zaczął się walić i został rozebrany w 1714 roku. W latach 1715-1723 powstała kolejna świątynia wybudowana przez hrabiego Franciszka Antoniego von Goetzena, która przetrwała do dziś.
W 1936 roku papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej. 17 sierpnia 1980 roku kardynał Stefan Wyszyński dokonał koronacji figurki Matki Bożej nadając jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin.
Wyposażenie
Prezbiterium jest oddzielone od nawy kratą. Ołtarz główny jest dziełem Karla Sebastiana Flackera. W centrum znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem adorowana przez dwa anioły. Figurka wykonana z drewna lipowego ma 28 cm. Pochodzi z końca XIV w.
W nawie po stronie południowej znajduje się barokowa ambona, dzieło Flackera z 1723. Jest ona ilustracją hymnu Magnificat. Ambonę wieńczy postać Ducha Świętego, poniżej widnieje Madonna w otoczeniu aniołów. Na baldachimie siedzą personifikacje kontynentów: Ameryki, Europy, Azji i Afryki. Na korpusie znajdują się rzeźby czterech ewangelistów. We wnękach prezbiterium umieszczono ołtarze pochodzące z XIX w. Od wschodu są to ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Walentego, św. Anny, św. Józefa i św. Antoniego. Ponad drzwiami na ścianie północnej wiszą obrazy św. Jadwigi Śląskiej, św. Otylii i św. Apolonii, a na ścianie północnej św. Jana Sarkandra, św. Franciszka Ksawerego i św. Karola Boromeusza[3].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .
- ↑ „Sanktuarium Wambierzyckiej Królowej Rodzin”
- ↑ Opis wg A. Mitkowska, Wambierzyce, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984, s. 56-58.