Ołeksandr Turczynow: Różnice pomiędzy wersjami

Ołeksandr Turczynow
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1964 ; Dniepropetrowsk
	Przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy
Okres	od 22 lutego 2014; do 27 listopada 2014
Przynależność polityczna	Batkiwszczyna / Front Ludowy
Poprzednik	Wołodymyr Rybak
Następca	Wołodymyr Hrojsman
	I wicepremier Ukrainy
Okres	od 18 grudnia 2007; do 11 marca 2010
Przynależność polityczna	Blok Julii Tymoszenko
Poprzednik	Mykoła Azarow
Następca	Andrij Klujew
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 19:06, 19 sty 2015

Ołeksandr Wałentynowycz Turczynow, ukr. Олександр Валентинович Турчинов (ur. 31 marca 1964 w Dniepropetrowsku) – ukraiński polityk, doktor nauk ekonomicznych. I wicepremier Ukrainy w latach 2007–2010, p.o. premiera Ukrainy od 4 do 11 marca 2010. Od 22 lutego 2014 do 27 listopada 2014 przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy, od 23 lutego do 7 czerwca 2014 na mocy decyzji parlamentu czasowo pełnił obowiązki prezydenta Ukrainy.

Życiorys

Na początku lat 90. był zatrudniony w administracji regionalnej. Od 1994 do 1998 zajmował stanowisko dyrektora Instytutu Nauk Ekonomicznych, był też wykładowcą jednego z kijowskich uniwersytetów.

W 1998, 2002, 2006 i 2007 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej. Po powołaniu pierwszego rządu Julii Tymoszenko został szefem Służby Bezpieczeństwa Ukrainy. W grudniu 2007 objął stanowisko pierwszego wicepremiera w jej drugim gabinecie. W maju 2008 bezskutecznie ubiegał się o stanowisko mera Kijowa. Należał do liderów Bloku Julii Tymoszenko, został też wiceprzewodniczącym partii Batkiwszczyna.

4 marca 2010, dzień po uchwaleniu przez Radę Najwyższą wotum nieufności wobec rządu Julii Tymoszenko i wzięciu przez nią urlopu, został pełniącym obowiązki premiera Ukrainy^[1]. 11 marca 2010 parlament na stanowisku nowego premiera zatwierdził Mykołę Azarowa^[2].

W 2012 ponownie uzyskał mandat poselski z ramienia Batkiwszczyny^[3]. 22 lutego 2014 wybrany na przewodniczącego ukraińskiego parlamentu. Następnego dnia parlament, który dzień wcześniej odwołał prezydenta Wiktora Janukowycza, powierzył Ołeksandrowi Turczynowowi pełnienie obowiązków głowy państwa^[4]. Obowiązki prezydenta przestał pełnić 7 czerwca 2014 z chwilą zaprzysiężenia nowo wybranego prezydenta Petra Poroszenki. Pod koniec sierpnia tego samego roku wystąpił z Batkiwszczyny wraz z częścią innych liderów partii^[5].

Został następnie jednym z liderów Frontu Ludowego, utrzymując w październiku 2014 mandat poselski na kolejną kadencję^[6]. W grudniu tegoż roku powołany na sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy^[7].

Życie prywatne

Ołeksandr Turczynow jest żonaty, ma syna. Jest baptystą, członkiem rady jednego z kijowskich zborów baptystycznych, jego świeckim kaznodzieją^[8].

↑ Aleksander Turczynow oficjalnie został p.o. premiera. zik.com, 4 marca 2010. [dostęp 11 marca 2010].
↑ Ukraina: koalicja "Stabilność i Reformy" przejmuje władzę. Azarow nowym premierem. gazeta.pl, 11 marca 2010. [dostęp 11 marca 2010].
↑ Serwis CVK – Wybory 2012 (ukr.). [dostęp 30 października 2012].
↑ Поіменне голосування про проект Постанови про Покладення на Голову Верховної Ради обов'язків Президента України згідно із ст.112 Конституції України (№4204) – за основу та в цілому. rada.gov.ua. [dostęp 23 lutego 2014]. (ukr.).
↑ Arsenij Jaceniuk, Ołeksandr Turczynow, Andrij Parubij i Arsen Awakow odchodzą z partii Tymoszenko. wp.pl, 27 sierpnia 2014. [dostęp 28 sierpnia 2014].
↑ Serwis CVK – Wybory 2014 (ukr.). [dostęp 28 października 2014].
↑ Turchynov becomes secretary of Ukraine's NSDC. interfax.com.ua, 16 grudnia 2014. [dostęp 19 stycznia 2015]. (ang.).
↑ Profile: Olexander Turchynov. bbc.com, 23 lutego 2014. [dostęp 27 lutego 2014]. (ang.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie openua.net (ukr.). [dostęp 11 marca 2010].

