Edward Mutesa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 20: Linia 20:


== Życiorys ==
== Życiorys ==
Był synem bugandyjskiego władcy Daudi Chwi II. Początkowo uczony przez guwernerów Mutesa studiował później na Uniwersytecie w Cambridge. Po śmierci ojca Mutesa w 1939 został kabaką Bugandy. Do 1942 rządził tylko nominalnie z powodu niepełnoletności. Dopiero jako 18-latek mógł przejąć faktyczną władzę z rąk rządzącej dotychczas w jego imieniu rady regencyjnej.
Był synem bugandyjskiego władcy Daudi Chwi II. Początkowo uczony przez guwernerów Mutesa studiował później na Uniwersytecie w Cambridge. Po śmierci ojca Mutesa w 1939 został kabaką Bugandy. Do 1942 rządził tylko nominalnie z powodu niepełnoletności. Dopiero jako 18-latek mógł przejąć faktyczną władzę z rąk rządzącej dotychczas w jego imieniu rady regencyjnej.<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435</ref>


W 1953 sekretarz stanu ds. kolonii Wielkiej Brytanii zaprezentował Mutesie plan stworzenia federacji złożonej ze wschodnioafrykańskich kolonii brytyjskich na wzór federacji takich jak [[Rodezja]] i [[Niasa]], lecz kabaka nie chciał, by powstała w ten sposób zjednoczona Uganda: sprzeciwił się jej tworzeniu i odmówił współpracy przy realizacji tego planu. Przedstawił natomiast swoje żądania niezależności Bugandy, przypominając o układzie, jaki Brytyjczycy zawarli wcześniej z Bugandą, lecz ówczesny gubernator brytyjski [[Andrew Cohen]] w dniu 30 października 1953 nakazał Mutesie II udać się na emigrację do Wielkiej Brytanii, gdyż nie potrafił przekonać go do współpracy. Miało to niepożądane dla Wielkiej Brytanii konsekwencji w postaci niemożności ustabilizowania sytuacji w kraju, której nie umiała zaradzić nawet dwukrotnie zarządzająca stan wyjątkowy rada regencja założona z inicjatywy brytyjskiej. Dwa lata później Mutesa II reemigrował za pozwoleniem skłonnym tym razem do ustępstw władzom brytyjskim.
W 1953 sekretarz stanu ds. kolonii Wielkiej Brytanii zaprezentował Mutesie plan stworzenia federacji złożonej ze wschodnioafrykańskich kolonii brytyjskich na wzór federacji takich jak [[Rodezja]] i [[Niasa]], lecz kabaka nie chciał, by powstała w ten sposób zjednoczona Uganda: sprzeciwił się jej tworzeniu i odmówił współpracy przy realizacji tego planu. Przedstawił natomiast swoje żądania niezależności Bugandy, przypominając o układzie, jaki Brytyjczycy zawarli wcześniej z Bugandą, lecz ówczesny gubernator brytyjski [[Andrew Cohen]] w dniu 30 października 1953 nakazał Mutesie II udać się na emigrację do Wielkiej Brytanii, gdyż nie potrafił przekonać go do współpracy<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 436</ref>. Miało to niepożądane dla Wielkiej Brytanii konsekwencji w postaci niemożności ustabilizowania sytuacji w kraju, której nie umiała zaradzić nawet dwukrotnie zarządzająca stan wyjątkowy rada regencja założona z inicjatywy brytyjskiej. Dwa lata później Mutesa II reemigrował za pozwoleniem skłonnym tym razem do ustępstw władzom brytyjskim.


