Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Zabytki Poznania do Kategoria:Zabytki w Poznaniu |
m Robot przeniósł strony z Kategoria:Parki i ogrody Poznania do Kategoria:Parki i ogrody w Poznaniu |
||
Linia 57: | Linia 57: | ||
{{Parki i ogrody Poznania}} |
{{Parki i ogrody Poznania}} |
||
[[Kategoria:Parki i ogrody |
[[Kategoria:Parki i ogrody w Poznaniu]] |
||
[[Kategoria:Arboreta i ogrody botaniczne w Polsce|Poznań Dendrologiczny]] |
[[Kategoria:Arboreta i ogrody botaniczne w Polsce|Poznań Dendrologiczny]] |
||
[[Kategoria:Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu|Dendrologiczny]] |
[[Kategoria:Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu|Dendrologiczny]] |
Wersja z 16:12, 31 sty 2016
Ogólny widok założenia | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
{{{adres}}} |
Powierzchnia |
4,17 ha |
Data założenia |
1919 |
Położenie na mapie Poznania Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} |
Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu – arboretum należące do Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, zlokalizowane w części Golęcina - Niestachowie, na terenach Lasku Golęcińskiego, tuż przy jego granicy z Sołaczem. Projektantami byli: Władysław Marciniec i Rudolf Boettner.
Historia
Ogród został założony w październiku 1919, jako jednostka dydaktyczna Wydziału Rolniczo-Leśnego Uniwersytetu Poznańskiego (nie istniała jeszcze wtedy Akademia Rolnicza, czyli obecny Uniwersytet Przyrodniczy). Pierwszy ogród liczył 0,86 ha powierzchni i dysponował około 190 gatunkami przede wszystkim krzewów. Rozbudowa nastąpiła w 1923. W 1927 były w Ogrodzie 452 gatunki i odmiany roślin, a w 1939 liczba ich wzrosła do około 900. W czasie II wojny światowej Niemcy zdewastowali teren obiektu - część roślin wycięli, część wywieźli (głównie krzewy), zniszczyli dokumentację naukową i włączyli Ogród w system parków miejskich.
Po wojnie ogród uporządkował (w latach 60.) doc. Stanisław Kościelny. Wprowadził nowe odmiany, głównie rośliny nagonasienne. Od 1991 placówką kieruje dr inż. Władysław Danielewicz. W 1993 Ogród został członkiem Rady Ogrodów Botanicznych przy Komitecie Botaniki PAN. Od 1996 jest jednostką samodzielną Wydziału Leśnego UP.
Obecnie zajmuje 4,17 ha ogrodzonego terenu z wejściem od strony ul. Niestachowskiej, gdzie znajdują się tablice informacyjne i pamiątkowe. Mniej więcej w centrum założenia istnieje niewielki stawek.
Zbiór roślin
- Osobny artykuł:
Na terenie arboretum zgromadzono ponad 800 gatunków drzewiastych, posadzonych w porządku systematycznym. Do najciekawszych roślin w Ogrodzie należą: cyprysowate, widowiskowy zbiór sosen (w tym sosna Schwerina i Jeffreya) oraz różaneczników. Oglądać można także cypryśnik błotny, rosnący w delcie Missisipi, metasekwoję chińską oraz kolekcję odmian miłorzębów wyhodowanych na Uniwersytecie Przyrodniczym.
Do najcenniejszych eksponatów należy największa w Europie kolekcja jeżyn i malin (Rubus), która w 2007 uzyskała status Kolekcji Narodowej. Wszystkie gatunki pozyskano z siedlisk naturalnych. W kolekcji są m.in. prawie wszystkie gatunki polskie. O unikatowości kolekcji decyduje także to, że rodzaj Rubus jest stosunkowo mało poznany, a w Polsce, poza Ogrodem Dendrologicznym w Poznaniu, właściwie nie uprawiany.
Innymi ważnymi roślinami są fińskie odmiany różaneczników, odporne na niezwykle niskie temperatury (do prawie minus 40 °C). Prace nad nimi rozpoczęli w Helsinkach P.M.A.Tigerstedt i M.Uosukainen w 1973. Są to odmiany Haaga, Helliki, Helsinki University, P.M.A.Tigerstedt i St.Michael. Wszystkimi z nich dysponuje Ogród. Są to rośliny zawsze zielone.
Z rzadszych grzybów na terenie ogrodu napotkać można czasznicę olbrzymią.
Inne
Publikacja Drzewa i krzewy Ogrodu Dendrologicznego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu autorstwa Władysława Danielewicza i Tomasza Malińskiego (Wydział Leśny UPP) otrzymała wyróżnienie w konkursie na najlepszą książkę akademicką w roku 2012[1].
Zobacz też
- Ogród Botaniczny w Poznaniu
- Ogród Roślin przy Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu - nieistniejący
- Ogród farmakognostyczny w Poznaniu - po drugiej stronie ulicy
- Kolej szklarniowa Akademii Rolniczej w Poznaniu - nieistniejąca, dawniej po drugiej stronie ulicy
- Kolegium Rungego - w pobliżu
- Pomnik Józefa Rivolego w Poznaniu - w pobliżu
- ↑ Anna Zielińska-Krybus, Wydawnictwo uczelniane, w: Wieści Akademickie, nr XXI/2013, UPP, Poznań, 2013, s.52
Bibliografia
- Sławomir Janyszek, Magdalena Szczepaniak-Janyszek, Władysław Danielewicz, Dorota Wrońska-Pilarek, W dolinie Bogdanki, w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/2002, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2002, ss.214-215, ISSN ISSN 0137-3552
- Praca zbiorowa, Poznań - spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.49, ISBN 83-89525-07-0
- Poznań – plan miasta i okolic 1:20.000, Wydawnictwo Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2004, ISBN 83-87157-01-5
- tablice informacyjne w Ogrodzie