Zamek w Nagórzance: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Zamki na Ukrainie" za pomocą HotCat |
m MalarzBOT: {{Zamki i pałace Ukrainy}} jest redirectem {{Pałace i zamki Ukrainy}} |
||
Linia 52: | Linia 52: | ||
* {{SgKP|III|367|Jagielnica}} |
* {{SgKP|III|367|Jagielnica}} |
||
{{ |
{{Pałace i zamki Ukrainy}} |
||
[[Kategoria:Ruiny zamków na Ukrainie]] |
[[Kategoria:Ruiny zamków na Ukrainie]] |
Wersja z 08:27, 21 sie 2014
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Typ budynku |
zamek |
Rozpoczęcie budowy |
XV w. |
Ważniejsze przebudowy | |
Pierwszy właściciel |
Stanisław Lanckoroński |
Kolejni właściciele |
Jędrzej Potocki, Lanckorońscy, Cesarstwo Austrii |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Zamek w Jagielnicy-Nagórzance – zamek wybudowany pod koniec XV w. jako drewniany, znajduje się na wzniesieniu w małej miejscowości Nagórzanka obok Jagielnicy.
Historia
Warownia została przebudowana na murowaną na przełomie XVI/XVII w. przez Stanisława Lanckorońskiego, wojewodę ruskiego i hetmana wielkiego koronnego[1]. W 1648 r. zamek oparł się najazdowi kozackiemu, ale już w 1655 r. na skutek zdrady został zdobyty[1]. W 1672 r.[2] w wyniku utraty przez Polskę wschodnich ziem na rzecz imperium osmańskiego na mocy pokoju w Buczaczu stał się siedzibą Ibrahima Szejtana. Odbity przez Polskę już w 1699 r. na mocy pokoju w Karłowicach i po odbudowie ze zniszczeń wojennych został rezydencją Lanckorońskich. W 1817 roku Antoni Lanckoroński sprzedał zamek rządowi austriackiemu. który urządził w nim dużą fabrykę tytoniu[2]. Funkcjonowała ona z przerwami do lat 90. XX w. Od 2000 r. zamek stanowi własność prywatną.
Położenie, architektura
Zamek znajdował się na wysokim i stromym[2], trudnym do zdobycia wzgórzu, a umiejętne jego ufortyfikowanie bastionowe zrobiło z niego warownię nie do zdobycia. W skład zamku wchodziły budynki mieszkalne i gospodarcze, od południa broniły go dwa bastiony, wjazd prowadził przez bramę poprzedzoną mostem nad głębokim rowem[1]. Na bramie zamku zachował się kamienny herb Lanckorońskich.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, ss. 367-68.
Linki zewnętrzne
- Zamek w Jagielnicy
- Podolskie gniazdo Lanckorońskich
- Jagielnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 367 .