Quidditch: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 88.156.99.79 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Cyfrowy.
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 1: Linia 1:
'''Quidditch''' (czyt. kłidicz) – fikcyjna gra sportowa znana z cyklu powieści o [[Harry Potter (postać)|Harrym Potterze]]. Zasady opracowane zostały przez powieściopisarkę [[J.K. Rowling|Joanne Kathleen Rowling]].
'''Quidditch''' (czyt. kłidicz) – gra sportowa znana z cyklu powieści o [[Harry Potter (postać)|Harrym Potterze]]. Zasady opracowane zostały przez powieściopisarkę [[J.K. Rowling|Joanne Kathleen Rowling]].


== Reguły gry ==
== Reguły gry ==

Wersja z 13:30, 27 lut 2016

Quidditch (czyt. kłidicz) – gra sportowa znana z cyklu powieści o Harrym Potterze. Zasady opracowane zostały przez powieściopisarkę Joanne Kathleen Rowling.

Reguły gry

Drużyna quidditcha liczy siedmiu zawodników – 3 ścigających, 2 pałkarzy, obrońcy i szukającego. Istnieją 3 rodzaje piłek: kafel, tłuczek i znicz. Ścigający podają sobie kafla i starają się przerzucić go przez jedną z trzech pętli, pilnowanych przez obrońcę, za co drużyna otrzymuje dziesięć punktów. Pałkarze odbijają tłuczki, aby nie uderzyły one zawodników z ich drużyny. Szukający ma za zadanie złapać złoty znicz, który jest bardzo szybki i strasznie trudno go zobaczyć. Za jego złapanie drużyna dostaje sto pięćdziesiąt punktów. Z chwilą złapania znicza kończy się mecz, co niekoniecznie oznacza zwycięstwo drużyny, która go złapała. Wygrywa drużyna, która zdobyła więcej punktów, choć najczęściej jest to ta, której szukający schwytał złotą piłkę.

Gracze i sprzęt

Gracze

  • Ścigający (ang. Chasers) – podają sobie kafla i starają się przerzucić go przez jedną z trzech pętli, za co dostaje się dziesięć punktów.
  • Obrońca (ang. Keeper) – broni trzech pętli, żeby ścigający nie trafili do środka.
  • Pałkarze (ang. Beaters) – odbijają tłuczki, aby nie trafiły one zawodników z ich drużyny. Używają do tego pałek trochę mniejszych od tych, których używa się w baseballu.
  • Szukający (ang. Seeker) – ma za zadanie złapać znicz, który jest bardzo szybki i strasznie trudno go zobaczyć. Za jego złapanie drużyna dostaje sto pięćdziesiąt punktów. Z chwilą złapania znicza kończy się mecz. Szukający są często szybcy i mają małą masę ciała.

Boisko

Szkic boiska
Szkic boiska

Miotły

Nimbus 2000

Istnieje kilka firm produkujących miotły przeznaczone specjalnie do gry w quidditcha. Kilka najbardziej znanych mioteł to: Nimbusy (2000, 2001), Błyskawica, Meteory, Komety (140, 260) i Zmiatacze (piątka, siódemka, jedenastka).

Piłki

Wygląd kafla
  • Kafel (ang. Quaffle) – największa z trzech piłek w quidditchu. Jest to skórzana, bezszwowa piłka o średnicy 12 cali. Ma kolor czerwony. Ścigający musi przerzucić ją przez jedną z trzech pętli przeciwnika, a jeśli mu się to uda jego drużyna dostaje dziesięć punktów. Kafel w przeciwieństwie do znicza i tłuczków nie żyje własnym życiem, a jest przenoszony przez graczy.
  • Tłuczek (ang. Bludger) – piłka "samolatająca" (czyli nie tak jak kafel, który jest jak zwykła piłka z naszego świata) czasem odbijana przez pałkarzy, by ugodzić zawodników z drużyny przeciwnej i sprawić, żeby spadli z miotły.
Wygląd złotego znicza
  • Złoty znicz (ang. Golden Snitch) – mała, metalowa, złota piłeczka wielkości orzecha włoskiego ze skrzydłami poruszającymi się ruchem obrotowym. Znicz jest zaczarowany tak, aby zawsze pozostawał w obrębie pola gry. Pierwszy złoty znicz został stworzony w Dolinie Godrika – rodzinnym mieście Harry’ego, gdzie wykuł go Bowman Wright, czarodziejski kowal.

Do gry został wprowadzony w 1269 roku[1].

Tak jak kafel, jest tylko jeden złoty znicz na boisku. Złapanie go jest celem szukającego. Dotknięcie go przez innego zawodnika jest uznawane za faul. Po jego złapaniu kończy się mecz, a drużyna szukającego, który złapał znicza zyskuje 150 punktów. Obecna liczba punktów za złapanie złotego znicza odnosi się do nagrody Barberusa Braggea – 150 galeonów (obecnie 5 milionów galeonów) – jaką zamierzał wypłacić temu, kto złapie znikacza (małego ptaszka, którym kiedyś był obecny znicz).

Znicze są zaczarowane tak, by mogły zidentyfikować pierwszą osobę, która ich dotknęła, by wykluczyć kwestionowanie zdobywcy – mają pamięć cielesną. Piłeczka nie ma kontaktu z gołą skórą przed uwolnieniem. Nawet wytwórca nosi rękawiczki.

Złoty znicz, który został złapany przez Harry’ego Pottera podczas jego pierwszego meczu quidditcha został mu zapisany w testamencie Albusa Dumbledore’a wraz z mieczem Godryka Gryffindora.

