Karta SIM: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:19, 25 maj 2015

Karta SIM (ang. Subscriber Identity Module), moduł identyfikacji abonenta – plastikowa karta chipowa wielkości karty kredytowej (85 × 54 mm, full size), wielkości paznokcia (25 × 15 mm, mini-SIM), mniejsza (15 × 12 mm, micro-SIM) lub najmniejsza (12,3 × 8,8 mm, nano-SIM), z wbudowaną pamięcią i mikroprocesorem.

Karta SIM służy do identyfikacji abonenta i pozwala na przechowywanie pewnej niewielkiej ilość danych, jak np. wybrane kontakty z telefonu czy SMS-y. Pełni ona niejako funkcję klucza dostępowego do sieci komórkowej. Na wewnętrznej stronie karty znajdują się pozłacane pola, czyli styki, które za pośrednictwem gniazda karty SIM łączą ją z modemem aparatu telefonicznego sieci komórkowej. Każda karta ma też swój odrębny 19- lub 20-cyfrowy numer identyfikacyjny SSN (ang. SIM Serial Number). Operatorzy różnych sieci telefonii komórkowej sprzedając aparaty z abonamentem zazwyczaj zaopatrywali je w tzw. simlocki – blokady uniemożliwiające korzystanie w nich z kart SIM innych operatorów. W Polsce już tylko sieć Orange sprzedaje aparaty z taką blokadą; pozostali operatorzy z tego zabezpieczenia zrezygnowali.

Zgodnie ze specyfikacją 3GPP^[1], z telefonu bez karty SIM można wykonywać połączenia na numery: 000, 08, 112, 110, 118, 119, 911 i 999. Są to numery, które mogą być traktowane przez różnych operatorów jako połączenia alarmowe (ang. emergency calls), mają one wyższy priorytet podczas przydzielania zasobów radiowych, za połączenia z nimi nie są naliczane opłaty i przekierowywane są do właściwych, wskazanych przez odpowiedni urząd, centrów ratunkowych znajdujących się najbliżej miejsca, z którego wykonano połączenie. Uwaga: w zależności od obszaru geograficznego tylko niektóre z tych numerów są obsługiwane przez operatorów – np. w Polsce (i większości krajów europejskich) jest to numer 112, w Ameryce Północnej 911, a w Japonii 110, 118 i 119.

Rodzaje kart

Rodzaj karty	Pełen rozmiar	Mini Sim	Micro SIM	Nano SIM
Specyfikacja	IEC 7810:2003, ID-1	IEC 7810:2003, ID-000	ETSI TS 102 221 V9.0.0, Mini-UICC	ETSI TS 102 221
Długość (mm)	85,60	25,00	15,00	12,3
Szerokość (mm)	53,98	15,00	12,00	8,8
Grubość (mm)	0,76	0,76	0,76	0,67

↑ Specyfikacja 3GPP TS 22.101 v3.17.0, Rozdział 8. Emergency Calls.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

SIM – odkrywamy tajemnice, Networld (2007)

[3GPP-1] Specyfikacja 3GPP TS 22.101 v3.17.0, Rozdział 8. Emergency Calls.

