Dziryt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot: Przenoszę 3 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q2032766 |
Poprawiłem słowo 'czwórgrannego' na 'czworogrannego'. Drugie słowo jest prawidłową wersją wg słownika Doroszewskiego: http://sjp.pwn.pl/doroszewski/czworogranny |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Dziryt''' ([[język osmańsko-turecki|osm.-tur]]. dżirīd, [[język arabski|ar.]] dżarit) – rodzaj [[broń drzewcowa|broni drzewcowej]], odmiana [[włócznia|włóczni]] znana od czasów prehistorycznych. Dziryt przeznaczony był do miotania lub do walki wręcz, używany był także do polowań. |
'''Dziryt''' ([[język osmańsko-turecki|osm.-tur]]. dżirīd, [[język arabski|ar.]] dżarit) – rodzaj [[broń drzewcowa|broni drzewcowej]], odmiana [[włócznia|włóczni]] znana od czasów prehistorycznych. Dziryt przeznaczony był do miotania lub do walki wręcz, używany był także do polowań. |
||
Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Iran|Persji]], na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś Kijowska|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z |
Broń ta była popularna w [[Indie|Indiach]], w [[Iran|Persji]], na [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazie]], w [[Turcja|Turcji]], [[Arabia|Arabii]], w [[Afryka Północna|Afryce Północnej]], sporadycznie na [[Węgry|Węgrzech]] i w [[Polska|Polsce]] oraz na [[Ruś Kijowska|Rusi]]. Najczęściej dziryt składał się z czworogrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewce miało na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze [[stal damasceńska|stali damasceńskiej]], zdobiąc je złotem. W [[Turcja|Turcji]] dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych [[Kraje muzułmańskie|krajach muzułmańskich]] popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany ''dżarodbazi'' (arab). |
||
{{wikisłownik|dziryt}} |
{{wikisłownik|dziryt}} |
||
Wersja z 00:04, 18 lip 2015
Dziryt (osm.-tur. dżirīd, ar. dżarit) – rodzaj broni drzewcowej, odmiana włóczni znana od czasów prehistorycznych. Dziryt przeznaczony był do miotania lub do walki wręcz, używany był także do polowań.
Broń ta była popularna w Indiach, w Persji, na Kaukazie, w Turcji, Arabii, w Afryce Północnej, sporadycznie na Węgrzech i w Polsce oraz na Rusi. Najczęściej dziryt składał się z czworogrannego stalowego grotu długości 15 cm osadzonego na drzewcu długości około 70-90 cm. Drzewce miało na tylcu okucie lub metalowe pióro działające jako statecznik podczas lotu. Dobrze wyważony dziryt pozwalał na celny rzut na odległość kilkudziesięciu metrów. Zwykłe dwa lub trzy dziryty noszono w płaskim kołczanie pokrytym skórą i oprawianym w metal, dołączając czasami do kompletu nóż myśliwski; Turcy i Tatarzy nazywali taki kołczan dżeritem lub dżitem. W Indiach i Persji luksusowe odmiany dzirytu sporządzano w całości ze stali damasceńskiej, zdobiąc je złotem. W Turcji dziryty miały groty trój- bądź czwórgranne osadzone na metalowych prętach obłożonych rogiem; na terenie Afryki drzewca dzirytów pokrywano czasami skórą wężową. W różnych krajach muzułmańskich popularny był rodzaj turnieju na dziryty, zwany dżarodbazi (arab).
