Ryszard Bakst: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 22: | Linia 22: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
=== Młodość i wykształcenie === |
=== Młodość i wykształcenie === |
||
Urodził się w rodzinie o muzycznych tradycjach. Ojciec był muzykiem amatorem, a matka pianistką-pedagogiem. Pierwsze nauki muzyczne pobierał właśnie u matki. |
Urodził się w [[Żydzi|żydowskiej]] rodzinie o muzycznych tradycjach. Ojciec był muzykiem amatorem, a matka pianistką-pedagogiem. Pierwsze nauki muzyczne pobierał właśnie u matki. |
||
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] stracił część rodziny, a sam |
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] stracił część rodziny, a sam został deportowany w głą [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]]. Szkołę średnią ukończył w [[Swierdłowsk]]u. W latach 1944–1947 studiował w [[Konserwatorium Moskiewskie|Konserwatorium Moskiewskim]]. Po ukończeniu studiów powrócił do Polski i rozpoczął pracę pedagogiczną. Zaczął też dawać liczne koncerty. Na przestrzeni lat jego nauczycielami byli m.in. [[Józef Turczyński]], [[Abram Lufer]], [[Heinrich Neuhaus]] i [[Zbigniew Drzewiecki]]. |
||
W 1949 wystąpił na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dotarł do finału i otrzymał VI nagrodę. Jego występy wysoko oceniał m.in. [[Wawrzyniec Żuławski]]. |
W 1949 wystąpił na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dotarł do finału i otrzymał VI nagrodę. Jego występy wysoko oceniał m.in. [[Wawrzyniec Żuławski]]. |
||
Linia 31: | Linia 31: | ||
Po konkursowym sukcesie dawał koncerty w wielu krajach europejskich i w [[Stany Zjednoczone Ameryki|USA]]. Występował wielokrotnie w Royal Festival Hall w [[Londyn]]ie, w [[Carnegie Hall]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i w wielu innych miastach. Prowadził też działalność pedagogiczną – był profesorem fortepianu na uczelniach we Wrocławiu (1950–1953) i w Warszawie (1953–1968). Ponadto należał do [[Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków|Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków]] (w latach 1966–1968 prezes Oddziału Warszawskiego). W 1960 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. |
Po konkursowym sukcesie dawał koncerty w wielu krajach europejskich i w [[Stany Zjednoczone Ameryki|USA]]. Występował wielokrotnie w Royal Festival Hall w [[Londyn]]ie, w [[Carnegie Hall]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] i w wielu innych miastach. Prowadził też działalność pedagogiczną – był profesorem fortepianu na uczelniach we Wrocławiu (1950–1953) i w Warszawie (1953–1968). Ponadto należał do [[Stowarzyszenie Polskich Artystów Muzyków|Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków]] (w latach 1966–1968 prezes Oddziału Warszawskiego). W 1960 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim [[Order Odrodzenia Polski|Orderu Odrodzenia Polski]]. |
||
W 1968 |
W 1968 po [[antysemityzm|antysemickiej]] nagonce, będącej efektem [[Marzec 1968|wydarzeń marcowych]], wyemigrował do [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Tam kontynuował działalność koncertową oraz prowadził klasę fortepianu w Royal Manchester College of Music, a później [[Royal Northern College of Music]] w [[Manchester]]ze (1969–1999). W 1973 przyczynił się do odsłonięcia w hallu College'u pomnika [[Fryderyk Chopin|Fryderyka Chopina]] dłuta [[Ludwika Nitschowa|Ludwiki Nitschowej]]. Był też pomysłodawcą organizowania kursów mistrzowskich dla młodych pianistów w [[Duszniki-Zdrój|Dusznikach]]. |
||
W 1990 |
W 1990 został zaproszony do grona jurorów [[XII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina|XII Konkursu Chopinowskiego]] w Warszawie. |
||
Zmarł |
Zmarł w [[Manchester]]ze. Dla upamiętnienia jego imienia w Royal Northern College of Music w Manchesterze ufundowano nagrodę dla najzdolniejszych uczniów szkoły. |
||
== Repertuar i dyskografia == |
== Repertuar i dyskografia == |
||
Linia 55: | Linia 55: | ||
[[Kategoria:Laureaci Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina]] |
[[Kategoria:Laureaci Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina]] |
||
[[Kategoria:Polscy jurorzy Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina]] |
[[Kategoria:Polscy jurorzy Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina]] |
||
[[Kategoria:Polscy Żydzi]] |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1926]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1926]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1999]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1999]] |
Wersja z 22:54, 2 lis 2014
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Odznaczenia | |
Ryszard Bakst (ur. 4 kwietnia 1926 w Warszawie; zm. 25 marca 1999 w Manchesterze) – polski pianista i pedagog, laureat VI nagrody na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Urodził się w żydowskiej rodzinie o muzycznych tradycjach. Ojciec był muzykiem amatorem, a matka pianistką-pedagogiem. Pierwsze nauki muzyczne pobierał właśnie u matki.