[1] Aleksander Turczynow oficjalnie został p.o. premiera. zik.com, 4 marca 2010. [dostęp 11 marca 2010].

[2] Ukraina: koalicja "Stabilność i Reformy" przejmuje władzę. Azarow nowym premierem. gazeta.pl, 11 marca 2010. [dostęp 11 marca 2010].

[3] Serwis CVK – Wybory 2012 (ukr.). [dostęp 30 października 2012].

[4] Поіменне голосування про проект Постанови про Покладення на Голову Верховної Ради обов'язків Президента України згідно із ст.112 Конституції України (№4204) – за основу та в цілому. rada.gov.ua. [dostęp 23 lutego 2014]. (ukr.).

[5] Arsenij Jaceniuk, Ołeksandr Turczynow, Andrij Parubij i Arsen Awakow odchodzą z partii Tymoszenko. wp.pl, 27 sierpnia 2014. [dostęp 28 sierpnia 2014].

[6] Serwis CVK – Wybory 2014 (ukr.). [dostęp 28 października 2014].

[7] Turchynov becomes secretary of Ukraine's NSDC. interfax.com.ua, 16 grudnia 2014. [dostęp 19 stycznia 2015]. (ang.).

[8] Profile: Olexander Turchynov. bbc.com, 23 lutego 2014. [dostęp 27 lutego 2014]. (ang.).

[a-9] Przewodniczący Sekretariatu Generalnego.

[b-10] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Przewodniczący Rady Ministrów Ludowych.

[c-11] Hetman Rady Ministrów Ludowych.

[d-12] W latach 1922–1991 republika związkowa ZSRR.

[e-13] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Przewodniczący Rady Komisarzy Ludowych.

[f-14] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Przewodniczący Rady Ministrów.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]

[B]

[C]

[D]

[E]

[F]

