Strunowce: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, WP:SK
Nie podano opisu zmian
Linia 141: Linia 141:


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

{{Animalia (L-E-D)}}


[[Kategoria:Strunowce| ]]
[[Kategoria:Strunowce| ]]

Wersja z 21:29, 2 kwi 2015

Strunowce
Chordata[1]
Bateson, 1885
Ilustracja
Prymitywny przedstawiciel strunowców – lancetnik
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Nadtyp

wtórouste

Typ

strunowce

Strunowce (Chordata, od gr. i łac. chorda – struna) – zwierzęta dwubocznie symetryczne, wtórouste, które na dowolnym z etapów rozwoju osobniczego mają następujące sześć charakterystycznych cech budowy:

Taksonomia

Schemat pochodzi z trzeciego wydania Vertebrate Palaeontology[2]. Układ odpowiada częściowo pokrewieństwu ewolucyjnemu (podobnie jak kladogram), ale zachowuje tradycyjne rangi klasyfikacji Linneusza.

Filogeneza

Hipotetyczny przodek strunowców był zwierzęciem wodnym o dwóch częściach ciała: wisceralnej, odpowiadającej za pobieranie pokarmu i być może oddychanie oraz somatycznej, odpowiedzialnej za przemieszczanie całego ciała.

Teorie ewolucyjne

Pokrewieństwo trzech grup należących do strunowców było przez lata tematem dyskusji i różnych teorii ewolucyjnych. Według jednej z teorii, tzw. teorii Garstanga, najbardziej bazalną grupą strunowców są osłonice, od których, drogą pedomorfozy wyewoluowały pozostałe grupy, lancetniki i kręgowce, będące siostrzanymi kladami, łączonymi w takson Euchordata. Teoria ta przez lata cieszyła się dużą popularnością i do dziś często występuje w licznych podręcznikach szkolnych.

Inny punkt widzenia przedstawia teoria Atriozoa, która łączy ze sobą Cephalochordata i Tunicata na podstawie występowania u nich specyficznego krążenia wody opływającej kosz skrzelowy. Woda wpływa przez otwór gębowy, omywa skrzela, a następnie trafia do atrium – jamy okołoskrzelowej, z której uchodzi przez osobny otwór – atriopor. U kręgowców woda opuszcza gardziel przez otwory skrzelowe bezpośrednio do środowiska zewnętrznego.

Badania molekularne wskazały, że kręgowce i osłonice są najbliższymi krewnymi, natomiast taksonem bazalnym stały się bezczaszkowce. Takson, zawierający w sobie osłonice i kręgowce nosi nazwę Olfactores. W wyniku dokładnych badań morfologicznych odnaleziono kilka synapomorfii, które można dla niego wskazać.

Drzewo filogenetyczne

Chordata 
 Cephalochordata

 Amphioxus



 Olfactores
Tunicata&nbsp

 Appendicularia (dawniej Larvacea)



 Thaliacea&nbsp



 Ascidiacea&nbsp



 Craniata&nbsp

Myxini


 Vertebrata&nbsp

 Conodonta



 Cephalaspidomorphi



 Hyperoartia



 Pteraspidomorphi


 Gnathostomata&nbsp

 Placodermi



 Chondrichthyes


 Teleostomi&nbsp

 Acanthodii


 Osteichthyes&nbsp

 Actinopterygii


 Sarcopterygii&nbsp
void
 Tetrapoda&nbsp

 Amphibia


 Amniota&nbsp
 Synapsida&nbsp
void

 Mammalia




 Sauropsida&nbsp
void

 Aves















Grupa zawierająca – Bilateria

Uwagi:

  • Linie pokazują prawdopodobne pokrewieństwo ewolucyjne, uwzględniając wymarłe taksony oznaczone znakiem †. Niektóre są bezkręgowcami. Chordata to typ.
  • Pozycja (pokrewieństwo) bezczaszkowców, osłonic i kręgowców według[3] czasopisma naukowego Nature.

Zobacz też

  1. Chordata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M.J. Benton: Vertebrate Paleontology. Wyd. trzecie. Blackwell Science Ltd, 2004. (ang.).
  3. The amphioxus genome and the evolution of the chordate karyotype, Nicholas H. Putnam, et al. Nature vol 453 p. 1064-1071, June 19, 2000.