Po powrocie do kraju Mutesa kontynuował swe starania nie tylko o anatomię, ale i o niepodległość kraju. W czerwcu 1960 nie miał zamiaru wziąć udziału w przeprowadzonych w Ugandzie wyborach: odmówił, żądając dla Bugandy specjalnych przywilejów, jednak nie zważano na jego sprzeciw i wybory się odbyły, wskutek czego zostały ustalone ostateczne granice świeżo niepodległej Ugandy. W październiku 1961 Mutesa ustąpił pod naciskiem Brytyjczyków, pozwalając na połączenie zaanektowanie Bugandy do Ugandy. Sprzymierzył się wówczas z ugandyjskim prawnikiem [[Milton Obote|Apollo Miltonem Obote]], dzięki czemu w 1962 kabaka wygrał wybory prezydenckie i został pierwszym w historii Ugandy prezydentem, Obote zaś objął 30 kwietnia 1962 urząd premiera.
Po powrocie do kraju Mutesa kontynuował swe starania nie tylko o anatomię, ale i o niepodległość kraju. W czerwcu 1960 nie miał zamiaru wziąć udziału w przeprowadzonych w Ugandzie wyborach: odmówił, żądając dla Bugandy specjalnych przywilejów, jednak nie zważano na jego sprzeciw<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435</ref> i wybory się odbyły, wskutek czego zostały ustalone ostateczne granice świeżo niepodległej Ugandy. W październiku 1961 Mutesa ustąpił pod naciskiem Brytyjczyków, pozwalając na połączenie zaanektowanie Bugandy do Ugandy. Sprzymierzył się wówczas z ugandyjskim prawnikiem [[Milton Obote|Apollo Miltonem Obote]], dzięki czemu w 1962 kabaka wygrał wybory prezydenckie i został pierwszym w historii Ugandy prezydentem, Obote zaś objął 30 kwietnia 1962 urząd premiera.


Współpraca między Mutesą i Obote okazała się krucha, gdyż jako prezydent Mutesa przekonał się, że zakres jego władzy jest tylko reprezentacyjny. W 1966 miał miejsce jednoosobowy przewrót zorganizowany przez Obote przeciwko własnemu rządowi, który został oskarżony o uczestnictwo w niezgodnym z prawem handlu złotem kongijskim. Wtedy to premier zawieszając konstytucję umieścił pięciu ministrów w areszcie, a Mutesę pozbawił funkcji prezydenckiej, zastępując go na stanowisku szefa państwa. Eksprezydent Mutesa zamieszkał w swoim pałacu, lecz po zreorganizowaniu przez Obote konstytucji tak, by usunęła ona autonomię Bugandy, przyszło kabace opuścić Ugandę: Obote rozkazał bowiem swemu dowódcy - byłemu brytyjskiemu oficerowi [[Idi Amin|Idiemu Aminowi Dadzie]] - by wyeliminował Mutesę. Zarządzenie stało się faktem w dniu 24 maja 1966, kiedy armia Amina otoczyła pałac Mutesy. Król udał się wskutek tego na wygnanie. Osiadł w Wielkiej Brytanii, w której stolicy zmarł z powodu zatrucia alkoholem.
Współpraca między Mutesą i Obote okazała się krucha, gdyż jako prezydent Mutesa przekonał się, że zakres jego władzy jest tylko reprezentacyjny<ref>Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435</ref>. W 1966 miał miejsce jednoosobowy przewrót zorganizowany przez Obote przeciwko własnemu rządowi, który został oskarżony o uczestnictwo w niezgodnym z prawem handlu złotem kongijskim. Wtedy to premier zawieszając konstytucję umieścił pięciu ministrów w areszcie, a Mutesę pozbawił funkcji prezydenckiej, zastępując go na stanowisku szefa państwa. Eksprezydent Mutesa zamieszkał w swoim pałacu, lecz po zreorganizowaniu przez Obote konstytucji tak, by usunęła ona autonomię Bugandy, przyszło kabace opuścić Ugandę: Obote rozkazał bowiem swemu dowódcy - byłemu brytyjskiemu oficerowi [[Idi Amin|Idiemu Aminowi Dadzie]] - by wyeliminował Mutesę. Zarządzenie stało się faktem w dniu 24 maja 1966, kiedy armia Amina otoczyła pałac Mutesy. Król udał się wskutek tego na wygnanie. Osiadł w Wielkiej Brytanii, w której stolicy zmarł z powodu zatrucia alkoholem.<ref>Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'', wyd. Videograf II, tłum. Roman Niedballa, Katowice 2004</ref>

{{Przypisy}}

=== Bibliografia ===
* Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435-436


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==

Wersja z 19:49, 1 sie 2014

Edward Mutesa II
Ilustracja
Mutesa II (drugi z prawej) z władcami ugandyjskich królestw - zdjęcie wykonane między 1957 a 1961.
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1924
Makindye

Data i miejsce śmierci

21 listopada 1969
Londyn

Prezydent Ugandy
Okres

od 9 października 1963
do 2 marca 1966

Następca

Milton Obote

Odznaczenia
Rycerz Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego

Edward Frederick William David Walugembe Mutebi Luwangula Mutesa II znany wśród poddanych jako Król Freddy(ur. 19 listopada 1924 w Makindye, zm. 21 listopada 1969 w Londynie) – polityk ugandyjski, król (Kabaka) Bugandy w latach 1939 - 1953 oraz 1955 - 1966 i pierwszy prezydent niepodległej Ugandy w latach 1963 - 1966. Obalony w wyniku zamachu stanu przeprowadzonego przez ówczesnego premiera Ugandy Miltona Obote, 5 maja 1966, który sam ogłosił się prezydentem Ugandy.