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
  |data urodzenia = [[31 marca]] [[1964]]
  |miejsce urodzenia = [[Dniepropetrowsk]]
- |grafika = [[Plik:Oleksandr Turchynov March 2014 (cropped).jpg|200px]]
+ |grafika = Turchynov March 2014 (cropped).jpg
  |funkcja = [[Przewodniczący Rady Najwyższej Ukrainy]]
  |partia = [[Batkiwszczyna]] / [[Front Ludowy (Ukraina)|Front Ludowy]]
@@ Linia 16: / Linia 16: @@
  |2 poprzednik = [[Mykoła Azarow]]
  |2 następca = [[Andrij Klujew]]
-| podpis=Oleksandr Turchynov Signature 2014.png
+ | podpis=Oleksandr Turchynov Signature 2014.png
  |commons = Category:Oleksandr Turchynov
 }}
@@ Linia 27: / Linia 27: @@
 W 1998, 2002, 2006 i 2007 uzyskiwał mandat deputowanego do [[Rada Najwyższa Ukrainy|Rady Najwyższej]]. Po powołaniu pierwszego [[pierwszy rząd Julii Tymoszenko|rządu Julii Tymoszenko]] został szefem [[Służba Bezpieczeństwa Ukrainy|Służby Bezpieczeństwa Ukrainy]]. W grudniu 2007 objął stanowisko pierwszego wicepremiera w jej [[Drugi rząd Julii Tymoszenko|drugim gabinecie]]. W maju 2008 bezskutecznie ubiegał się o stanowisko mera [[Kijów|Kijowa]]. Należał do liderów [[Blok Julii Tymoszenko|Bloku Julii Tymoszenko]], został też wiceprzewodniczącym partii [[Batkiwszczyna]].
 marca 2010, dzień po uchwaleniu przez Radę Najwyższą [[wotum nieufności]] wobec rządu [[Julia Tymoszenko|Julii Tymoszenko]] i wzięciu przez nią urlopu, został pełniącym obowiązki premiera Ukrainy<ref>{{cytuj stronę|url=http://zik.com.ua/pl/news/2010/03/04/219395|tytuł=Aleksander Turczynow oficjalnie został p.o. premiera|data=4 marca 2010|opublikowany=zik.com|data dostępu=11 marca 2010}}</ref>. 11 marca 2010 parlament na stanowisku nowego premiera zatwierdził [[Mykoła Azarow|Mykołę Azarowa]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114873,7649067,Ukraina__koalicja__Stabilnosc_i_Reformy__przejmuje.html|tytuł=Ukraina: koalicja "Stabilność i Reformy" przejmuje władzę. Azarow nowym premierem|data=11 marca 2010|opublikowany=gazeta.pl|data dostępu=11 marca 2010}}</ref>.
 W 2012 ponownie uzyskał mandat poselski z ramienia Batkiwszczyny<ref>[http://www.cvk.gov.ua/pls/vnd2012/wp001 Serwis CVK – Wybory 2012] {{lang|uk}}. [dostęp 30 października 2012].</ref>. 22 lutego 2014 wybrany na przewodniczącego ukraińskiego parlamentu. Następnego dnia parlament, który dzień wcześniej odwołał prezydenta [[Wiktor Janukowycz|Wiktora Janukowycza]], powierzył Ołeksandrowi Turczynowowi pełnienie obowiązków głowy państwa<ref>{{Cytuj stronę|url=http://w1.c1.rada.gov.ua/pls/radan_gs09/ns_golos?g_id=3883|tytuł=Поіменне голосування про проект Постанови про Покладення на Голову Верховної Ради обов'язків Президента України згідно із ст.112 Конституції України (№4204) – за основу та в цілому|opublikowany=rada.gov.ua|data dostępu=23 lutego 2014|język=uk}}</ref>. Obowiązki prezydenta przestał pełnić 7 czerwca 2014 z chwilą zaprzysiężenia nowo wybranego prezydenta [[Petro Poroszenko|Petra Poroszenki]]. Pod koniec sierpnia tego samego roku wystąpił z Batkiwszczyny wraz z częścią innych liderów partii<ref>{{Cytuj stronę|url=http://wiadomosci.wp.pl/kat,8311,title,Arsenij-Jaceniuk-Oleksandr-Turczynow-Andrij-Parubij-i-Arsen-Awakow-odchodza-z-partii-Tymoszenko,wid,16841728,wiadomosc.html|tytuł=Arsenij Jaceniuk, Ołeksandr Turczynow, Andrij Parubij i Arsen Awakow odchodzą z partii Tymoszenko|opublikowany=wp.pl|data=27 sierpnia 2014|data dostępu=28 sierpnia 2014}}</ref>.
-Został jednym z liderów [[Front Ludowy (Ukraina)|Frontu Ludowego]], utrzymując w październiku 2014 mandat poselski na kolejną kadencję<ref>[http://www.cvk.gov.ua/pls/vnd2014/wp001 Serwis CVK – Wybory 2014] {{lang|uk}}. [dostęp 28 października 2014].</ref>.
+Został następnie jednym z liderów [[Front Ludowy (Ukraina)|Frontu Ludowego]], utrzymując w październiku 2014 mandat poselski na kolejną kadencję<ref>[http://www.cvk.gov.ua/pls/vnd2014/wp001 Serwis CVK – Wybory 2014] {{lang|uk}}. [dostęp 28 października 2014].</ref>. W grudniu tegoż roku powołany na sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego i Obrony Ukrainy<ref>{{Cytuj stronę|url=http://en.interfax.com.ua/news/general/240095.html|tytuł=Turchynov becomes secretary of Ukraine's NSDC|data=16 grudnia 2014|data dostępu=19 stycznia 2015|język=en|opublikowany=interfax.com.ua}}</ref>.
 == Życie prywatne ==
@@ Linia 50: / Linia 50: @@
 [[Kategoria:Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy]]
 [[Kategoria:Ludzie związani z Dniepropetrowskiem]]
 [[Kategoria:Politycy Batkiwszczyny]]
 [[Kategoria:Politycy Frontu Ludowego (Ukraina)]]
 [[Kategoria:Politycy Bloku Julii Tymoszenko]]

Zachodnioukraińska Republika Ludowa 1918–1919	Jewhen Petruszewycz (1919)
Ukraińska Republika Ludowa i Hetmanat 1917–1921 (na emigracji 1921–1992)	Mychajło Hruszewski (1917–1918) Pawło Skoropadski (1918) Wołodymyr Wynnyczenko (1918–1919) Symon Petlura (1919–1926) Andrij Liwycki (1926–1954) Stepan Wytwycki (1954–1965) Mykoła Liwycki (1967–1989) Mykoła Pławjuk (1989–1992)
Ukraina od 1991	Łeonid Krawczuk (1991–1994) Łeonid Kuczma (1994–2005) Wiktor Juszczenko (2005–2010) Wiktor Janukowycz (2010–2014) Ołeksandr Turczynow (2014; p.o.) Petro Poroszenko (2014–2019) Wołodymyr Zełenski (od 2019)