Znanymi szukającymi byli:

Historia sportu

Podwaliny pod quidditcha pojawiły się w XI wieku. Czarownica z bagien w okolicach Queerditch Marsh obserwowała grupę czarodziejów latających na miotłach i grających stworzoną przez siebie piłką. Z czasem udoskonalali swoją grę, dodając kolejne piłki. Zapewne to od nazwy miejscowości wzięła się nazwa gry.

Od tego czasu quidditch się rozwijał, bez wątpienia najważniejsze było pojawienie się złotego znicza. Pierwsze mistrzostwa świata w quidditchu odbyły się w XV wieku. W ich trakcie wykorzystano wszystkie siedemdziesiąt dotychczas spisanych rodzajów fauli, z których większość dziś nie jest już możliwa, ponieważ wiążą się one z użyciem różdżki.

Mistrzostwa świata w quidditchu

Podczas finału mistrzostw świata w 1994 roku w meczu Irlandia-Bułgaria (Harry Potter i Czara Ognia) bułgarski zawodnik, Wiktor Krum, złapał znicz, jednak wygrała drużyna irlandzka.

Znane drużyny quidditcha

  • Portugalia Armada z Bragi
  • Anglia Armaty z Chudley
  • Luksemburg Bombardierzy z Bigonville
  • Peru Brzytwodzioby z Tarapoto
  • Uganda Buławy z Patonga
  • Szkocja Chluba Portree
  • Litwa Gargulce z Gródka
  • Polska Gobliny z Grodziska
  • Stany Zjednoczone Gwiazdy ze Sweetwater
  • Walia Harpie z Holyhead
  • Anglia Jastrzębie z Falmouth
  • Kanada Jeźdźcy z Reginy
  • Norwegia Kanie z Karasjok
  • Walia Katapulty z Cearphilly
  • Kanada Meteoryty z Moose Jaw
  • Kanada Młoty z Haileybury
  • Irlandia Północna Nietoperze z Ballycastle
  • Kanada Niezrównani ze Stonewall
  • Anglia Osy z Wimbourne
  • Nowa Zelandia Papugi z Moutohory
  • Australia Pioruny z Thunderally
  • Francja Pogromcy kafla z Quiberon
  • Etiopia Pogromcy olbrzymów z Gimbi
  • Irlandia Pustułki z Kenmare
  • Bułgaria Sępy z Wracy
  • Tanzania Słoneczne Dziryty z Sumbawanga
  • Niemcy Sokoły z Heidelbergu
  • Szkocja Sroki z Montrose
  • Anglia Strzały z Appleby
  • Anglia Tajfuny z Tutshill
  • Japonia Toyohashi Tengu
  • Szkocja Wędrowcy z Wigtown
  • Australia Wojownicy z Woollongong
  • Togo Zaklinacze z Czamba
  • Stany Zjednoczone Zięby z Fitchburga
  • Anglia Zjednoczeni z Puddlemere

„Mugolski quidditch”

Logo Międzynarodowego Stowarzyszenia Quidditcha

Wraz ze wzrastającą popularnością książek i filmów o Harrym Potterze, podejmowano próby przeniesienia quidditcha do świata realnego, m.in. poprzez zastąpienie mioteł rowerami jednokołowymi[2]. Niektóre uczelnie wyższe w Stanach Zjednoczonych (m.in. Harvard University i Emerson College umożliwiają dostanie się do uniwersyteckiej drużyny quidditcha, podobnie sprawa ma się w Australii[3][4].

Popularność uniwersyteckich rozgrywek w Ameryce przyczyniła się do powstania w 2007 roku Intercollegiate Quidditch Association (Międzyuniwersyteckie Stowarzyszenie Quidditcha; IQA), które w 2010 roku zmieniło nazwę na International Quidditch Association (Międzynarodowe Stowarzyszenie Quidditcha), a w 2014 roku, po utworzeniu własnego kongresu, oficjalnie stało się międzynarodową federacją sportową, której podlegają narodowe stowarzyszenia quidditcha[5][6][7]. Federacja jest odpowiedzialna za organizację dużych międzynarodowych turniejów i wydarzeń związanych z quidditchem, przede wszystkim IQA Global Games, jak również ustalanie reguł gry i popularyzację sportu. Obecnie narodowe ligi quidditcha posiadają m.in. USA, Polska, Wielka Brytania, Meksyk, Beneluks, Kanada, Turcja, Niemcy, Francja, Włochy, Argentyna i Australia[8].

  1. Andrzej Polkowski, Joanna Lipińska "Tezaurus, Harry Potter I - VII" Warszawa 2008, s. 421
  2. Unicycle Quidditch Rules. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).
  3. From Hogwarts to Harvard. Harvard Gazette. [dostęp 14 października 2014]. (ang.).
  4. Alexis Carey: From Harry Potter to Sydney schools, Quidditch has become a real competitive sport. 15 kwietnia 2014. [dostęp 25 kwietnia 2014]. (ang.).
  5. Craig Wilson: Collegiate Quidditch takes off figuratively, at least. [w:] USA Today [on-line]. 2007-11-26. (ang.).
  6. About the IQA. [w:] IQA [on-line]. [dostęp 11 września 2014]. (ang.).
  7. New IQA Congress Structure Announced. [w:] IQA & USQ [on-line]. 28 czerwca, 2014. [dostęp 10 lipca, 2014]. (ang.).
  8. Congressional Representatives. [w:] International Quidditch Association [on-line]. [dostęp 2015-01-20]. (ang.).

Bibliografia

  • Whisp, Kennilworthy (J. K. Rowling): Quidditch przez wieki. Poznań: Wydawnictwo Media Rodzina, 2002. ISBN 83-7278-019-6.