W czasie II wojny światowej stracił część rodziny, a sam został deportowany w głą Związku Radzieckiego. Szkołę średnią ukończył w Swierdłowsku. W latach 1944–1947 studiował w Konserwatorium Moskiewskim. Po ukończeniu studiów powrócił do Polski i rozpoczął pracę pedagogiczną. Zaczął też dawać liczne koncerty. Na przestrzeni lat jego nauczycielami byli m.in. Józef Turczyński, Abram Lufer, Heinrich Neuhaus i Zbigniew Drzewiecki.
W 1949 wystąpił na IV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina. Dotarł do finału i otrzymał VI nagrodę. Jego występy wysoko oceniał m.in. Wawrzyniec Żuławski.
Międzynarodowa kariera
Po konkursowym sukcesie dawał koncerty w wielu krajach europejskich i w USA. Występował wielokrotnie w Royal Festival Hall w Londynie, w Carnegie Hall w Nowym Jorku i w wielu innych miastach. Prowadził też działalność pedagogiczną – był profesorem fortepianu na uczelniach we Wrocławiu (1950–1953) i w Warszawie (1953–1968). Ponadto należał do Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków (w latach 1966–1968 prezes Oddziału Warszawskiego). W 1960 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W 1968 po antysemickiej nagonce, będącej efektem wydarzeń marcowych, wyemigrował do Wielkiej Brytanii. Tam kontynuował działalność koncertową oraz prowadził klasę fortepianu w Royal Manchester College of Music, a później Royal Northern College of Music w Manchesterze (1969–1999). W 1973 przyczynił się do odsłonięcia w hallu College'u pomnika Fryderyka Chopina dłuta Ludwiki Nitschowej. Był też pomysłodawcą organizowania kursów mistrzowskich dla młodych pianistów w Dusznikach.
W 1990 został zaproszony do grona jurorów XII Konkursu Chopinowskiego w Warszawie.
Zmarł w Manchesterze. Dla upamiętnienia jego imienia w Royal Northern College of Music w Manchesterze ufundowano nagrodę dla najzdolniejszych uczniów szkoły.
Repertuar i dyskografia
W jego repertuarze znajdowały się utwory Chopina, Beethovena, Schumanna, Mendelssohna, Paderewskiego, Zarębskiego, Pistona, Honeggera, Kabalewskiego, Szostakowicza, Milhauda i Coplanda.
Nagrał wiele płyt gramofonowych (Polskie Nagrania Muza, EMI, Columbia Records, Westminster).
Bibliografia
- S. Dybowski, Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie, wyd. Selene, Warszawa 2005, s. 167–169.
- Nota biograficzna na stronie Culture.pl
- Polscy pianiści klasyczni
- Polscy pedagodzy muzyczni
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Laureaci Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina
- Polscy jurorzy Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina
- Polscy Żydzi
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 1999