[1]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:Idea-SIM w telefonie.jpg|thumb|Karta mini-SIM w telefonie|250x250px]]
 [[Plik:NTT DoCoMo FOMA card chip green.jpg|thumb|150px|Karta mini SIM]]
-[[Plik:SIM adapter (front).png|thumb|150px|Adapter kart mini SIM na [[Universal Serial Bus|USB]]]]
+[[Plik:SIM adapter (front).png|thumb|190x190px|Adapter kart mini SIM na [[Universal Serial Bus|USB]]]]
 '''Karta SIM''' ({{Ang.|Subscriber Identity Module}}), moduł identyfikacji abonenta – plastikowa [[Karta elektroniczna|karta chipowa]] wielkości [[karta kredytowa|karty kredytowej]] (85 × 54&nbsp;mm, full size), wielkości paznokcia (25 × 15&nbsp;mm, mini-SIM), mniejsza (15 × 12&nbsp;mm, micro-SIM) lub najmniejsza (12,3 × 8,8&nbsp;mm, nano-SIM), z wbudowaną pamięcią i [[mikroprocesor]]em.
-Karta SIM służy do identyfikacji [[abonent]]a i pozwala na przechowywanie pewnej niewielkiej ilość [[dane|danych]], jak np. wybrane kontakty z telefonu czy SMS-y. Pełni ona niejako funkcję klucza dostępowego do sieci komórkowej. Operatorzy różnych sieci telefonii komórkowej sprzedając aparaty z [[abonament]]em zazwyczaj zaopatrywali je w tzw. [[simlock]]i – blokady uniemożliwiające korzystanie w nich z kart SIM innych operatorów. W Polsce już jedynie sieć Orange sprzedaje aparaty z taką blokadą, pozostali operatorzy z tego zabezpieczenia zrezygnowali.
+Karta SIM służy do identyfikacji [[abonent]]a i pozwala na przechowywanie pewnej niewielkiej ilość [[dane|danych]], jak np. wybrane kontakty z telefonu czy SMS-y. Pełni ona niejako funkcję klucza dostępowego do sieci komórkowej. Na wewnętrznej stronie karty znajdują się pozłacane pola, czyli styki, które za pośrednictwem gniazda karty SIM łączą ją z modemem aparatu telefonicznego sieci komórkowej. Każda karta ma też swój odrębny 19- lub 20-cyfrowy numer identyfikacyjny '''SSN''' ({{Ang.|SIM Serial Number}}). Operatorzy różnych sieci telefonii komórkowej sprzedając aparaty z [[abonament]]em zazwyczaj zaopatrywali je w tzw. [[simlock]]i – blokady uniemożliwiające korzystanie w nich z kart SIM innych operatorów. W Polsce już tylko sieć Orange sprzedaje aparaty z taką blokadą; pozostali operatorzy z tego zabezpieczenia zrezygnowali.
+Zgodnie ze specyfikacją [[3GPP]]<ref name="3GPP">Specyfikacja [http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/22_series/22.101/22101-3h0.zip 3GPP TS 22.101 v3.17.0], Rozdział 8. Emergency Calls.</ref>, z telefonu bez karty SIM można wykonywać połączenia na numery: 000, 08, [[112 (numer alarmowy)|112]], 110, 118, 119, 911 i 999. Są to numery, które mogą być traktowane przez różnych operatorów jako połączenia alarmowe ([[język angielski|ang.]] ''emergency calls''), mają one wyższy priorytet podczas przydzielania zasobów radiowych, za połączenia z nimi nie są naliczane opłaty i przekierowywane są do właściwych, wskazanych przez odpowiedni urząd, centrów ratunkowych znajdujących się najbliżej miejsca, z którego wykonano połączenie. Uwaga: w zależności od obszaru geograficznego tylko niektóre z tych numerów są obsługiwane przez operatorów – np. w [[Polska|Polsce]] (i większości krajów [[Europa|europejskich]]) jest to [[112 (numer alarmowy)|numer 112]], w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]] 911, a w [[Japonia|Japonii]] 110, 118 i 119.
-Na wewnętrznej stronie karty znajdują się pozłacane pola, czyli styki, które za pośrednictwem gniazda karty SIM łączą ją z modemem aparatu telefonicznego sieci komórkowej. Każda karta ma też swój odrębny 19- lub 20-cyfrowy numer identyfikacyjny '''SSN''' ({{Ang.|SIM Serial Number}}).
-Zgodnie ze specyfikacją [[3GPP]]<ref name="3GPP">Specyfikacja [http://www.3gpp.org/ftp/Specs/archive/22_series/22.101/22101-3h0.zip 3GPP TS 22.101 v3.17.0], Rozdział 8. Emergency Calls.</ref>, z telefonu bez karty SIM można wykonywać połączenia na numery: 000, 08, [[112 (numer alarmowy)|112]], 110, 118, 119, 911 i 999. Są to numery, które mogą być traktowane przez różnych operatorów jako połączenia alarmowe ([[język angielski|ang.]] ''emergency calls''), mają wyższy priorytet podczas przydzielania zasobów radiowych, nie są naliczane dla nich opłaty, są przekierowywane do odpowiednich, wskazanych przez odpowiedni urząd centrów ratunkowych znajdujących się najbliżej miejsca, z którego wykonano połączenie. Uwaga: w zależności od obszaru geograficznego tylko niektóre z tych numerów są obsługiwane przez operatorów – np. w [[Polska|Polsce]] (i większości krajów [[Europa|europejskich]]) jest to [[112 (numer alarmowy)|numer 112]], w [[Ameryka Północna|Ameryce Północnej]] 911, a w [[Japonia|Japonii]] 110, 118 i 119.
 == Rodzaje kart ==