Michał III Metystes: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Przekształcanie na Szablon:Władca infobox |
drobne techniczne |
||
Linia 11: | Linia 11: | ||
|dewiza = |
|dewiza = |
||
|1. tytuł = [[Cesarze bizantyńscy|Cesarz bizantyński]] |
|1. tytuł = [[Cesarze bizantyńscy|Cesarz bizantyński]] |
||
|1. od = |
|1. od = [[842]] |
||
|1. do = |
|1. do = [[867]] |
||
|1. koronacja = |
|1. koronacja = |
||
|1. poprzednik = |
|1. poprzednik = |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
|data urodzenia = 9 lub 10 stycznia [[833]] |
|data urodzenia = 9 lub 10 stycznia [[833]] |
||
|miejsce urodzenia = [[Konstantynopol]] |
|miejsce urodzenia = [[Konstantynopol]] |
||
|data śmierci = 23 lub 24 września [[867]] |
|data śmierci = 23 lub 24 września [[867]] |
||
|miejsce śmierci = |
|miejsce śmierci = Konstantynopol |
||
|przyczyna śmierci = |
|przyczyna śmierci = |
||
|miejsce spoczynku = |
|miejsce spoczynku = |
||
|ojciec = |
|ojciec = [[Teofil (cesarz bizantyński)|Teofil]] |
||
|matka = |
|matka = [[Teodora (żona cesarza Teofila)|Teodora]] |
||
|rodzeństwo = |
|rodzeństwo = |
||
|1. związek |
|1. związek = żona |
||
|1. związek z = Eudokia Dekapolitissa |
|||
|1. związek od = |
|1. związek od = |
||
|1. związek do = |
|1. związek do = |
Wersja z 17:39, 22 sty 2016
Michał III na rycinie | |
Cesarz bizantyński | |
Okres | |
---|---|
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data i miejsce urodzenia |
9 lub 10 stycznia 833 |
Data i miejsce śmierci |
23 lub 24 września 867 |
Ojciec | |
Matka | |
Żona |
Eudokia Dekapolitissa |
Michał III Metystes (gr. Μιχαήλ Γ΄, Mikhaēl III; 9 lub 10 stycznia 833 roku w Konstantynopolu – 23 lub 24 września 867 roku, tamże) – cesarz bizantyjski od 842, ostatni z dynastii amoryjskiej.
Młodość
Drugi syn cesarza Teofila i cesarzowej Teodory. Koronowany w 842 roku, początkowo pozostawał bez rzeczywistego wpływu na sprawy państwowe, ponieważ regencję nad nim sprawowała jego matka Teodora.
Rządy
W roku 856 Michał wraz ze swoim wujem Bardasem przeprowadził przewrót pałacowy, w wyniku którego Teodora została wysłana do klasztoru, a Bardas zyskał znaczne wpływy, ostatecznie zostając mianowany współcesarzem w maju 862. W związku z zamiłowaniem Michała do pijatyk i innych rozrywek, to Bardas zajmował się zarządzaniem imperium. Z jego inicjatywy odnowiono uniwersytet w Konstantynopolu, przyczynił się on do odparcia najazdu Rusinów na Konstantynopol w roku 860. W 863 roku wysłał Cyryla i Metodego w misji chrystianizacyjnej na Morawy; umocnił wpływy Bizancjum na Bałkanach m.in. poprzez chrzest władcy Bułgarii w 864 roku[a]. Właśnie działalność Bardasa, przypadająca na okres panowania Michała jest uznawana za początek[1] tzw. renesansu macedońskiego, chociaż dopiero następny cesarz założył dynastię macedońską. Bardas został zamordowany przez kolejnego carskiego faworyta Bazylego w roku 866, podczas przygotowań do odbicia Krety spod panowania arabskiego.
Polityka zagraniczna
Praktycznie przez cały okres rządów, Michał III zmuszony był walczyć z zagrożeniem arabskim. Pomimo jego wysiłków, najeźdźcy opanowali Sycylię oraz wylądowali w południowej Italii. Równolegle walki z arabami trwały w Azji Mniejszej. W roku 859 cesarz wraz z Bardasem kierował wyprawą na Samosatę, zakończoną powodzeniem[2]. Za panowania tego władcy, po raz pierwszy Rusowie najechali na Konstantynopol (860 rok), zmuszając Michała do przerwania kampanii na wschodzie i kierowania obroną stolicy.
Zamach
Pijany cesarz został zamordowany w wyniku rewolucji pałacowej we wrześniu 867 roku. Jej efektem był upadek dynastii amoryjskiej, oraz dojście do władzy Bazylego I.
Życie rodzinne
Jego żoną była Eudokia Dekapolitissa, ale nie miał z nią żadnych dzieci.
- ↑ data ta nie jest pewna – istnieje dokument mówiący o roku 866
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją naukową Macieja Salamona: Wielka Historia Świata Tom 4 Kształtowanie średniowiecza. T. 4. Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 461. ISBN 83-85719-85-7.
- ↑ Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968, s. 201.
Bibliografia
- Aleksander Krawczuk: Poczet Cesarzy Bizantyjskich Warszawa: Iskry, 2006 ISBN 978-83-244-0025-6
- Georg Ostrogorski: Dzieje Bizancjum. Warszawa: PWN, 1968.
- Benedykt Zientara: Historia Powszechna Średniowiecza.Warszawa: TRIO, 2006 ISBN 978-83-7436-092-0
- Historia Świata 800-1000-Furia Normanów tekst Stephen G. Hyslop; Warszawa Amber 1999 ISBN 83-7169-904-2