Ignacy Loga-Sowiński: Różnice pomiędzy wersjami

Ignacy Loga-Sowiński
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1914 ; Vankewitz (Niemcy)
Data śmierci	10 grudnia 1992
	Poseł IV kadencji Sejmu PRL
Okres	od 1 czerwca 1969; do 15 lutego 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 11:44, 2 sie 2015

Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Vankewitz, zm. 10 grudnia 1992) – działacz związkowy i polityczny w okresie PRL.

Życiorys

Był synem robotnika rolnego Władysława i Honoraty z d. Misiak, wyznania rzymsko-katolickiego, kawaler, murarz, zam. w Łodzi^[1].

Uzyskał wykształcenie podstawowe (w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego). W latach 30. pracował jako robotnik budowlany i należał do młodzieżowego ruchu komunistycznego; od 1935 członek Komunistycznej Partii Polski.

W latach 1938–1939 był więziony, m.in. wraz z Mieczysławem Moczarem; zatrzymany 18 lutego 1938 podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej^[2], uwolniony podczas rozbicia więzienia w pierwszych dniach II wojny światowej, 6 września 1939 roku.

Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej (jest razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki za Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu PPR przekształca sie w jej komórki^[3]). Jako członek od 1942 PPR pracował w aparacie Komitetu Centralnego tej partii. W 1944 był pełnomocnikiem KC PPR na Lubelszczyznę.

Jako agent radzieckiego wywiadu o pseudonimie Grigorij 84 został umieszczony w Wydziale Informacji Gwardii Ludowej^[4].

W 1945 przez dwa miesiące (styczeń-luty) pełnomocnik Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi (od 1946 pod nazwą Komitet Łódzki PPR); w 1943 i 1948 zastępca członka KC, w latach 1943–1948 członek KC PPR. Uchwałą Prezydium KRN z 3 stycznia 1945 odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu II klasy. 16 I 1946 Prezydium KRN nadało mu Złoty Krzyż Zasługi^[5].

Od 1948 członek PZPR, w latach 1948–1954 zastępca członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członek KC i Biura Politycznego KC.

Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych, był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956), przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).

W latach 1957–1965 członek, w latach 1965–1971 zastępca przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.

W latach 1943–1952 sprawował mandat poselski w KRN i w Sejmie Ustawodawczym, w latach 1957–1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odznaczony m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1964) i Orderem Sztandaru Pracy I klasy^[6].

Wieloletni członek władz naczelnych organizacji kombatanckiej ZBoWiD. W latach 1985–1990 był wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD. W 1983 wybrany w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR Z Pola Walki, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR - PPS - powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 rz. 8)

↑ Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938), s. 300.
↑ Skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi 16 VIII 1938 na 2 lata więzienia i utratę praw obywatelskich na lat 5 (z zaliczeniem aresztu od 28 kwietnia 1938), na podst. art. 97, § 1, w związku z art. 93 § 2 kk RP; wg Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938).
↑ "Tragedia Komunistycznej Partii Polski" pod red. Jaremy Maciszewskiego Książka i Wiedza 1989 str. 192 ISBN 83-05-12429-0
↑ Władysław Bułhak Komunistyczny donos do gestapo Rzeczpospolita 5–6 maja 2007
↑ http://monitorpolski.gov.pl/MP/1946/s/25/41
↑ http://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005001&find_code=SYS&local_base=ARS10

Bibliografia

Kronika komunizmu w Polsce (oprac. zbiorowe), Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2009
Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
Aleksander Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
S. Kisielewski, Abecadło Kisiela, Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990
T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
W. Roszkowski, Historia Polski, 1914–1990, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
W. Roszkowski, Najnowsza historia Polski, Wydawnictwo Orion, Kielce 1994
B. Syzdek, Władysław Gomułka we wspomnieniach, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1989
A. Werblan, Władysław Gomułka, sekretarz generalny PPR, Wydawnictwo "Książka i Wiedza", Warszawa 1988
VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7-8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
Za Wolność i Lud, nr 15 (1060) z 14 kwietnia 1984, str. 1

[1] Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938), s. 300.

[2] Skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi 16 VIII 1938 na 2 lata więzienia i utratę praw obywatelskich na lat 5 (z zaliczeniem aresztu od 28 kwietnia 1938), na podst. art. 97, § 1, w związku z art. 93 § 2 kk RP; wg Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938).

