Antoni Listowski: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Anulowanie wersji 44585605 autora 79.185.60.167 (dyskusja), Potrzebne źródło |
m →Życiorys: ->dr. kor. |
||
Linia 35: | Linia 35: | ||
26 października 1923 roku prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji. Zamieszkał w [[Warszawa|Warszawie]]. Jako sekretarz [[YMCA]] zajmował się pracą społeczną na rzecz ociemniałych. Zmarł w [[Warszawa|Warszawie]] i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Starych Powązkach]]. |
26 października 1923 roku prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji. Zamieszkał w [[Warszawa|Warszawie]]. Jako sekretarz [[YMCA]] zajmował się pracą społeczną na rzecz ociemniałych. Zmarł w [[Warszawa|Warszawie]] i został pochowany na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Starych Powązkach]]. |
||
Żonaty z Józefą z Łaniewskich, miał syna Anatola. |
Żonaty z Józefą z Łaniewskich, miał syna [[Anatol Listowski|Anatola]] - wybitnego gleboznawcę. |
||
== Ordery i odznaczenia == |
== Ordery i odznaczenia == |
Wersja z 22:51, 1 mar 2016
Symon Petlura i gen. Antoni Listowski wśród żołnierzy polskich podczas wyprawy kijowskiej w kwietniu 1920 roku | |
Generał dywizji | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
66 Butyrski Pułk Piechoty |
Stanowiska |
dowódca dywizji piechoty |
Główne wojny i bitwy |
wojna rosyjsko-japońska |
Odznaczenia | |
Antoni Listowski (ur. 29 marca 1865 w Warszawie, zm. 13 września 1927 w Warszawie) – generał major Armii Imperium Rosyjskiego i generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
Ukończył szkołę realną w Sankt Petersburgu. W 1883 roku wstąpił do Pawłowskiej Szkoły Oficerskiej, którą ukończył dwa lata później z promocją na stopień podporucznika. W latach 1885-1915 służył w 66 Butyrskim Pułku Piechoty. Jako podpułkownik wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej (Mandżuria, Korea) w latach 1904-1905. Po jej zakończeniu pozostawał wraz z pułkiem na terenie Mandżurii do marca 1907 roku. W 1913 r. został awansowany do stopnia pułkownika.
W czasie I wojny światowej dowodził walczącym na Lubelszczyźnie i w Małopolsce 66 Butyrskim Pułkiem Piechoty, a od lutego 1915 został dowódcą 150 Tamańskiego Pułku Piechoty na froncie w Galicji. 12 lutego 1915 r. został ranny. Po powrocie ze szpitala 1 maja przejął dowództwo nad 67 Tarutyńskim Pułkiem Piechoty, a od października 1916 roku dowodził brygadą w 17 Dywizji Piechoty. 30 grudnia mianowany został generałem majorem, 15 kwietnia 1917 r. objął dowództwo 138 Dywizji Piechoty, a 1 października został dowódcą XXXVII Korpusu. W grudniu 1917 roku wystąpił z armii rosyjskiej.
7 grudnia 1918 roku został mianowany przez Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego komendantem Rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego[1]. Pięć dni później został oficjalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała majora piechoty ze starszeństwem z 13 września 1918 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko komendanta Rezerwy oficerskiej Wojska Polskiego[2]. W czasie wojny polsko-bolszewickiej został 5 stycznia 1919 roku dowódcą Grupy Podlaskiej (Grupa Operacyjna „Podlasie” – od kwietnia przemianowana na „Poleską”) z zadaniem obrony linii Bugu od Włodawy do Wołczyn. 9 lutego zajął twierdzę w Brześciu, dzięki wynegocjowaniu opuszczenia jej przez wojska niemieckie. Odpowiedzialny za rozstrzeliwanie Żydów w Pińsku w maju 1919 roku[3]. 3 czerwca 1919 roku został mianowany dowódcą 9 Dywizji Piechoty i dowódcą Frontu Poleskiego, a w lipcu Frontu Wołyńskiego[4]. W marcu 1920 roku został dowódcą 2 Armii, zastępując chwilowo Józefa Piłsudskiego na stanowisku Naczelnego Wodza.
21 kwietnia 1920 r. zatwierdzony został w stopniu generała porucznika z dniem 1 kwietnia tego roku. Od 26 maja do końca czerwca dowodził Frontem Ukraińskim, a potem do stycznia 1921 roku pozostawał w dyspozycji Ministra Spraw Wojskowych. W październiku wziął udział w pertraktacjach rozejmowych w Mińsku oraz pełnił funkcję pomocnika dowódcy Okręgu Generalnego Warszawa. Z dniem 3 stycznia 1921 roku przeniesiony został w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika.
26 października 1923 roku prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała dywizji. Zamieszkał w Warszawie. Jako sekretarz YMCA zajmował się pracą społeczną na rzecz ociemniałych. Zmarł w Warszawie i został pochowany na Starych Powązkach.
Żonaty z Józefą z Łaniewskich, miał syna Anatola - wybitnego gleboznawcę.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 10 lipca 1919 za sprawne dowodzenie – zdobycie Pińska 3 maja 1919, walki nad Styrem, Prypecią i Jasiołdą, zdobycie Łunińca
- Złota szabla „Za dzielność” – 12 lipca 1915
- Order św. Stanisława z Mieczami kl. 2 – 6 sierpnia 1915
- Order św. Anny kl. 2 – 1907
- Order św. Stanisława kl. 2 – 1905
- Order św. Włodzimierza z Mieczami kl. 3 – styczeń 1915
- Order św. Anny kl. 3 – 1902
- Order św. Stanisława kl. 3 – 1901
- Order św. Włodzimierza z Mieczami i Kokardą kl. 4 – styczeń 1915
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 13 z 23 grudnia 1918 r., poz. 356.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 14 z 30 grudnia 1918 r., poz. 428.
- ↑ Alina Cała, Żyd – wróg odwieczny? Antysemityzm w Polsce i jego źródła, Warszawa 2012, s. 327.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 67 z 17 czerwca 1919 roku, poz. 2134.
Bibliografia
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6.
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
- Andrzej Suchcitz, Generałowie wojny polsko-sowieckiej 1919-1920. Mały słownik biograficzny, Ośrodek Badań Historii Wojskowej Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1993.
Linki zewnętrzne
- Alexey Likhotvorik, Листовский Антон Эдуардович, Kartoteka projektu Armia rosyjska w Wielkiej Wojnie .
- Generałowie dywizji II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni złotą szablą „Za dzielność”
- Pochowani na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Polacy w wojnie rosyjsko-japońskiej
- Polacy – generałowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy - żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Włodzimierza
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej
- Urodzeni w 1865
- Zmarli w 1927