Leon XII: Różnice pomiędzy wersjami

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	8 marca 1816
Konsekrator	Henryk Benedykt Stuart
Współkonsekratorzy	Antonio Felice Zondadari; Ottavio Boni
Konsekrowani biskupi
Giacomo Filippo Fransoni	21 kwietnia 1822
Abraham Chasciur	1 sierpnia 1824
Chiarissimo Falconieri Mellini	15 sierpnia 1826
Gaspare Bernardo Pianetti	15 sierpnia 1826

Leon XII
	Annibale Sermattei della Genga
	Papież; Biskup Rzymu
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1760 ; Genga
Data i miejsce śmierci	10 lutego 1829 ; Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
	Papież
Okres sprawowania	1823-1829
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1783
Nominacja biskupia	1793
Sakra biskupia	24 lutego 1794
Kreacja kardynalska	1816; Pius VII
Kościół tytularny	Santa Maria in Trastevere
Pontyfikat	28 września 1823
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 10:57, 13 cze 2015

Leon XII (łac. Leo XII, właśc. Annibale Sermattei della Genga; ur. 22 sierpnia 1760 w Genga, zm. 10 lutego 1829 w Rzymie^[1]) – papież w okresie od 28 września 1823 do 10 lutego 1829^[2].

Biografia

Wczesne życie

Urodził się na zamku Genga koło Spoleto w rodzinie hrabiowskiej^[3]. Był synem Flavia della Genga i Marii Luisy Periberti di Fabriano^[3]. Ukończył studia na Papieskiej Akademii Kościelnej w Rzymie w 1783^[3] roku. W tymże samym roku otrzymał święcenia diakonatu i prezbiteratu (14 czerwca)^[3]. Był osobistym sekretarzem papieża Piusa VI, który wysłał go jako swego ambasadora do Lucerny. Został kanonikiem Bazyliki św. Piotra, a 21 lutego 1793 roku arcybiskupem tytularnym Tyru^[3]. W latach 1794-1805 był nuncjuszem w Kolonii i w Bawarii^[1]. W 1805 roku był specjalnym legatem papieskim na Sejm w Ratyzbonie^[1]. Po uwięzieniu papieża Piusa VII przez Napoleona Annibale della Genga wycofał się z życia politycznego i osiedlił w opactwie Monticelli koło Piacenzy, gdzie prowadził działalność duszpasterską^[3]. 8 marca 1816 roku został mianowany przez Piusa VII kardynałem prezbiterem Santa Maria in Trastevere i biskupem Senigallia, jednak ze względu na zły stan zdrowia zrezygnował z diecezji po kilku miesiącach^[3]. Dwa lata później został biskupem Spoleto^[2]. W maju 1820 roku został prefektem Kongregacji ds. Immunitetów Kościelnych, wikariuszem generalnym Rzym^[3] i prefektem Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów oraz prefektem ds. duchowych Kolegium i Seminarium Rzymskiego^[4]. Należał także do Kongregacji Świętego Oficjum, Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników, Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów, Kongregacji Indeksu, Kongregacji Konsystorialnej i Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich^[4].

Wybór na papieża

Po śmierci Piusa VII konklawe w roku 1823 po dwudziestu sześciu dniach obrad wybrało na papieża Annibale della Genga, który przyjął wówczas imię Leon XII. Swój wybór zawdzięczał głównie zelanti – konserwatystom, pragnącym skupienia się na kwestiach religijnych^[1]. Początkowo nie chciał się zgodzić na elekcję, ze względu na swój zły stan zdrowia^[3].

Pontyfikat

Pontyfikat Leona rozpoczął się pod znakiem konsekwencji wojen napoleońskich w Europie. W kilku krajach nastąpiła bowiem znaczna sekularyzacja i laicyzacja^[2]. Tym bardziej utrudniało to działania nowego papieża, ponieważ był on człowiekiem pobożnym i nastawionym przede wszystkim na działania wyłącznie religijne, a nie polityczne^[1]. W tym celu powołał do życia nową Kongregację Stanu, jako organ doradczy^[1]. W 1825 roku potępił indyferentyzm i masonerię^[1]. Ponadto ogłosił rok 1825 Rokiem Jubileuszowym, czego nie można było zrobić w 1800^[2].

Za jego pontyfikatu przeprowadzona została reforma sądownictwa^[1]. Przywrócone zostały sądy biskupie do spraw kościelnych i świeckich^[1]. W 1827 roku wydany został Kodeks reformistyczny zarządu Państwa Kościelnego, który wprowadził klerykalizację władzy.