[3] "Tragedia Komunistycznej Partii Polski" pod red. Jaremy Maciszewskiego Książka i Wiedza 1989 str. 192 ISBN 83-05-12429-0

[4] Władysław Bułhak Komunistyczny donos do gestapo Rzeczpospolita 5–6 maja 2007

[5] ttp://monitorpolski.gov.pl/MP/1946/s/25/41

[6] ttp://bs.sejm.gov.pl/F?func=find-b&request=000005001&find_code=SYS&local_base=ARS10

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
  |polityk = Ignacy Loga-Sowiński
  |data urodzenia = [[20 stycznia]] [[1914]]
- |miejsce urodzenia = [[Vankewitz]]
+ |miejsce urodzenia = [[Vankewitz]] (Niemcy)
  |data śmierci = [[10 grudnia]] [[1992]]
  |miejsce śmierci =
@@ Linia 16: / Linia 16: @@
 == Życiorys ==
+Był synem robotnika rolnego Władysława i Honoraty z d. Misiak, wyznania rzymsko-katolickiego, kawaler, murarz, zam. w Łodzi<ref> Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938), s. 300.</ref>.
-Był synem robotnika rolnego, uzyskał wykształcenie podstawowe (w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego). W latach 30. pracował jako robotnik budowlany i należał do młodzieżowego ruchu komunistycznego; od 1935 członek [[Komunistyczna Partia Polski|Komunistycznej Partii Polski]]. Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej (jest razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki za Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu PPR przekształca sie w jej komórki<ref>"Tragedia Komunistycznej Partii Polski" pod red. Jaremy Maciszewskiego Książka i Wiedza 1989 str. 192 ISBN 83-05-12429-0</ref>). Jako członek od 1942 [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] pracował w aparacie Komitetu Centralnego tej partii. W 1944 był pełnomocnikiem KC PPR na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyznę]].
+Uzyskał wykształcenie podstawowe (w późniejszym wieku uzupełnione do poziomu średniego). W latach 30. pracował jako robotnik budowlany i należał do młodzieżowego ruchu komunistycznego; od 1935 członek [[Komunistyczna Partia Polski|Komunistycznej Partii Polski]].
-Jako agent [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiego]] wywiadu o pseudonimie Grigorij 84 został umieszczony w Wydziale Informacji [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]]<ref>Władysław Bułhak ''Komunistyczny donos do gestapo'' Rzeczpospolita 5–6 maja 2007</ref>.
+W latach 1938–1939 był więziony, m.in. wraz z [[Mieczysław Moczar|Mieczysławem Moczarem]]; zatrzymany 18 lutego 1938 podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej<ref>Skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi 16 VIII 1938 na 2 lata więzienia i utratę praw obywatelskich na lat 5 (z zaliczeniem aresztu od 28 kwietnia 1938), na podst. art. 97, § 1, w związku z art. 93 § 2 kk RP; wg ''Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938).</ref>, uwolniony podczas rozbicia więzienia w pierwszych dniach II wojny światowej, 6 września 1939 roku.
+Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej (jest razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki za Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu PPR przekształca sie w jej komórki<ref>"Tragedia Komunistycznej Partii Polski" pod red. Jaremy Maciszewskiego Książka i Wiedza 1989 str. 192 ISBN 83-05-12429-0</ref>). Jako członek od 1942 [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] pracował w aparacie Komitetu Centralnego tej partii. W 1944 był pełnomocnikiem KC PPR na [[Lubelszczyzna|Lubelszczyznę]].
+Jako agent [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radzieckiego]] wywiadu o pseudonimie ''Grigorij 84'' został umieszczony w Wydziale Informacji [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]]<ref>Władysław Bułhak ''Komunistyczny donos do gestapo'' Rzeczpospolita 5–6 maja 2007</ref>.
 W 1945 przez dwa miesiące (styczeń-luty) pełnomocnik Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PPR w [[Łódź|Łodzi]] (od 1946 pod nazwą Komitet Łódzki PPR); w 1943 i 1948 zastępca członka KC, w latach 1943–1948 członek KC PPR. Uchwałą Prezydium [[Krajowa Rada Narodowa|KRN]] z 3 stycznia 1945 odznaczony [[Order Krzyża Grunwaldu|Orderem Krzyża Grunwaldu]] II klasy. 16 I 1946 Prezydium KRN nadało mu Złoty [[Krzyż Zasługi]]<ref>http://monitorpolski.gov.pl/MP/1946/s/25/41</ref>.