Ukraińska Republika Ludowa (1917–1918)	Wołodymyr Wynnyczenko (1917)^[A] Dmytro Doroszenko (p.o., 1917)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1917–1918)^[A] Wołodymyr Wynnyczenko (1918)^[B] Wsewołod Hołubowycz (1918)^[B]
Państwo Ukraińskie (1918)	Mykoła Sachno-Ustymowycz (p.o., 1918)^[C] Mykoła Wasyłenko (p.o., 1918)^[C] Fedir Łyzohub (1918)^[C] Serhij Herbel (1918)^[C]
Ukraińska Republika Ludowa (1918–1921)	Wołodymyr Czechiwski (1918–1919)^[B] Serhij Ostapenko (1919)^[B] Borys Martos (1919)^[B] Isaak Mazepa (1919–1920)^[B] Wiaczesław Prokopowycz (1920)^[B] Andrij Liwycki (p.o., 1920) Andrij Liwycki (1920–1921)
Zachodnioukraińska Republika Ludowa	Kost Łewycki (1918-1919) Sydir Hołubowycz (1919) Jewhen Petruszewycz (jako dyktator) (1919)
Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka (1921–1991)^[D]	Christian Rakowski (1921–1923)^[E] Włas Czubar (1923–1934)^[E] Panas Lubczenko (1934–1937)^[E] Mychajło Bondarenko (1937)^[E] Mykoła Marczak (p.o., 1937–1938)^[E] Demjan Korotczenko (1938–1939)^[E] Łeonid Kornijec (1939–1944)^[E] Nikita Chruszczow (1944–1946)^[E] Nikita Chruszczow (1946–1947)^[F] Demjan Korotczenko (1947–1954)^[F] Nikifor Kalczenko (1954–1961)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1961–1963)^[F] Iwan Kazaniec (1963–1965)^[F] Wołodymyr Szczerbycki (1965–1972)^[F] Ołeksandr Laszko (1972–1987)^[F] Witalij Masoł (1987–1990)^[F] Witold Fokin (1990–1991)^[F]
Ukraińska Republika Ludowa na Emigracji (1920–1992)	Andrij Liwycki (1920–1921) Wiaczesław Prokopowycz (1921) Andrij Liwycki (1921) Pyłyp Pyłypczuk (1921–1922) Andrij Liwycki (1922–1926) Wiaczesław Prokopowycz (1926–1939) Ołeksandr Szulhyn (1939–1940) Andrij Jakowliw (1944–1945) Kost Pankiwski (1945–1948) Isaak Mazepa (1948–1952) Stepan Baran (1952–1953) Spyrydon Dowhal (1954) Symon Sozontiw (1954–1957) Mykoła Liwycki (1957–1967) Atanas Figol (1967–1969) Spyrydon Dowhal (1969–1972) Wasyl Fedoronczuk (1972–1974) Teofil Łeontij (1974–1980) Jarosław Rudnycki (1980–1989) Iwan Samijłenko (1989–1992)
Ukraina (od 1991)	Witold Fokin (1991–1992) Wałentyn Symonenko (p.o., 1992) Łeonid Kuczma (1992–1993) Juchym Zwiahilski (p.o., 1993–1994) Witalij Masoł (1994–1995) Jewhen Marczuk (p.o., 1995) Jewhen Marczuk (1995–1996) Pawło Łazarenko (1996–1997) Wasyl Durdyneć (p.o., 1997) Wałerij Pustowojtenko (1997–1999) Wiktor Juszczenko (1999–2001) Anatolij Kinach (2001–2002) Wiktor Janukowycz (2002–2004) Mykoła Azarow (p.o., 2004) Wiktor Janukowycz (2004–2005) Mykoła Azarow (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (p.o., 2005) Julia Tymoszenko (2005) Jurij Jechanurow (p.o., 2005) Jurij Jechanurow (2005–2006) Wiktor Janukowycz (2006–2007) Julia Tymoszenko (2007–2010) Ołeksandr Turczynow (p.o., 2010) Mykoła Azarow (2010–2014) Serhij Arbuzow (p.o., 2014) Arsenij Jaceniuk (2014–2016) Wołodymyr Hrojsman (2016–2019) Ołeksij Honczaruk (2019–2020) Denys Szmyhal (od 2020)