James Graham (2. baronet Netherby): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m Andrzei111 przeniósł stronę James Graham (2. baronet) do James Graham (2. baronet Netherby): jest inny 2. baronet |
Andrzei111 (dyskusja | edycje) |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
|do = 30 czerwca 1846 |
|do = 30 czerwca 1846 |
||
|poprzednik = [[Constantine Phipps (1. markiz Normanby)|lord Normanby]] |
|poprzednik = [[Constantine Phipps (1. markiz Normanby)|lord Normanby]] |
||
|następca = [[George Grey]] |
|następca = [[George Grey (2. baronet)|George Grey]] |
||
|podpis = |
|podpis = |
||
|odznaczenia = |
|odznaczenia = |
Wersja z 09:51, 19 sie 2015
Data i miejsce urodzenia |
1 czerwca 1792 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 października 1861 |
Minister spraw wewnętrznych | |
Okres |
od 6 września 1841 |
Poprzednik | |
Następca |
James Robert George Graham, 2. baronet GCB[1] (ur. 1 czerwca 1792 w Naworth w hrabstwie Cumberland, zm. 25 października 1861 w Netherby w hrabstwie Cumberland), brytyjski polityk, członek stronnictwa wigów, a następnie Partii Konserwatywnej i stronnictwa Peelites, minister w rządach lorda Greya, Roberta Peela, lorda Aberdeena i lorda Palmerstona. Na jego cześć nazwano Ziemię Grahama na Antarktydzie.
Był synem sir Jamesa Grahama, 1. baroneta. Wykształcenie odebrał w Westminster School oraz na Uniwersytecie Oksfordzkim. W 1818 r. został wybrany wigowskim deputowanym do Izby Gmin z okręgu Kingston upon Hull. W 1820 r. zmienił okręg wyborczy na St Ives. Miejsce w parlamencie utracił w 1821 r. Po śmierci ojca w 1824 r. odziedziczył tytuł baroneta. W 1826 r. powrócił do ław parlamentu jako reprezentant okręgu Carlisle. W 1829 r. zmienił okręg na Cumberland. Po likwidacji tego okręgu w 1832 r. reprezentował jego wschodnią część.
Należał do najzagorzalszych zwolenników reformy wyborczej. W wigowskim gabinecie lorda Greya został w 1830 r. pierwszym lordem Admiralicji. Zrezygnował w 1834 r., kiedy gabinet zaczął rozważać likwidację protestanckiego Kościoła Irlandii. W 1837 r. oficjalnie wstąpił do Partii Konserwatywnej i zrezygnował z miejsca w swoim okręgu wyborczym. Od 1838 r. reprezentował okręg wyborczy Pembroke. W 1841 r. zamienił go na miejsce w okręgu Dorchester. W latach 1841-1846 był ministrem spraw wewnętrznych w konserwatywnym rządzie Roberta Peela. Po rozłamie w partii na tle zniesienia ustaw zbożowych stanął po stronie Peela i opuścił Partię Konserwatywną.
W 1847 r. zmienił okręg wyborczy na Ripon, a od 1852 r. reprezentował ponownie okręg Carlisle. W 1852 r. został również pierwszym lordem Admiralicji w koalicyjnym rządzie Aberdeena. Pozostał na tym stanowisku, kiedy na początku 1855 r. na czele rządu stanął lord Palmerston, jednak zrezygnował po kilku miesiącach. Zmarł w 1861 r.
8 lipca 1819 r. poślubił Frances Callander. Jego najstarszy syn Frederick odziedziczył po nim tytuł baroneta.
Linki zewnętrzne
- Ministrowie spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii
- Odznaczeni Orderem Łaźni
- Brytyjscy parlamentarzyści 1818-1820
- Brytyjscy parlamentarzyści 1820-1826
- Brytyjscy parlamentarzyści 1826-1830
- Brytyjscy parlamentarzyści 1830-1831
- Brytyjscy parlamentarzyści 1831-1832
- Brytyjscy parlamentarzyści 1832-1835
- Brytyjscy parlamentarzyści 1835-1837
- Brytyjscy parlamentarzyści 1837-1841
- Brytyjscy parlamentarzyści 1841-1847
- Brytyjscy parlamentarzyści 1847-1852
- Brytyjscy parlamentarzyści 1852-1857
- Brytyjscy parlamentarzyści 1857-1859
- Brytyjscy parlamentarzyści 1859-1865
- Urodzeni w 1792
- Zmarli w 1861