Życiorys

Był synem bugandyjskiego władcy Daudi Chwi II. Początkowo uczony przez guwernerów Mutesa studiował później na Uniwersytecie w Cambridge. Po śmierci ojca Mutesa w 1939 został kabaką Bugandy. Do 1942 rządził tylko nominalnie z powodu niepełnoletności. Dopiero jako 18-latek mógł przejąć faktyczną władzę z rąk rządzącej dotychczas w jego imieniu rady regencyjnej.[1]

W 1953 sekretarz stanu ds. kolonii Wielkiej Brytanii zaprezentował Mutesie plan stworzenia federacji złożonej ze wschodnioafrykańskich kolonii brytyjskich na wzór federacji takich jak Rodezja i Niasa, lecz kabaka nie chciał, by powstała w ten sposób zjednoczona Uganda: sprzeciwił się jej tworzeniu i odmówił współpracy przy realizacji tego planu. Przedstawił natomiast swoje żądania niezależności Bugandy, przypominając o układzie, jaki Brytyjczycy zawarli wcześniej z Bugandą, lecz ówczesny gubernator brytyjski Andrew Cohen w dniu 30 października 1953 nakazał Mutesie II udać się na emigrację do Wielkiej Brytanii, gdyż nie potrafił przekonać go do współpracy[2]. Miało to niepożądane dla Wielkiej Brytanii konsekwencji w postaci niemożności ustabilizowania sytuacji w kraju, której nie umiała zaradzić nawet dwukrotnie zarządzająca stan wyjątkowy rada regencja założona z inicjatywy brytyjskiej. Dwa lata później Mutesa II reemigrował za pozwoleniem skłonnym tym razem do ustępstw władzom brytyjskim.

Po powrocie do kraju Mutesa kontynuował swe starania nie tylko o anatomię, ale i o niepodległość kraju. W czerwcu 1960 nie miał zamiaru wziąć udziału w przeprowadzonych w Ugandzie wyborach: odmówił, żądając dla Bugandy specjalnych przywilejów, jednak nie zważano na jego sprzeciw[3] i wybory się odbyły, wskutek czego zostały ustalone ostateczne granice świeżo niepodległej Ugandy. W październiku 1961 Mutesa ustąpił pod naciskiem Brytyjczyków, pozwalając na połączenie zaanektowanie Bugandy do Ugandy. Sprzymierzył się wówczas z ugandyjskim prawnikiem Apollo Miltonem Obote, dzięki czemu w 1962 kabaka wygrał wybory prezydenckie i został pierwszym w historii Ugandy prezydentem, Obote zaś objął 30 kwietnia 1962 urząd premiera.

Współpraca między Mutesą i Obote okazała się krucha, gdyż jako prezydent Mutesa przekonał się, że zakres jego władzy jest tylko reprezentacyjny[4]. W 1966 miał miejsce jednoosobowy przewrót zorganizowany przez Obote przeciwko własnemu rządowi, który został oskarżony o uczestnictwo w niezgodnym z prawem handlu złotem kongijskim. Wtedy to premier zawieszając konstytucję umieścił pięciu ministrów w areszcie, a Mutesę pozbawił funkcji prezydenckiej, zastępując go na stanowisku szefa państwa. Eksprezydent Mutesa zamieszkał w swoim pałacu, lecz po zreorganizowaniu przez Obote konstytucji tak, by usunęła ona autonomię Bugandy, przyszło kabace opuścić Ugandę: Obote rozkazał bowiem swemu dowódcy - byłemu brytyjskiemu oficerowi Idiemu Aminowi Dadzie - by wyeliminował Mutesę. Zarządzenie stało się faktem w dniu 24 maja 1966, kiedy armia Amina otoczyła pałac Mutesy. Król udał się wskutek tego na wygnanie. Osiadł w Wielkiej Brytanii, w której stolicy zmarł z powodu zatrucia alkoholem.[5]

  1. Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435
  2. Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 436
  3. Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435
  4. Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435
  5. Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, tłum. Roman Niedballa, Katowice 2004

Bibliografia

  • Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 435-436

Linki zewnętrzne