Początkowo jego postawa w kwestiach polityki zagranicznej budziła obawy – nalegał na uznanie Neapolu za wasala, a także narzekał, że we Francji Ludwik XVIII nie przestrzega ustalonego w 1817 roku konkordatu^[1]. Wkrótce potem jednak zmienił swoje postępowanie i zaczął działać bardziej elastycznie, m.in. mianował nielubianego, liberalnego kardynała Ercole Consalviego prefektem Kongregacji Rozkrzewiania Wiary i radził się go w wielu kwestiach^[1]. Dzięki temu udało mu się zawrzeć konkordaty z Hanowerem (1824) i Królestwem Zjednoczonych Niderlandów (1827)^[1]. 21 maja 1827 roku papież oświadczył, że będzie obsadzał wakujące stolice biskupie w Ameryce Południowej, co mogło pogorszyć relacje Rzymu z królem Hiszpanii, Ferdynandem VII^[1]. Leon działał także silnie na rzecz przywrócenia praw katolikom w protestanckich krajach, czego efektem było ogłoszenie w Wielkiej Brytanii 13 kwietnia 1829 r. (krótko po śmierci papieża) Aktu Emancypacji Katolików^[1].

Papież ten rozpoczął również reformę szkolnictwa. Odrestaurował prowadzony przez jezuitów Uniwersytet Gregoriański oraz drukarnię watykańską. Uzupełnił zbiory Biblioteki Watykańskiej i odbudował spaloną w 1823 roku Bazylikę św. Pawła^[2]. Objął patronat nad prowadzonymi wykopaliskami na Forum Romanum, Forum Trajana i w termach. Budował szpitale i domy sierot, które często odwiedzał bez zapowiedzi.

17 lutego 1826 roku zatwierdził Konstytucje i Reguły Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej. Nominował 25 kardynałów na ośmiu konsystorzach^[3]. Nie był lubiany szczególnie ze względu na wspomnianą powyżej wzmagającą się klerykalizację w Państwie Kościelnym^[1].

Leon XII zmarł w Rzymie i został pochowany w Bazylice św. Piotra^[3].

Zobacz też

Beatyfikowani przez Leona XII

Przypisy

Szablon:Przypisy-lista

Bibliografia

Pope Leo XII. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-09-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Leon XII w bazie catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-08-31]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kelly
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Wollpert
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie FIU
BŁĄD PRZYPISÓW
↑ ^a ^b Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Notizie
BŁĄD PRZYPISÓW

[Kelly-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Kelly
BŁĄD PRZYPISÓW

[Wollpert-2] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Wollpert
BŁĄD PRZYPISÓW

[FIU-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie FIU
BŁĄD PRZYPISÓW

[Notizie-4] Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie Notizie
BŁĄD PRZYPISÓW

