Wojciech Fałkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kierownictwo MON: http://mon.gov.pl/aktualnosci/artykul/2015-11-17-kierownictwo-mon/
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
Linia 53: Linia 53:
[[Kategoria:Biografie harcerskie]]
[[Kategoria:Biografie harcerskie]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1952]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1952]]
[[Kategoria:Wiceministrowie i urzędnicy III Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Polscy mediewiści]]
[[Kategoria:Polscy mediewiści]]
[[Kategoria:Członkowie Stowarzyszenia Wolnego Słowa]]
[[Kategoria:Członkowie Stowarzyszenia Wolnego Słowa]]

Wersja z 13:59, 18 lis 2015

Wojciech Antoni Fałkowski (ur. 3 czerwca 1952 w Warszawie) – profesor historii Uniwersytetu Warszawskiego, historyk mediewista, działacz opozycji demokratycznej w PRL, od 2015 podsekretarz stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Życiorys

W latach 1975–1977 był nauczycielem historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. Związany z działalnością opozycyjną Gromady Włóczęgów 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta Czarna Jedynka. 22 stycznia 1977 wraz z grupą nauczycieli Reytana podpisał list do Sejmu PRL, domagający się utworzenia specjalnej komisji do wyjaśnienia działań MO i SB w czasie wypadków czerwcowych 1976.

W 1976 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1976–1977 był zatrudniony jako asystent stażysta na UW. Był współpracownikiem Komitetu Obrony Robotników, aktywnym w akcji pomocy ofiarom represji po protestach w Radomiu. Karnie usunięty z pracy za tę działalność. W latach 1977–1981 był szefem wydawnictw podziemnych Głos i Krąg. W 1980 przywrócony do pracy na uczelni. Doktoryzował się w 1986, habilitował w 2000. W latach 1980–1986 był asystentem, a w latach 1986–1993 – adiunktem. W latach 1993–2001 był sekretarzem generalnym Polskiego Komitetu UNESCO. W 2002 mianowany profesorem UW.

W latach 2004–2005 był przewodniczącym zespołu przy prezydencie Warszawy Lechu Kaczyńskim ds. oszacowania strat Warszawy i jej mieszkańców w latach okupacji niemieckiej 1939–1945. W 2013 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[1].

17 listopada 2015 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej.

Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. W 2006 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Publikacje

Książki

  • Elita władzy w Polsce za panowania Kazimierza Jagiellończyka, Warszawa 1992;
  • Potestas regia. Władza i polityka w królestwie zachodniofrankijskim na przełomie IX i X wieku, Warszawa 1999;
  • Pytania o średniowiecze. Potrzeby i perspektywy badawcze polskiej mediewistyki, red. W. Fałkowski, Warszawa 2001;
  • Polska około roku 1400, red. W. Fałkowski, Warszawa 2001;
  • Polska około roku 1300, red. W. Fałkowski, Warszawa 2003;
  • Common Heritage. Poland – Europe, red. W. Fałkowski, M. Konopka, Warszawa 2003;
  • Kolory i struktury średniowiecza, red. W. Fałkowski, Warszawa 2004;
  • Raport o stratach wojennych Warszawy. Dokumentacja, red. W. Fałkowski, t. I–II, s. 143, 190, Warszawa 2004;
  • Straty Warszawy 1939–1945. Raport, red. W. Fałkowski, Warszawa 2005 (wersja niemiecka i angielska, Warszawa 2006);
  • Le monde Carolingien. Bilan, perspectives, champs de recherches, red. W. Fałkowski, Y. Sassier, Brepols 2009;
  • Wielki Król. Ideologiczne podstawy władzy Karola Wielkiego, Kraków 2011.

Artykuły

  • Karoliński pałac królewski - publiczny, święty, w: O rzeczach minionych. Scripta rerum historicarum Annae Rutkowska-Płachcińska oblata, Warszawa 2006, s.83–98;
  • Niezwykły rytuał spotkań władców na wyspie, w: Przegląd Historyczny, t. XCVII (2006), nr 2, s. 1–16;
  • Dwuznaczność przekazu rytualnego. Średniowieczne formy komunikowania społecznego, w: Kwartalnik Historyczny, t. 113 (2006), nr 2;
  • The Ambitions of the Normans and the Monarchy of the Last Carolingians. The Creation of Reality in the Chronicle by Dudo of Saint-Quentin w: Quaestiones Medii Aevi Novae, t. 9 (2004), s.117–152;
  • Barbaricum comme devoir et defi du prince chretien, w: Annales de Bretagne et des pays de l’Ouest, t. 111 (2004), nr 3, s. 407–416;
  • Uwagi o ideowym programie rządów Karola Wielkiego, w: Roczniki Historyczne, t. 70 (2004), s. 65–79;
  • Możnowładztwo polskie wobec króla. Zabiegi i działania polityczne wokół monarchy w XV stuleciu, w: Kolory i struktury średniowiecza,Warszawa 2004, s. 9–26;
  • Rex et sacerdos. Debata o władzy królewskiej i biskupiej na synodzie w Fismes w 881 roku, w: Kwartalnik Historyczny, t. 108 (2001), nr 1, s. 3–23;
  • Admonitio generalis Karola Wielkiego – zapowiedź tworzenia państwa idealnego, w: Ludzie, Kościół, wierzenia. Studia z dziejów kultury i społeczeństwa Europy Środkowej (Średniowiecze – wczesna epoka nowożytna), Warszawa 2001, s. 419–428.

w przygotowaniu:

  • Repertorium sejmów polskich 1440–1493
  • Królowa Jadwiga Andegaweńska

Bibliografia

  • Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–1989. Tom 1, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2000