Malik al-Dżaziri: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Bibliografia: poprawki
zmiana
Linia 15: Linia 15:
|S turnieje = 0
|S turnieje = 0
|S ranking = 69 <small>(16 lipca 2012)</small>
|S ranking = 69 <small>(16 lipca 2012)</small>
|S AO = 1Q (2010, 2012, 2014)
|S AO = 3R (2015)
|S RG = 2R (2012)
|S RG = 2R (2012)
|S WM = 2R (2012)
|S WM = 2R (2012)

Wersja z 14:57, 26 sty 2015

{{{imię i nazwisko}}}
Ilustracja
Malik al-Dżaziri podczas Open de Nice Côte d’Azur 2012
Państwo

 Tunezja

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1984
Bizerta

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Zakończenie kariery

aktywny

Trener

Walid Dżalali

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

69 (16 lipca 2012)

Australian Open

3R (2015)

Roland Garros

2R (2012)

Wimbledon

2R (2012)

US Open

2R (2011)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

196 (16 kwietnia 2012)

Wimbledon

1R (2012)

ilustracja
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Tunezja
Igrzyska panarabskie
złoto Ad-Dauha 2011 gra pojedyncza
srebro Ad-Dauha 2011 gra pojedyncza
Igrzyska śródziemnomorskie
srebro Mersin 2013 gra podwójna
brąz Mersin 2013 gra pojedyncza

Malik al-Dżaziri, Malek Jaziri (arab. مالك الجزيري, Mālik al-Ǧazīrī; ur. 20 stycznia 1984 w Bizercie) – tunezyjski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, medalista igrzysk panarabskich i igrzysk śródziemnomorskich, najwyżej notowany zawodnik tunezyjski w historii, olimpijczyk z Londynu.

Kariera tenisowa

Al-Dżaziri zadebiutował w rozgrywkach zawodowego touru w kwietniu 2002 roku, jeszcze jako amator, w turnieju rangi Futures w Sidi-Fredj, a pierwszy mecz wygrał cztery miesiące później w Tunisie. Od początku kariery występował głównie w futuresach w północnej Afryce i na Bliskim Wschodzie, a wraz z poprawą pozycji rankingowej rozpoczął także starty w imprezach ATP Challenger Tour w Europie.

Pierwszy przełom w karierze nadszedł w roku 2006, kiedy al-Dżaziri złamał granicę 300. pozycji w zawodowym rankingu. Niedługo potem doznał kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry na dwa lata. Kolejnym przełomem był rok 2011 - Tunezyjczyk awansował z 333. na 118. lokatę. W sezonie al-Dżaziri wygrał trzy turnieje rangi Futures, osiągnął pierwszy finał imprezy challengerowej (Samarkand), zanotował triumf w imprezie tej rangi (Genewa), a także po raz pierwszy wystąpił w turnieju wielkoszlemowym. Tunezyjski tenisista udanie przebrnął eliminacje podczas US Open i wygrał mecz pierwszej rundy z Thiemo de Bakkerem. W kolejnej rundzie musiał uznać wyższość Mardy'ego Fisha.

W sezonie 2012 al-Dżaziri osiągnął kolejne trzy finały turniejów challengerowych, a także wystąpił w imprezach głównego cyklu rozgrywkowego (najpierw dzięki "dzikiej karcie" w Ad-Dausze i Dubaju, zaś bez pomocy organizatorów w Casablance i Barcelonie). Zdołał też dotrzeć do drugiej rundy turnieju singlowego podczas wielkoszlemowego French Open. 19 marca 2012 roku al-Dżaziri awansował na 93. miejsce w rankingu ATP, stając się pierwszym Tunezyjczykiem, który był notowany w czołowej setce świata. W tym samym roku zagrał w grze pojedynczej igrzysk olimpijskich w Londynie. Awansował tam do 2 rundy, w której poniósł porażkę z Johnem Isnerem.

Od początku kariery Tunezyjczyk trenuje w krajowym ośrodku tenisowym w Tunisie pod okiem Walida Jallaliego. Od roku 2000 reprezentuje Tunezję w rozgrywkach Pucharu Davisa.

W grze pojedynczej al-Dżaziri wygrał jeden turniej rangi ATP Challenger Tour (przegrał trzy finały), zaś w deblu ma na koncie jedno turniejowe zwycięstwo i jeden finał (także w turnieju challengerowym).

Najwyżej w rankingu singlistów sklasyfikowany był na 69. miejscu (16 lipca 2012), a w rankingu deblistów na 196. pozycji (16 kwietnia 2012).

Bibliografia