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 65: / Linia 65: @@
 Pontyfikat Leona rozpoczął się pod znakiem konsekwencji [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]] w Europie. W kilku krajach nastąpiła bowiem znaczna sekularyzacja i laicyzacja{{r|Wollpert}}. Tym bardziej utrudniało to działania nowego papieża, ponieważ był on człowiekiem pobożnym i nastawionym przede wszystkim na działania wyłącznie religijne, a nie polityczne{{r|Kelly}}. W tym celu powołał do życia nową Kongregację Stanu, jako organ doradczy{{r|Kelly}}. W 1825 roku potępił [[indyferentyzm]] i [[wolnomularstwo|masonerię]]{{r|Kelly}}. Ponadto ogłosił rok 1825 [[Rok Jubileuszowy|Rokiem Jubileuszowym]], czego nie można było zrobić w 1800{{r|Wollpert}}.
-Za jego pontyfikatu przeprowadzona została reforma sądownictwa{{r|Kelly}}. Przywrócone zostały [[sąd kościelny|sądy biskupie]] do spraw kościelnych i świeckich{{r|Kelly}}. W 1827 wydany został Kodeks reformistyczny zarządu [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]], który wprowadził klerykalizację władzy.
+Za jego pontyfikatu przeprowadzona została reforma sądownictwa{{r|Kelly}}. Przywrócone zostały [[sąd kościelny|sądy biskupie]] do spraw kościelnych i świeckich{{r|Kelly}}. W 1827 roku wydany został Kodeks reformistyczny zarządu [[Państwo Kościelne|Państwa Kościelnego]], który wprowadził klerykalizację władzy.
-Początkowo jego postawa w kwestiach polityki zagranicznej budziła obawy – nalegał na uznanie [[Neapol]]u jako wasala, a także narzekał, że we Francji [[Ludwik XVIII]] nie przestrzega ustalonego w 1817 [[konkordat]]u{{r|Kelly}}. Wkrótce potem jednak, zmienił swoje postępowanie i zaczął działać bardziej elastycznie, m.in. mianował nielubianego, liberalnego kardynała [[Ercole Consalvi]]ego prefektem [[Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów|Kongregacji Rozkrzewiania Wiary]] i radził się go w wielu kwestiach{{r|Kelly}}. Dzięki temu udało mu się zawrzeć konkordaty z [[Hanower]]em w 1824 i [[Królestwo Zjednoczonych Niderlandów|Królestwem Zjednoczonych Niderlandów]] w 1827{{r|Kelly}}. 21 maja 1827 papież oświadczył, że będzie obsadzał wakujące stolice biskupie w Ameryce Południowej, co mogło pogorszyć relacje Rzymu z królem Hiszpanii, [[Ferdynand VII Hiszpański|Ferdynandem VII]]{{r|Kelly}}. Leon działał także silnie na rzecz przywrócenia praw katolikom w protestanckich krajach, czego efektem było ogłoszenie w Wielkiej Brytanii 13 kwietnia 1829 (krótko po śmierci papieża) [[Akt Emancypacji Katolików|Aktu Emancypacji Katolików]]{{r|Kelly}}.
+Początkowo jego postawa w kwestiach polityki zagranicznej budziła obawy – nalegał na uznanie [[Neapol]]u za wasala, a także narzekał, że we Francji [[Ludwik XVIII]] nie przestrzega ustalonego w 1817  roku [[konkordat]]u{{r|Kelly}}. Wkrótce potem jednak zmienił swoje postępowanie i zaczął działać bardziej elastycznie, m.in. mianował nielubianego, liberalnego kardynała [[Ercole Consalvi]]ego prefektem [[Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów|Kongregacji Rozkrzewiania Wiary]] i radził się go w wielu kwestiach{{r|Kelly}}. Dzięki temu udało mu się zawrzeć konkordaty z [[Hanower]]em (1824) i [[Królestwo Zjednoczonych Niderlandów|Królestwem Zjednoczonych Niderlandów]] (1827){{r|Kelly}}. 21 maja 1827 roku papież oświadczył, że będzie obsadzał wakujące stolice biskupie w Ameryce Południowej, co mogło pogorszyć relacje Rzymu z królem Hiszpanii, [[Ferdynand VII Hiszpański|Ferdynandem VII]]{{r|Kelly}}. Leon działał także silnie na rzecz przywrócenia praw katolikom w protestanckich krajach, czego efektem było ogłoszenie w Wielkiej Brytanii 13 kwietnia 1829 r. (krótko po śmierci papieża) [[Akt Emancypacji Katolików|Aktu Emancypacji Katolików]]{{r|Kelly}}.
-Papież ten rozpoczął również reformę szkolnictwa. Restaurował prowadzony przez [[jezuici|jezuitów]] [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Uniwersytet Gregoriański]] oraz drukarnię watykańską. Uzupełnił zbiory [[Biblioteka Watykańska|Biblioteki Watykańskiej]] i odbudował spaloną w 1823 [[Bazylika św. Pawła za Murami|Bazylikę św. Pawła]]{{r|Wollpert}}. Objął patronat nad prowadzonymi wykopaliskami na [[Forum Romanum]], [[Forum Trajana]] i w [[termy|termach]]. Budował szpitale i domy sierot, które często odwiedzał bez zapowiedzi.
+Papież ten rozpoczął również reformę szkolnictwa. Odrestaurował prowadzony przez [[jezuici|jezuitów]] [[Papieski Uniwersytet Gregoriański|Uniwersytet Gregoriański]] oraz drukarnię watykańską. Uzupełnił zbiory [[Biblioteka Watykańska|Biblioteki Watykańskiej]] i odbudował spaloną w 1823 roku [[Bazylika św. Pawła za Murami|Bazylikę św. Pawła]]{{r|Wollpert}}. Objął patronat nad prowadzonymi wykopaliskami na [[Forum Romanum]], [[Forum Trajana]] i w [[termy|termach]]. Budował szpitale i domy sierot, które często odwiedzał bez zapowiedzi.
-lutego 1826 roku zatwierdził Konstytucje i Reguły [[Oblaci|Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej]]. [[Kardynałowie z nominacji Leona XII|Kreował]] 25 kardynałów na ośmiu [[konsystorz]]ach{{r|FIU}}. Nie był lubiany szczególnie ze względu na wspomnianą powyżej wzmagającą się klerykalizację w Państwie Kościelnym{{r|Kelly}}.
+lutego 1826 roku zatwierdził Konstytucje i Reguły [[Oblaci|Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej]]. [[Kardynałowie z nominacji Leona XII|Nominował]] 25 kardynałów na ośmiu [[konsystorz]]ach{{r|FIU}}. Nie był lubiany szczególnie ze względu na wspomnianą powyżej wzmagającą się klerykalizację w Państwie Kościelnym{{r|Kelly}}.
 Leon XII zmarł w Rzymie i został pochowany w [[Bazylika św. Piotra na Watykanie|Bazylice św. Piotra]]{{r|FIU}}.